گروه سیاسی/ با قاطعیت می‌توان گفت هیچ چیز کشور را به اندازه «قطببندیهای سیاسی» از درون تهی نمی‌کند و نیروهای اجتماعی و ظرفیت‌های داخلی را هرز نمی‌دهد، آن‌گونه که طی سال‌های اخیر رخ داد احزاب سیاسی، رجال نامدار و خوش‌سابقه و گروه‌های ذی‌نفوذ بسیاری از عرصه فعالیت سیاسی و کنشگری اجتماعی خارج […]
گروه سیاسی/
با قاطعیت می‌توان گفت هیچ چیز کشور را به اندازه «قطببندیهای سیاسی» از درون تهی نمی‌کند و نیروهای اجتماعی و ظرفیت‌های داخلی را هرز نمی‌دهد، آن‌گونه که طی سال‌های اخیر رخ داد احزاب سیاسی، رجال نامدار و خوش‌سابقه و گروه‌های ذی‌نفوذ بسیاری از عرصه فعالیت سیاسی و کنشگری اجتماعی خارج شدند.
دسته‌بندی روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه به «چپ و راست»، «فتنه و انحرافی» و «غرب‌گرا و شرق‌گرا» نیز یکی از همان قطب‌سازی‌هایی بود که طی دو دهه اخیر، توان و ظرفیت این جامعه را به هدر داد، افرادی که چه در قالب موافق و همسو با دولت مستقر و چه به‌عنوان مخالف و منتقد دولت، می‌توانستند در تنظیم برنامه‌های کلان کشور مفید و موثر باشند.
عصر روز گذشته -یکشنبه- برای نخستین بار پس از بیش از یک دهه، همه روزنامه‌نگاران بزرگ کشور از طیف‌های مختلف سیاسی با رییس دولت سیزدهم نشستند و ضمن طرح نقدها و تأییدهای خود، راهکارهایی نیز در موضوعات مختلف پیشنهاد دادند.
تنوع این دیدار به حدی بود که گزاف نیست اگر بگوییم بی‌سابقه بود تا جایی‌که از آقایان «الیاس حضرتی مدیرمسئول روزنامه اعتماد»، «محمدجواد اخوان مدیر مسئول روزنامه جوان»، «پیام تیرانداز مدیرعامل خبرگزاری فارس»، «محمد قوچانی عضو شورای سیاست‌گذاری روزنامه سازندگی»، «حمید رسایی مدیرمسئول نشریه ۹ دی»، «حجت‌الاسلام محمود دعایی مدیرمسئول روزنامه اطلاعات» تا «حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان» و بسیارانی دیگر در کنار هم نشستند و هرکدام طی سخنانی به بیان نظرات و دیدگاه‌های خود پرداختند.
نکته جالبی که در انتخاب مهمانان مشهود و ناشی از نگرش مثبت و خوش‌بینانه دولت داشت این بود که تقریباً همه صاحبان رسانه و مدیران عامل خبرگزاری‌ها از جریانات مختلف سیاسی حضور داشتند و کسی جا نمانده بود و تقریباً بیشتر آنان نیز وقت برای صحبت‌کردن داشتند.
ما ضمن قدردانی از این اقدام رییس دولت سیزدهم، توصیه داریم و تأکید می‌کنیم مدیران ارشد دیگر ازجمله روسای دو قوه دیگر کشور نیز از ظرفیت فعالان رسانه که در سطح ملی حضور دارند، غفلت نکنند و از نظرات سازنده و حتی نقد و انتقاد آنان نیز بهره‌مند شوند و تردیدی نداشته باشند که یک نقد تند اما صادقانه، به اندازه یک توصیه دوستانه و مشفقانه می‌تواند به دولت یا دستگاه‌های حکومتی کمک کند تا در مسیر درست ریل‌گزاری کنند و به سمت توسعه پیش بروند.
در همه دموکراسی‌های جهان از رسانه و مطبوعات باعناوینی چون «رکن چهارم دموکراسی» و «چشم سوم مردم» یاد شده و دولت نیز باید به این صنف اعتماد کند تا بخشی از مشاوره‌های مجانی، توصیه‌های دلسوزانه و آسیب‌شناسی‌های ارزشمند را از طریق فعالان این صنف دریافت کند و با کمک همین فعالان به سمت «شفافیّت» برود.
در همه نظام‌های سیاسی دنیا برگزاری چنین نشست‌هایی عُرف است و روسای دولت‌ها در طول سال یا در فرازهایی از سال، با همه فعالان رسانه‌ها می‌نشینند و از نقد و نظرهای آنان برخوردار می‌شوند و کمتر پیش می‌آید که یکی از این فعالان را به دلیل ناهمسویی یا نقد تند از سیاست‌های دولت، کنار بگذارند اما در کشور ما برخی مدیران اجرایی اساساً باوری به این نشست‌ها ندارند و بدون هیچ دلیلی این ظرفیت را رها می‌کنند.
آیت‌الله دکتر سیدابراهیم رییسی نیز در این نشست با بیان اینکه این‌گونه نشست‌ها را برای دولت بسیار مفید و مغتنم می‌داند، گفت: مؤکداً به همه همکاران خود توصیه کردم که نشست‌های مستمر و منظم با نخبگان و حتی مخالفان دولت داشته باشند و از ایده‌ها و نظرات آنان استفاده کنند.
رئیس‌جمهور رویکرد محوری دولت مردمی را تلاش برای اجرای عدالت خواند و از اصحاب رسانه خواست تا با اطلاع‌رسانی صادقانه و منصفانه پل ارتباطی میان دولت و مردم باشند و اظهار داشت: همانطور که مقام معظم رهبری تاکید کرده‌اند، مردم مومن انقلابی و حاضر در صحنه مهمترین و اصلی‌ترین مؤلفه قدرت جمهوری اسلامی هستند و بسیار مهم است که امید و اعتماد آنان حفظ شده و ارتقا یابد.
امیدواریم این اقدامات که در سپهر سیاسی کشور ما به «فضیلت‌های فراموش‌شده» تبدیل شد و طی چند سال اخیر کمتر شاهد برگزاری چنین نشست‌هایی بودیم، بیشتر شود و دولت سیزدهم و شخص آقای رییسی نیز در این مسیر، هم از نظرات سازنده منتقدان و هم از نظرات رسانه‌های همسو و جریان انقلاب استفاده کند.
روزنامه‌نگاران نخبگان حوزه فرهنگ و سیاست و اقتصاد هستند و توجه به حرف‌ها و سخنان آنان و عمل به توصیه‌های این قشر، می‌تواند فرصتی عظیم باشد و دولت را در مسیر توسعه به پیش ببرد هرچند شاید بسیاری از این نویسندگان، در سابقه خود امور اجزایی را تجربه نکردند اما بسیار بیشتر از مدیران دستگاه دولتی به اوضاع اشراف دارند.
