بیست سالی می‌شود که روزی به نام روز قلم در چهاردهم تیرماه (از سال ۱۳۸۱) پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، در تقویم رسمی کشور جا خوش کرده است؛ فرصتی برای یادآوری منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن است که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ این مرز و بوم گذاشته‌اند. معمولا هدف […]
بیست سالی می‌شود که روزی به نام روز قلم در چهاردهم تیرماه (از سال ۱۳۸۱) پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، در تقویم رسمی کشور جا خوش کرده است؛ فرصتی برای یادآوری منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن است که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ این مرز و بوم گذاشته‌اند. معمولا هدف از نامگذاری روزهای خاص را معرفی و بزرگداشت ارزش‌ها و تحکیم پیوندهای ملی، دینی، فرهنگی، علمی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه که منجر به نوعی همدلی، همکاری و مشارکت عمومی شود، می‌دانند اما «روز قلم» و جایگاه صاحبانش هنوز در میان مردم شناخته‌شده نیست. گاه افراد مشهور هم از معرفی سه اهل قلم عاجر مانده و آنها را بیکار خطاب می‌کنند. البته گاه این روز برای صاحبان خود نیز
ناشناخته است.
نزدیک به دو دهه است که دست کم در تقویم روزی برای اهل قلم وجود دارد، اما چرا شاهد نامهربانی‌هایی با صاحبان قلم هستیم؟ شاید پاسخ کمی روشن باشد؛ چندان توجهی برای معرفی و شناساندن و ارج نهادن اهل قلم درنظر گرفته نشده و اگر هم برنامه‌ای بوده، کم و محدود بوده و عامه جامعه را درگیر نکرده است. به‌نظر می‌رسد حداقل به مناسبت این روز می‌توان نگاهی به مشکلات و چالش‌های نویسندگان داشت اما روز قلم بیشتر روزی برای تبریک به اهل قلم آن هم در حد چند پیام شده است. مشکلات اهل قلم نه تنها در سایر روزهای سال بلکه در روز مخصوص خودشان هم نادیده گرفته می‌شود؛ مشکلاتی نظیر وضعیت اقتصادی، نبود کپی‌رایت، زمان‌بر بودن اعطای مجوز کتاب و گاه لغو مجوز و توقیف کتاب، شغل نشناختن نویسندگی، نداشتن بیمه، چاپ غیرقانونی کتاب‌های اهل قلم و قاچاق کتاب، و گاه خودی و ناخودی پنداشته شدن و… در ادامه نظر برخی بانیان نامگذاری روز قلم را می خوانید:
پیشنهاد بین‌المللی که ملی شد
محمدرضا سرشار، نویسنده که از بانیان نامگذاری روزی بهنام روز «قلم» است در گفتوگو با ایسنا درباره اینکه آیا با گذشت بیش از بیست سال از ثبت این روز به اهداف اولیه آن نزدیک شده‌ایم، می‌گوید: پیشنهاد اولیه روزی به نام روز قلم، یک پیشنهاد بین‌المللی بود. پیشنهاد شد تا در جهان اسلام، یعنی کشورهایی که اکثریت مردمانشان مسلمان هستند، روز مشترکی را در سال که مناسبتش هم یک مناسبت اسلامی فارغ از مذاهب و فرق باشد، برای روز قلم درنظر بگیرند. این پیشنهاد را ما دادیم تا روز قلم در سازمان کنفرانس اسلامی مطرح شود و سران کشورهای اسلامی چنین روزی را انتخاب و اعلام کنند و در این روز به خصوص در همه کشورهای اسلامی، مراسمی در تجلیل از قلم و کتابت و هرآنچه با قلم نوشته می‌شود، برگزار شود.
او ادامه می‌دهد: پیشنهاد ما این بود که مراسم اصلی این روز قلم، درهر کشوری که میزبان کنفراس اسلامی باشد برگزار شود. در این مراسم برگزیدگان اهل قلم کشورهای اسلامی در کشور میزبان جمع شوند، باهم تبادل تجارب و اطلاعات کنند، احتمالا مبادله کتاب برای ترجمه داشته باشند و این روز موجب ایجاد انس و الفت بیشتری بین اهالی قلم کشورهای اسلامی باشد و دل‌هایشان را بهم نزدیک‌تر کنند و بین آنها آشنایی ایجاد شود و مراوداتشان رونق بگیرد و کارهایی از این دست.
سرشار سپس درباره روند نامگذاری روز قلم می‌گوید و می‌افزاید: آن زمان ایران رئیس سازمان کنفرانس اسلامی بود. ما پیشنهادمان را در یک نامه به رئیس جمهور وقت که طبق قاعده رئیس سازمان کنفرانس اسلامی هم محسوب می‌شد، دادیم و از او خواستیم از این فرصت پنج‌ساله‌ای که ایران به عنوان ریاست این سازمان دارد، استفاده کرده، چنین روزی را انتخاب و به ثبت برسانند. متأسفانه به هر دلیل، توجه لازم را به نامه نکردند. کسی هم برای ما توضیح نداد. فقط با یک واسطه، این را شنیدم که رئیس‌جمهور وقت به وزیر ارشاد گفته بود، بررسی کنید چنین روزی در تقویم، تکراری نباشد. یعنی اگر لازم بود، چنین روزی را تصویب کنند. به این ترتیب، یک روز بین‌المللی، به یک روز ملی تبدیل شد. وزیر ارشاد هم ذیل یادداشت رئیس‌جمهور خطاب به رئیس شورای فرهنگ عمومی، دستور بررسی و احیانا تعیین این روز را برای ثبت در تقویم کشور داد. شورای فرهنگ عمومی هم، روز ۱۴ تیر را به عنوان روز قلم انتخاب و اعلام کرد. با این همه، ما در همین حد نیز، که روز قلم به عنوان یک روز ملی باشد خوشحال شدیم. هرچند این روز، می‌توانست، روز
فراگیرتری باشد.
سرشار سپس بیان می‌کند: قرار شد همان فعالیت‌هایی که برای روز قلم در جهان اسلام پیشنهاد دادیم در روز ملی قلم در داخل کشور اتفاق بیفتد. یعنی در این روز مثلا درباره اهمیت قلم و کتابت و نگارش و جایگاه شاعر و نویسنده و پژوهشگر و مترجم و مقولاتی از این دست، در وسایل ارتباط جمعی، سخن گفته شود و مطلب نوشته شود، مصاحبه انجام شود و گزارش تهیه شود. درباره خود کتاب و وضعیت کتابخوانی و روش‌های ترویج آن مطلب تهیه شود. در طی این حدودا بیست و یک سال، این اتفاق‌ها کمابیش افتاده. رادیو و تلویزیون در شبکه‌های مختلف و خبرگزاری‌ها در سایت‌های خود و نشریات در صفحات ویژه‌شان، معمولا به مناسبتهای این
روز می‌پردازند.
مخالفت شبه‌روشنفکران با روز قلم!
او در ادامه می‌گوید: اما مقدم بر همه این ها، خود اهل قلم هم باید در این کار مشارکت کامل می‌کردند و نقشی به عهده می‌گرفتند. از اینکه اهالی قلم در تشکل‌های دیگر برای این روز چه کاری انجام دادند یا انجام می‌دهند، اطلاعی ندارم. اما انجمن قلم ایران مراسم اختتامیه مهمترین جایزه خود یعنی «قلم زرین» را در این روز، یعنی ۱۴ تیرماه برگزار می‌کند و در این روز خاص برگزیدگان خود را معرفی می‌کند و مورد تجلیل قرار می‌دهد.
این نویسنده با اشاره به اختلاف‌هایی که بر سر انتخاب این روز وجود دارد، خاطرنشان می‌کند: برخی تفرقه‌ها را در جناح شبه‌روشنفکری دیدم. یعنی همان عادتی که با هر چیزی که خودشان در تاسیس آن نقش نداشته باشند مخالفت کنند و از آن ایراد میگیرند و در واقع با دست خودشان، خود را از روزی که در آن قرار است خود و حرفه و آثارشان در مرکز توجه قرار بگیرند و به همین مناسبت، در باره خود و آثار و کارشان، حرف‌هایشان را بزنند، محروم می‌کنند. اما در مجموعه و در میان نسل اهل قلم انقلابی و متعهد، روز قلم روز مبارکی است و جدی گرفته شده و سعی می‌شود با زیبایی هرچه تمام‌تر، برگزار شود.
او درباره این که چه اقدامی برای فراگیری این روز در طیف‌های مختلف انجام شده زیرا برخی از فعالیت‌هایی که در این روز انجام می‌شود را خود اهل قلم از آن بی‌اطلاع هستند، توضیح می‌دهد: عده‌ای که اشاره کردم، عده قلیلی هستند و در برابر طیف وسیعی که این روز را می‌شناسند، عدد قابل توجهی نیستند. هرچند اگر همان عده قلیل نیز به این جریان می‌پیوستند و از مزایای آن بهره می‌بردند، در این روز، اتفاقات به مراتب بهتری می‌افتاد. این‌ها کارهایی دون شان اهل قلم است که با این بهانه‌های کودکانه، گروهی کوچک، بر طبل تفرقه بکوبند، و خود را از این رویداد ملی کنار بکشند. به این افراد می‌توان گفت، مقداری افق نگاهشان را وسعت ببخشند.
سینما
شکست اوکراینی‌ها در کارلووی واری
مسوولان جشنواره فیلم کارلووی واری درخواست فیلمسازان اوکراینی را برای حذف فیلم روسی حاضر در این جشنواره رد کردند. چند روز پیش سازندگان چهار فیلم اوکراینی حاضر در پنجاه و ششمین جشنواره فیلم کارلووی واری در جمهوری چک از دست اندرکاران این جشنواره خواستند که تنها فیلم روسی حاضر در این دوره از جشنواره را از جدول نمایش‌های آن حذف کنند. رییس، مدیر اجرایی و مدیر هنری پنجاه و ششمین جشنواره فیلم کارلووی واری در بیانیه مشترکی، به این خواسته پاسخ منفی دادند.
در بیانیه مشترک جری بارتوشکا، کریستوف موچا و کارل اوچ که در فضای جشنواره نیز سر و صدای خاصی به پا کرده، با ابراز همدردی با اوکراینی‌های تحت جنگ، تاکید کرده‌اند که بر تصمیم خود مبنی بر نمایش فیلم روسی مصر هستند.
رییس، مدیر اجرایی و مدیر هنری جشنواره کارلووی واری با برشمردن مواضع دیپلماتیک دولت جمهوری چک در حمایت سیاسی و نظامی از مردم اوکراین و میزان حمایت‌های مالی بشردوستانه و نیز پذیرش ۴۰۰ هزار پناهجوی جنگ‌زده اوکراینی با ویزای موقت، بر رویکرد هنری خود در برخورد با مدیوم سینما تاکید کرده‌اند.
آن ها در این بیانیه تاکید کرده‌اند که استدلال اوکراینی‌ها را مبنی بر حمایت از دولت روسیه در صورت نمایش فیلم روسی «فرار کاپیتان ولکونوگوف» را نپذیرفته‌اند. مقامات جشنواره کارلووی واری در عین حال حضور چهار فیلم اوکراینی حاضر در جشنواره را (در کنار چند فیلم دیگر که با مشارکت اوکراینی‌هاساخته شده است)، بر مبنای سیاست حمایتی خود از آنان عنوان کرده‌اند.جشنواره فیلم کارلووی واری مهمترین جشنواره فیلم در اروپای شرقی و جز چند جشنواره برتر (کلاس A) دنیاست که هر ساله در تابستان در شهر کوچک کارلووی واری برگزار می‌شود. امسال در پنجاه و ششمین دوره این جشنواره چهار فیلم ایرانی نیز در بخش‌های مختلف آن حضور دارند.
فیلم «آسمان زیر آب» ساخته «درناز حاجیها» نماینده سینمای ایران در بخش رقابتی پروکسیمای این جشنواره خواهد بود و «تابستان با امید» ساخته صدف فروغی به عنوان محصول مشترک سینمای ایران و کانادا در بخش مسابقه اصلی برای کسب گوی بلورین بهترین فیلم کارلوی واری رقابت خواهد کرد. فیلم «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری نیز در بخش نمایش‌های نیمه شب و مستند «جمعه میبینمت رابینسون» ساخته میترا فراهانی و محصول مشترک فرانسه، سوئیس، ایران و لبنان هم در بخش «خارج از گذشته» این رویداد سینمایی به نمایش گذاشته خواهند شد.
رویداد
اهدای گواهینامه درجه یک هنری به عزت الله فولادوند
مدیران صندوق اعتباری هنر با حضور در منزل عزت الله فولادوند، نشان درجه یک هنری در رشته ترجمه متون ادبی را به این مترجم تقدیم کردند. نیکنام حسینی پور، مشاور مدیرعامل و مسلم کریمیف معاون اعضا صندوق اعتباری هنر، به‌مناسبت روز قلم، به نمایندگی از پوراحمدی مدیرعامل صندوق اعتباری هنر به دیدار عزت الله فولادوند رفتند.کریمی با تبریک روز قلم به این چهره فرهنگی گفت: خدمات شما برای علاقمندان حوزه فلسفه و اندیشه سیاسی با ترجمه آثار فیلسوفان صاحب نام به فارسی مشهود است و جامعه ادبی کشور قدردان زحمات شماست.
حسینی پور نیز در این دیدار گفت: استاد فولادوند افزون بر مقام علمی و ترجمه آثار ماندگار، انسانی وارسته و علاقمند به میهن است. شناخت عمیق او از تاریخ و تسلطش بر ادبیات پارسی شخصیتی منحصر بفرد از او ساخته است. او آموزگار اندیشه برای نسل جوان ماست و خوشحالیم که این شخصیت برجسته در زمره نامداران صندوق اعتباری هنر قرار دارد.
فولادوند در این دیدار ضمن تقدیر از اقدام ارزشمند صندوق اعتباری هنر از ابتکار اهدای گواهینامه درجه یک هنری هنرمندان با حضور در منزل این مترجم، در خصوص وضعیت کنونی نشر و دغدغه هایش در خصوص حفظ حقوق مادی و معنوی مترجمان سخن گفت.
تجسمی
دومین نمایشگاه نقاشی‌های مسعود کیمیایی
کمتر از ۹ ماه پس از تجربه اول، دومین نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های مسعود کیمیایی دیروز در نگارخانه هنر آریانا گشایش یافت. کیمیایی که بیشتر با ساختن فیلم‌هایی چون «قیصر»، «ضیافت»، «گروهبان»، «سرب» و این اواخر «خائن‌کشی»، «رئیس» و «جرم» شناخته می‌شود، ساعت ۱۷ امروز سه‌شنبه ۱۴ تیر به نگارخانه هنر آریانا در یکی از خیابان‌های شمال تهران می‌رود تا در آیین گشایش دومین نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های خود شرکت کند.
کیمیایی اوایل آذرماه سال گذشته همزمان با رونمایی از نقاشی‌هایش در نگارخانه گلستان گفته بود خودش را نقاش نمی‌داند اما از اوایل جوانی و پیش از ۲۰ سالگی دستی بر قلم‌مو داشته و سری هم به عرصه هنرهای تجسمی زده است. سرانجام نخستین نمایشگاه نقاشی‌های این سینماگر سرشناس و قدیمی پنجم تا هفدهم آذرماه ۱۴۰۰ در نگارخانه گلستان برگزار و با استقبال خوب سینمادوستان و دوستداران هنرهای تجسمی روبه‌رو شد. هر چند همان زمان هم زمزمه‌های نه‌چندان پررنگ انتقاد از ورود کیمیایی به دنیای نقاشی به گوش می‌رسید.
حالا که نخستین ماه تابستان ۱۴۰۱ به نیمه رسیده و البته اندکی از گرمای هوای آلوده پایتخت کاسته شده، هواداران کیمیایی می‌توانند به نگارخانه هنر آریانا در الهیه، انتهای خیابان مریم شرقی، ابتدای فرشته (شهید فیاضی) بروند و نخستین تماشاگران نمایشگاه آثار هنری خالق «قیصر» و «دندان مار» و «رد پای گرگ» باشند. ضمن اینکه او چند کتاب هم در کارنامه دارد از جمله رمان سه‌جلدی «سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند» و «جسدهای شیشه‌ای».
کیمیایی آخرین بار بهمن سال گذشته با فیلم سینمایی «خائن‌کشی» در جشنواره فیلم فجر حضور داشت و گرچه خودش از حضور در رقابت کنار کشید اما فیلم او در شش رشته فنی نامزد دریافت سیمرغ بلورین و در طراحی لباس برنده جایزه شد.
فیلم
نویسنده «خشم اژدها» درگذشت
«نی کوانگ» نویسنده و فیلمنامه‌نویس مطرح هنگ کنگی که نویسنده واقعی فیلم‌های موفق «خشم اژدها» و «رئیس بزرگ» با بازی «بروس لی » بود، در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
«نی کوانگ» نویسنده هنگ کنگی که نگارش مجموعه رمان‌های علمی و تخیلی «وایزلی» و همچنین بیش از ۳۰۰ فیلمنامه از جمله فیلم های هنرهای رزمی کلاسیک «شمشیرزن یک دست» و «اتاق سی و ششم شائولین» را در کارنامه داشت، در سن ۸۷ سالگی و بر اثر ابتلا به سرطان پوست درگذشت. او همچنین نگارش فیلمنامه دو فیلم موفق از آثار «بروس لی» شامل «خشم اژدها» و «رئیس بزرگ» را نیز بر عهده داشته است.
«کوآنگ» که از چهره‌های بزرگ ادبیات چینی محسوب می‌شد، علاوه بر نویسندگی در ژانرهای علمی و تخیلی و هنرهای رزمی، آثار غیرداستانی، ستون‌های روزنامه، قطعات طنز و همچنین ژانرهای عاشقانه و پلیسی نیز آثاری داشت و گزارش شده است که او علاوه بر تمام فیلمنامه هایی که در طول زندگی خود به پایان رسانده، بیش از ۳۰۰ رمان نیز نوشته است.مشهورترین فیلمنامه نوشته «نی کوانگ» بدون ذکر نام او منتشر شد. او شخصیت «چنگ چائوآن» را با بازی «بروس لی» برای فیلم «رئیس بزرگ» (۱۹۷۱) خلق کرد، اما در نهایت اعتبار نویسندگی به کارگردان «لو وی» داده شد. «کوانگ» همچنین نویسنده فیلم «خشم اژدها» (۱۹۷۲) بود که شخصیت «چن زِن» را خلق کرد اما بار دیگر نام «لو وی» به عنوان فیلمنامه‌نویس در عنوان‌بندی فیلم اعلام شد. «چن زِن» در ادامه به شخصیتی ماندگار تبدیل شد و بازیگران زیادی در سینما و تلویزیون از جمله «جت لی» و «دانی ین» نقش آن را بازی کردند. این نویسنده جایزه یک عمر دستاورد جوایز فیلم هنگ کنگ را در سال ۲۰۱۲ دریافت کرد.
معرفی کتاب
«اختیار معامله» در بازار نشر
تمرکز اصلی کتاب «اختیار معامله» بر فهم عمیق اختیار معامله به همراه آشنایی با برخی از رایج‌ترین راهبردهای معاملاتی آن است که کمک خواهد کرد تا خواننده بتواند با فراگیری آنها در وضعیت‌های مختلف بازار و بر اساس نیاز خود با انتخاب راهبرد مناسب بازدهی سرمایه‌گذاری را افزایش و ریسک آن را کاهش دهد.
امروزه معاملات اوراق بهادار در بورس های دنیا از حالت سنتی خارج شده و ابزارهای نوین مالی بخش عمده‌ای از معاملات بازار سرمایه را در اختیار خود گرفتند. فقدان این دسته از ابزارها در کشورمان تا مدت ها احساس می شد، اما از سال ۱۳۹۵ به شکل جدی دنبال شده و اکنون اکثر ابزارهای مهم مالی دنیا، در بورس های اوراق بهادار و کالایی کشورمان نیز معامله می شوند. از طرفی با توجه به اینکه سطح سواد مالی در کشورمان پایین است نیاز به دانش و نحوه معامله این ابزارهای به شدت در بازارهای بورس و خارج از بورس احساس می شود.
بازار سرمایه ایران در طول دهه‌های گذشته فراز و نشیب های فراوانی را تجربه کرده است که در این میان ضرورت سرمایه گذاری مبتنی بر دانش و استفاده از ابزارهای مالی نوین به منظور پوشش ریسک سرمایه گذاری را صد چندان کرده است. تمرکز اصلی این کتاب بر فهم عمیق اختیار معامله به همراه آشنایی با برخی از رایج ترین راهبردهای معاملاتی آن است که کمک خواهد کرد تا خواننده بتواند با فراگیری آنها در وضعیت های مختلف بازار و بر اساس نیاز خود با انتخاب راهبرد مناسب بازدهی سرمایه گذاری را افزایش و ریسک آن را کاهش دهد.
کتاب «اختیار معامله» نوشته «مایکل سینسر» ترجمه احمدرضا یزدانیان و بهنام بهزادفر توسط انتشارات دانشگاه خوارزمی در ۴۰۵ صفحه منتشر شده است و به تازگی به مجموعه کتاب‌های کتابخانه سازمان بورس و اوراق بهادار افزوده شده است.
