محمدحسین جعفری سمیع دبیر گروه سیاسی رئیس جمهور کشورمان در حالی فردا عازم نیویورک می شود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا ریاست دوره‌ای و یک ماهه شورای امنیت سازمان ملل را برعهده دارد. حضور ایران در بالاترین سطح در نشست سیاسی نیویورک که نخستین بار پس از خروج آمریکا از برجام صورت می‌گیرد. این در […]
محمدحسین جعفری سمیع
دبیر گروه سیاسی
رئیس جمهور کشورمان در حالی فردا عازم نیویورک می شود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا ریاست دوره‌ای و یک ماهه شورای امنیت سازمان ملل را برعهده دارد. حضور ایران در بالاترین سطح در نشست سیاسی نیویورک که نخستین بار پس از خروج آمریکا از برجام صورت می‌گیرد. این در حالی است که نشست شورای امنیت به ریاست ترامپ همزمان با مجمع عمومی سالانه سازمان ملل برگزار شده و امکان حضور رئیس جمهوری ایران نیز در این نشست فراهم است. این موضوع باعث گردیده سفر رئیس جمهور ایران به نیویورک مورد توجه محافل سیاسی و رسانه های داخلی و خارجی قرار گیرد.
سفر رئیس جمهور کشورمان در حالی صورت می گیرد که از مدت ها قبل مخالفان دولت و در راس آنان دلواپسان، حضور رئیس جمهور را در مجمع عمومی سازمان ملل بی فایده دانسته و توصیه کردند روحانی با عدم حضور در نشست شورای امنیت به ریاست ترامپ مشت محکمی بر دهان آمریکا بزند! بر همین اساس چندی پیش رسانه ارگان دلواپسان در یادداشتی آورده بود: «خودداری آقای روحانی از شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند پاسخ دندان‌شکنی به اهانت‌های بی‌وقفه ترامپ به ایران اسلامی و مردم شریف آن باشد. ضمن آنکه مگر حضور همه ساله آقای روحانی در نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل چه دستاوردی داشته است که با عدم حضور ایشان از دست برود؟!» این در حالی است که امروزه استفاده از ظرفیت دیپلماسی عمومی، حرف اول را در روابط بین الملل می زند و البته عدم درک این ظرفیت توسط دلواپسان امری کاملاً طبیعی است. دیپلماسی فرار به عقب و انفعالی در نظام سیاسی بین الملل رویکرد استیصالی است که نه تنها حقانیتی به بار نمی آورد بلکه در بسیاری از کنش های بین المللی حقانیت آشکار ملت یا دولتی را در امور مهمی وا می نهد. پیشنهاد دلواپسان به رئیس جمهوری برای عدم حضور در اجلاس سالانه مجمع عمومی و نشست شورای امنیت سازمان ملل آنهم صرفا به جهت حضور رئیس جمهوری آمریکا و ریاست او بر نشست دوره ای شورای امنیت را می توان در همین زمره یعنی دیپلماسی گریز و فرار به عقب دسته بندی کرد.
حضور برای دفاع از حق ملت
احمد خرم دیپلمات ارشد سابق کشورمان، با بیان اینکه روحانی به عنوان رئیس‌جمهور موظف است طبق قانون اساسی جایی که موضوع ایران مطرح است حضور داشته باشد، گفت: رئیس‌جمهور باید در مقام دفاع بر بیاید؛ اگر شورای امنیت نوبت دوره ای ریاست را به ترامپ داده و موضعی قرار است علیه ایران مطرح شود، ایران باید بتواند در آن شرکت کند. قطعا رئیس‌جمهور باید برای دفاع از حقوق ایران در این نشست شرکت کند. وی با اشاره به عدم مذاکره مستقیم بین ایران و آمریکا در چهل سال گذشته گفت: این روش ما عرف نیست و در روابط بین‌الملل و از نظر قانونی هیچ مورد موجهی ندارد .
نشست مجمع عمومی، فرصتی مغتنم
کمال دهقانی نایب رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس می گوید: حضور در نشست مجمع عمومی سازمان ملل فرصت بسیار مغتنمی برای ایران است تا بتوان دیدگاه‌ها را مطرح کرد. آن هم در شرایطی که وضعیت ایران نسبت به قبل از برجام متفاوت شده است. قبل از برجام قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ما صادر شده است و به تعبیری اجماع بین‌المللی وجود داشت.
دهقانی تاکید کرد: رییس جمهور در سازمان ملل باید ضمن ارائه‌ی منطق ایران در مواجه با وضعیت منطقه بین‌الملل و ارتباط با شورای امنیت سازمان ملل منطق غلط آمریکا را برای دنیا تبیین کند.
حضور روحانی در سازمان ملل موقعیتی کم نظیر
علی بیگدلی استاد دانشگاه شهید بهشتی معتقد است حضور روحانی در سازمان ملل موقعیتی کم نظیر است و نباید از حضور در این جلسه شانه خالی کنیم. وی یادآور می شود که در صورت حضور نیافتن روحانی در جلسه شورای امنیت سازمان ملل، حوزه مانور ترامپ افزایش پیدا کرده و حمل بر حقانیت وی و محکومیت ما خواهد شد. این پژوهشگر سیاسی با طرح این مطلب که سخنرانی روحانی در جلسه شورای امنیت در سطح جهان پخش می شود، تاکید می کند که وقتی رئیس جمهوری در این جلسه صحبت کند، هیچ رسانه ای در خارج از کشور نمی تواند آن را سانسور کند.
بیگدلی پیشنهاد می کند در این جلسه، روحانی گزارشی از اقدامات خصمانه دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا را علیه ملت ایران که خلاف موازین بین الملل است، ارائه کند. وی تاکید دارد که نشستن در خانه و خط و نشان کشیدن و داد از حقانیت زدن برای استیفای حقوق، جمهوری اسلامی را به جایی نخواهد رساند.
عباس عبدی فعال سیاسی معتقد است اگر رئیس جمهور ایران در سال های گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نمی کرد غیبت در این نشست ایرادی نداشت اما امسال شرکت نکردن نوعی تغییر خط مشی و موضعی تدافعی محسوب می شود.
عبدی در واکنش به توصیه دلواپسان در خصوص ضرورت حضور نیافتن روحانی در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل و نشست شورای امنیت می گوید: آن کسانی که در پی تحقیر دیگران هستند، حواسشان باشد که به نحو خفت آوری تحقیر خواهند شد؛ در کل سیاست تحقیر به بن بست منجر می شود.
در نهایت می توان گفت نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت، فرصتی کم نظیر در عرصه سیاست خارجی است که باید از آن به بهترین وجه ممکن استفاده کرد. فرصتی که اگر آن را مغتنم نشماریم، همچون صدها فرصت دیگر که با رفتارهای دلواپسانه و اتخاذ دیپلماسی گریز از دست داده ایم، از دست می دهیم.
