در سال های نه چندان دور، درست از همان زمانی که به تدریج، پر مخاطب ترین آثار ادبی مکتوب، شکل شنیداری به خود گرفت؛ و به صورت آلبوم صوتی یا کتاب گویا، تولید و روانه بازار نشر شد؛ کمتر کسی تصور می کرد: این شیوه ارائه محتوا، که در آن زمان نوآورانه و منحصر به […]
در سال های نه چندان دور، درست از همان زمانی که به تدریج، پر مخاطب ترین آثار ادبی مکتوب، شکل شنیداری به خود گرفت؛ و به صورت آلبوم صوتی یا کتاب گویا، تولید و روانه بازار نشر شد؛ کمتر کسی تصور می کرد: این شیوه ارائه محتوا، که در آن زمان نوآورانه و منحصر به فرد بود؛ طی مدت نسبتا کوتاهی آنچنان با استقبال گسترده ای ازسوی شیفتگان ادبیات این سرزمین مواجه گردد؛ که علاوه بر تغییر نگرش تحلیل گران صاحب نام در عرصه رسانه های نو پدید، حس تحسین علاقمندان جدی آثاری از این دست را نیز نسبت به خود، با تمام وجود برانگیزد. هر چند متاسفانه کیفیت فنی برخی از محتواهای انتشار یافته، به دلیل این که معمولا توسط افراد کم تجربه و اغلب با ابزارهای غیر حرفه ای آن هم جهت صرفه جویی بیشتر در هزینه های تمام شده، تولید می شوند؛ هنوز هم با استانداردهای روز دنیا، فاصله قابل ملاحظه ای دارد؛ اما به مدد رقابتی شدن فضای تولید این گونه آثار، که ضرورت بهره گیری از شیوه های خلاقانه را، بیش از هر زمان دیگری به سیاست گذاران و دست اندر کاران این حوزه گوشزد می نماید؛ به نظر می رسد در آینده ای نزدیک، علاوه بر ارتقاء سطح کیفی آن، بر تعداد مخاطبان پر شمارش نیز همچون گذشته، افزوده گردد.
امروزه دیگر بر هیچکس پوشیده نیست که رسانه شنیداری صدا، البته به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای ارتباط جمعی، چه نقش انکارناپذیری در تحریک قاعده مند حس تخیل و پرورش قدرت تفکر مخاطبانش ایفا می کند؛ به این معنا که: موقعیتی را برای شنوندگانش فراهم می آورد؛ تا هر یک از آنها متناسب با میزان درک خود نسبت به آنچه می شنوند؛ تصویری را در ذهن مجسم کنند؛ که در ذهن هیچ فرد دیگری، نقش نمی بندد. دقیقا مانند اثر انگشت هر فرد، که تنها به خود او تعلق دارد. بنابراین تاثیری که این رسانه، بر مخاطبان همیشگی اش می گذارد؛ به مراتب عمیق تر از رسانه های دیداری است؛ چرا که پیوسته آنها را، به اندیشیدن پیرامون آنچه می شنوند؛ وامی دارد.
ویژگی دیگر رسانه صوتی، که بی تردید حتی آن را، در برابر رسانه های پر زرق و برق نوظهور نیز رقابت پذیرتر می سازد؛ همیشه در دسترس بودن آن است؛ به گونه ای که هر مخاطبی، تنها با در اختیار داشتن یک دستگاه گیرنده کوچک، که قابلیت اتصال به هدفون را نیز داشته باشد در هر لحظه از شبانه روز که بخواهد به راحتی می تواند از آن بهره مند گردد.
مطالعه آثار ادبی، به هر شکل که باشد فضای ذهنی دوستدارانش را، به آرامش دعوت می کند ؛ چرا که این آرامش، منشا درونی دارد. حال اگر رنگ و لعاب هنری نیز به خود بگیرد، این گونه که در قالب صوتی و به صورت موسیقی گفتار، به علاقمندانش پیشکش شود؛ شکی نیست برای همیشه، در یادها ماندگار خواهد شد. بنابراین شایسته است که با بهره گیری دقیق از تمام ظرفیت های موجود در رسانه شنیداری صدا، که لحنی گرم و صمیمانه دارد؛ نسخه های صوتی با کیفیتی از تاثیرگذارترین سروده های شعرای معاصر ایران و جهان، آن هم توسط متخصصین مجرب در این زمینه تولید شود؛ تا به این وسیله، علاوه بر حفظ و اشاعه هر چه بیشتر میراث معنوی به جا مانده از مفاخر ادبی این کره خاکی، فضای ذهنی امن و آرامی نیز برای مخاطبان فرهیخته آن، فراهم گردد؛ به ویژه در عصر حاضر که دشواری های حاکم بر زندگی، آرامش درونی بسیاری از علاقمندان جدی این گونه آثار را همچون سایر افراد جامعه، سخت به چالش کشیده است؛ لذا به همه آنهایی که دستی گرم بر آتش تولید و انتشار چنین آثاری دارند؛ پیشنهاد می گردد: همچنان با تلاش و کوشش خستگی ناپذیر خود در این زمینه، گام های بلندتری جهت ترغیب روزافزون افراد جامعه، به مطالعه آثار
ادبی مکتوب بردارند.
به همین منظور سایت روزنامه جمله در نظر دارد تا از امروز ۹آذر، بخش شنیداری ثابتی را با عنوان شاعرانگی، به مخاطبان فرهیخته خود تقدیم نماید؛ که درنگی است بر قطعاتی ماندگار از
سروده های خیال انگیز شعرای معاصر ایران و جهان، با اجرای مهرداد محمدپور، به صورت موسیقی گفتار؛ که البته همراهی مو سیقی های روح نوازی از بهترین ساخته های برجسته ترین آهنگسازان جهان، لطف شنیدنشان را نیز دو چندان نموده است.
درباره مهرداد محمدپور
مهرداد محمدپور: گوینده، نویسنده، ترانه سرا، متولد ۲۷ فروردین ۱۳۵۶ در شهر لاهیجان استان گیلان است.
او که دانش آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی و حقوق قضایی از دانشگاه آزاد می باشد؛ فعالیت های حرفه ایش را به طور جدی، از اواخر آذر ۱۳۷۲ با نویسندگی و سردبیری یک برنامه ادبی کوتاه آغاز کرد؛ که در آن زمان از رادیو ایران پخش می شد؛ اما پس از یکسال و به تدریج، علاوه بر گسترش فعالیت هایش در رادیو ایران، که تا پایان شهریور ۱۳۸۸ ادامه داشت؛ از برنامه سازی در شبکه های رادیویی مختلفی همچون: پیام، تهران، جوان، فرهنگ، نیز غافل نشد؛ و در مقام یک تهیه کننده رادیویی به خوبی توانست، با کسب تجربیات ارزشمند و افزایش میزان آگاهی هایش در خصوص ساخت و تولید گونه های مختلف برنامه رادیویی، جایگاه واقعی خود را به عنوان برنامه سازی خلاق و مولف، در میان سایر برنامه سازان صاحب سبک و نام آشنای این رسانه شنیداری، تثبیت کند.
همچنین از اوایل تیر ۱۳۷۶ با حضور فعال خود در تلویزیون، که ۱۴ سال به طول انجامید؛ مسئولیت نویسندگی و اجرای چندین برنامه موفق را به ویژه در شبکه جهانی جام جم بر عهده گرفت؛ که تجربه متفاوتی را در برنامه سازی این رسانه دیداری، برایش به ارمغان آورد.
از دیگر فعالیت های حرفه ای مهرداد محمدپور، می توان به حضور موثرش در عرصه مطبوعات اشاره نمود. البته اغلب به عنوان دبیرفرهنگی، آنهم در موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران و خبرگزاری ایرنا، که از اواسط مرداد ۱۳۷۵ آغاز شد؛ و تا اوایل تیر ۱۳۸۰ ادامه یافت. دورانی که فرصت مغتنمی برایش بود؛ تا بی واسطه و از نزدیک با رسانه های مکتوب، مهم ترین اهداف و اولویت هایشان و نیز کارآمدترین شیوه های تولید و انتشار خبر در آنها، آشنایی بیشتری پیدا کند.
علاوه بر آنچه گفته شد؛ تالیف دست کم۲۰ عنوان کتاب در حوزه ادبیات کودک که از ابتدای اردیبهشت ۱۳۸۳ تا کنون، توسط این نویسنده خوش قریحه به رشته تحریر درآمده؛ “همچون: مجموعه کتاب های با لالایی یاد می گیرم در ۱۶ جلد به تصویرگری لیدا طاهری” که بی تردید آن را می بایست نخستین مجموعه لالایی فرهنگی آموزشی تالیفی ایرانی دانست؛ نشاندهنده آن است که دامنه فعالیت های حرفه ای وی، تنها به موارد مذکور محدود نمی شود؛ چرا که مهم ترین دغدغه اش به عنوان یک گوینده طی سال های اخیر، تولید و انتشار آثاری است که ویژگی ذاتی آن، ایجاد آرامش روانی پایدار از طریق گوش سپردن به شعر و موسیقی، در میان اقشار مختلف جامعه باشد. بنابراین پیوسته کوشید تا نخستین اولویت فعالیت های حرفه ایش را، بر مبنای توجه به همین نکته کلیدی بسیار مهم برنامه ریزی کند.به ویژه از اواسط اردیبهشت ۱۳۸۷ تا کنون، که تولید این گونه آثار در نظر وی، شکل جدی تری به خودش گرفت؛ و در طول تمام این سال هایی که گذشت؛ همواره تلاش کرد تا به بهره گیری هوشمندانه از سال ها تجربه و تخصص اش در تلفیق صحیح شعر و موسیقی البته به صورت موسیقی گفتار، و با اجرای دلنشینش که به گواه مخاطبانش، کاملا مختص خود اوست؛ توانست گام های موثری در جهت تحقق یافتن این هدف بردارد. آن هم با تولید و انتشارمجموعه های تحسین برانگیزی همچون :”با نیلوفر تا مهتاب” که نخستین آلبوم صوتی ریلکسیشن تالیفی ایرانی به شمار می رود؛ “مینای مهتاب” که گسترده ترین نسخه شنیداری آثاری از زنده یاد سهراب سپهری به نام های “هشت کتاب” و “هنوز در سفرم” را دربر می گیرد؛ ونیز “شاعرانگی” که درنگی است بر سروده های خیال انگیزبرخی از شعرای معاصر ایران و جهان، که شنیدنشان خالی
از لطف نیست.
