غیب شدن سرُم‌ها از کارخانه تا داروخانه
غیب شدن سرُم‌ها از کارخانه تا داروخانه

جمله- گروه جامعه: مشکلات اخیر نظام درمان و سلامت کشور موجب نگرانی بخش عمده‌ای از جامعه شده است. مشکلاتی که با کمبود داروهای معمولی کودکان آغاز شد و به بیماران خاص و تجهیزات پزشکی و درمانی رسید. کار به جایی رسید که حتی سرم در داروخانه‌ها کمیاب شد. وقتی درباره دلیل این کمبود سوالی مطرح […]

جمله- گروه جامعه: مشکلات اخیر نظام درمان و سلامت کشور موجب نگرانی بخش عمده‌ای از جامعه شده است.
مشکلاتی که با کمبود داروهای معمولی کودکان آغاز شد و به بیماران خاص و تجهیزات پزشکی و درمانی رسید. کار به جایی رسید که حتی سرم در داروخانه‌ها کمیاب شد. وقتی درباره دلیل این کمبود سوالی مطرح می‌شد با پاسخ‌های عجیبی
روبرو می‌شدیم. مثلا روزنامه ایران؛ ارگان رسانه‌ای دولت دلیل اصلی کمبود آنتی بیوتیک‌ها را بزرگ بودن شیشه داروها عنوان کرد و گفت نه تنها پزشکان ایرانی در تجویز زیاده روی می‌کنند، بلکه مردم نیز مصرف دارو را خوب بلد نیستند.
این ادعا برای این مطرح شده بود که به شکلی مبتدیانه بار کمبود دارو را از دوش دولت بردارد، اما فراموش شد که ایرادات موجود در حوزه فرهنگسازی مصرف دارو نیز بخشی از قصور دولت است.
از جمله موارد نگران کننده کمبود تجهیزات درمانی به کاهش ارائه سرُم در داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها باز می‌گردد. مشکلی بزرگ که در برخی از کلانشهرها برای مدتی بدل به بحران شد.
در همین رابطه به تازگی دبیرکل سندیکای تولید کنندگان سُرنگ و سر سوزن ایران، نسبت به ورشکستگی و تعطیلی تعدادی از کارخانه‌های سُرنگ سازی در کشور هشدار داد. خدایار عینی، در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: در شرایط کنونی ۳ برابر نیاز کشور، سرنگ و متعلقات آن را تولید می‌کنیم . از این حیث، نه تنها کمبودی نداریم که برعکس، انبارهای کارخانجات تولیدی پُر از سرنگ است.
وی با عنوان این مطلب که کارخانجات سرنگ سازی کشور با یک سوم ظرفیت مشغول تولید هستند، افزود: از اول انقلاب، تولید سرنگ در کشور آغاز شده و توانسته‌ایم به تولید کننده این کالای استراتژیک در منطقه تبدیل شویم.
عینی با اشاره به فعالیت ۲۵ کارخانه سرنگ‌سازی در کشور، تاکید کرد: متأسفانه از این تعداد، ۵ کارخانه ورشکسته شده‌اند.
به گزارش جمله؛ ورشکستگی این کارخانه‌ها نه تنها به بازار سرم کشور آسیب وارد می‌کند بلکه بخش مهمی از کارگران تخصصی حوزه تجهیزات پزشکی را نیز بیکار خواهد کرد.
نکته عجیب دیگر این است که به گفته رییس سندیکا سرم تولیدی از مقدار نیاز هم بیشتر است اما با این حال با کمبود سرم در کشور مواجهیم! این تناقض نیز همانند بسیاری از تناقضات دیگر سیستم مدیریتی کشور موجب سردرگمی کارشناسان و مصرف‌کنندگان شده، زیرا معلوم نیست سرم‌های تولید شده کجا می‌روند که به دست
مصرف کننده نمی‌رسند. یکی از مشکلات بزرگ این عرصه، دخالت دولت در حوزه درمان از طریق انحصار تولید
دولتی است. از وقتی که دو نهاد عمومی و دولتی وارد این عرصه شدند، کارخانه‌های سرنگ‌سازی دچار مشکل شده‌اند. به گفته دبیرکل سندیکای تولیدکنندگان سرنگ و سر سوزن ایران، علاوه بر ۵کارخانه‌ای که ورشکسته شده‌اند، ۵کارخانه دیگرنیز درخواست ورشکستگی داده‌اند.
این ورشکستگی بیش از همه ریشه در همان دخالت دولتی دارد بنابراین واضح است که وزارت بهداشت یک نهاد نظارتی در حوزه سلامت است و نباید وارد حوزه تولید کالاهای سلامت شود.
فعالان صنعت تولید سرنگ و سوزن مدعی هستند در دوران کرونا می‌توانستند بیشترین صادرات سرنگ و متعلقات آن را به کشورهای منطقه و اروپا
داشته باشند اما، اجازه صادرات به آنها داده نشد. آمارها نشان می‌دهد که ایران از دهه هفتاد تا نیمه‌های دهه هشتاد، بیشترین صادرات سرنگ را داشته است.
اما، اکنون بر اساس برآوردها و اطلاعات موجود میزان صادرات به صفر
رسیده است. گفتنی است میزان مصرف سرنگ در کشور سالانه ۸۰۰ میلیون تا یک میلیارد عدد است. بخش تولیدی ۳ برابر این مقدار را تولید می‌کند و می‌تواند تنها صادر کننده سرنگ به کشورهای همسایه و منطقه باشد. زیرا، به غیر از ترکیه، کشور دیگری در منطقه کارخانه
سرنگ سازی ندارد.
حال باید دید آیا دولت مثل همیشه توپ را به زمین دیگران خواهد انداخت یا قبول خواهد کرد که مشکلات فراوانی در حوزه برنامه‌نویسی و چشم‌ اندازها دارد. دخالت دولت در بخش تولید درمان با راهبری متفاوت است.
اتفاقی که در ایران می‌افتد درست برخلاف روش سیستم‌های موفق درمانی مثلا سیستم بهداشتی انگلستان است. در آن سیستم دولت تنها به بخش‌های آسیب‌پذیر یارانه اضافی می‌دهد. در حالیکه هزینه درمان برای همه اقشار جامعه تقریبا رایگان است. اگر ایران می‌توانست چنین سیستمی را با توجه به اقلیم و پراکنش بیماری به ازای جمعیت پیاده کند امروز در همه حوزه‌های بهداشت و درمان دچار مشکل نبودیم و کار کشور به جایی نمی‌رسید که به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سرم و سوزن در خاورمیانه صادراتش صفر باشد و در داخل نیز با انواع و اقسام کمبودها دست و پنجه
نرم کند و آرام نگیرد.