سالهاست که کشورهای پیشرفته و توسعه یافته، شرط جنسیت را جهت تصدی مقام های دولتی و اعطای مسئولیت های کلان حذف کرده اند. در ذهن و اعماق جان ساکنین این کشورها نهادینه شده که اگر انسانی توانایی انجام کاری را داشت، باید عهده دار آن مسئولیت بشود. این مسئله در ایران، گاهی حتی مطرح کردنش […]
سالهاست که کشورهای پیشرفته و توسعه یافته، شرط جنسیت را جهت تصدی
مقام های دولتی و اعطای مسئولیت های کلان حذف کرده اند. در ذهن و اعماق جان ساکنین این کشورها نهادینه شده که اگر انسانی توانایی انجام کاری را داشت، باید عهده دار آن مسئولیت بشود. این مسئله در ایران، گاهی حتی مطرح کردنش شجاعت می طلبد و باید پذیرفت این پیشرفت پسندیده را در کشورمان احساس نمی کنیم.
پیکره دولت ها، مشتی نمونه خروار این ادعاست. اگر تعداد زنان مسئول در تمام سیزده دولت پس از جمهوری اسلامی را بشماریم، به زحمت تعداد انگشتان دست می شود. ماجرا هم به شکلی است که گویی تاج نگین داری بر سر زنان گذاشته شده و باید بابت این منت بزرگی که بر ما رفته، تشکر کنیم. درحالی که انتظار تشکر داشتن بی معنی است. باید همچنان از تعداد کم زنان در پیکره دولت ها گلایه داشت. وقتی اعلام می شود که زنان می توانند کاندیدای ریاست جمهوری شوند، همه ما می دانیم که زنان شجاع و با بصیرت ایران قطعا توانمندی ریاست جمهوری را داشته و جامعه ای که تحت تصرف زنان، یا با مشورت زنان اداره شود، به خیلی از چالش هایی که امروزه درگیر آنیم، نخواهد رسید. اما برایمان خنده دار و نشدنی است زیرا نمی شود آزادی های قانونی ای که مردان دارند را به آن زن کاندیدا اعطا نکنی و مثلا خانم رئیس جمهور برای هر بازدید سرزده به استان ها، اجازه از شوهر نیاز داشته باشد! پس اتخاذ چنین تصمیم هایی نیازمند اصلاحات ساختاریست.
اما نکته ای که بسیار قابل توجه است این است که گاهی وقتی به عملکرد زنان مسئول نگاهی می کنیم، از تمام مواضعمان کوتاه آمده و کشور را دو دستی تحویل مردان دهیم بهتر است. اگر قرار است زنی که به او مسئولیتی داده می شوید، انسیه خزعلی باشد، همان کشور را مردان اداره
کنند راضی تریم!
انسیه خزعلی، از عجیب ترین و بحث برانگیزترین زنان مسئول پس از روی کارآمدن جمهوری اسلامی است. هنوز نفهمیدیم چطور خزعلی برکنار نشد! وقتی چند روز پس از صحبت های ابراهیم رئیسی، مبنی بر اینکه اگر فرزند به خارج رفت، پدر هم برود (انتخاب نوع کلمات رئیسی نیز ناشی از تفکر مردانه است. او حتی در کلماتش به زنان مسئول اشاره ای ندارد و مثلا نگفته اگر فرزند به خارج رفت، پدر و مادر هم برود!) بحث به کانادا رفتن فرزند خزعلی و شایعه فیلترشکن ساختنش نقل محافل شد. سپس توضیح داده شد که سفر خانم زاده، کاری بوده و برخواهد گشت و چالشی که قطع به یقین باعث برکناری هر مسئولی می شد، برای خزعلی طور دیگری رقم خورد. البته هدف این متن بررسی آنچه برای فرزند انسیه خانم رخ داده نیست، هدف، بررسی عملکرد وی در حوادث اخیر کشور است. حوادثی که با نارضایتی زنان آغاز شد، و سپس به توده های دیگر جامعه راه پیدا کرد.
اعتراضات در ایران با نارضایتی زنان از گشت ارشاد آغاز شد که جرقه آن نیز درگذشت تلخ مهسا امینی بود. با اینکه به گفته خود انسیه خزعلی، تا امروز فقط ۱۲ درصد بازداشتی ها زنان اند و ۸۸ درصد باقی مانده سهم مردان در اعتراضات است، نمی توان نوع شروع این حوادث را نادیده گرفت. حال می خواهیم بررسی کنیم که انسیه خزعلی، به عنوان یک زن در کابینه دولت، که مسلما باید پشت همه ما مثل کوه به او گرم بشود و بشود تریبون زنان در هیئت حاکمه و برای تحقق خواسته هم جنسانش و رهایی کم تقصیرتر ها و مادران از هیچ تلاشی ذره ای فروگذار نکند، در این مدت چه کرده است. به صحبت های خزعلی در این مدت نگاهی می اندازیم:
هفته های نخست شروع اعتراضات، ویدیوی دستگیری نامتعارف یک زن در فضای مجازی پربازدید شد و احساسات را برانگیخته کرد. انسیه خزعلی در این باره گفت: پیگیر حقوق بانوان و حفظ کرامت آنها هستیم، از مسولین فراجا خواسته ام گزارشی از علل حادثه و کلیپ های منتشر شده در فضای مجازی
به معاونت ارسال کنند.
سپس بر این نکته نیز تاکید کرد که بی شک اگر خطایی روی داده باشد، باید با مامور خاطی برخورد شود، قطعا معاونت ریاست جمهوری در امور زنان با همکاری مراجع انتظامی ورود کرده و به منظور دفاع از حرمت و کرامت زنان پیگیر خواهد بود.
پیش از تعطیلی گشت ارشاد، در پاسخ به ابراز نگرانی ها از ادامه این روند گفت: این مسئله یا باید در شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام بگیرد و یا به توافق برسند که مجلس طرحی ارائه کند.
در پاسخ به این سوال که آماری از زنان زندانی بازداشتی دارید؟ گفت: تعداد زیادی از زنان بازداشتی آزاد شده اند. افرادی که قصور کمتری را مرتکب شده اند آزاد شده و مقصرین اصلی و با سابقه در زندان نگهداری و طبق گزارشی که دریافت کردیم دیگر زندانی زیر ۱۸ سال نداریم و همگی آزاد شده اند.
خزعلی در پاسخ به این سوال که از زندان زنان اخیرا بازدیدی داشته‌اید؟ گفت: بله؛ اخیرا بازدیدی از زنان زندانی داشته‌ام و با آنها به گفتوگو پرداختم.در خصوص مشکلات برخی زنان زندانی قول پیگیری دادیم. معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری پیشنهاداتی به سازمان زندان ها برای تسهیل در آزادی برخی زنان زندانی ارائه کرده است.
این صحبت ها برای یک ماه پیش است. خزعلی در تازه ترین اظهاراتش مجددا تاکیده که به زندان زنان رفته و شرایطشان را دیده. همچنین گفته زندان زنان شبیه خوابگاه است! و هیچ مشکلی وجود ندارد.
این ها نمونه هایی از اظهارات خزعلی در این مدت بود. اگر تمام گفته هایش را حمل بر صداقت کنیم، مشخص است که او پیگیر است، اما سوالی که مطرح می شود این است، آیا این پیگیری کافی است؟ چرا ما نباید بازدید های خزعلی را از زندان ها ببینیم؟ چرا با حضور در مجلس صدای زنان نمی شود؟ چرا به جای تاکید بر آسایش زنان بازداشتی، شاهد تقلایش جهت آزادی زنان نمی شویم؟ درست است که این مسئولیت خزعلی نیست، اما او تنها زن پیکره دولت است. اصلا چرا انسیه خانم مثل خیلی از مسئولین، به ملاقات مستقیم با دانشجویان و مردم نرفته؟ آیا واقعا انتقال دغدغه هایی که با نارضایتی زنان آغاز شده، به یک زن، کمک کننده نخواهد بود؟ نتیجه ویدیویی که درحال پی گیری اش بودند چه شد؟ خزعلی نمی تواند مدام پیگیر این
چنین اتفاقات باشد؟
در واقع بیشتر شبیه این است که انسیه خزعلی، تریبونی شده جهت ارائه اخبار مربوط به زنان در حوادث اخیر. دلسوزانه و جهت بهبود شرایط تذکر می دهیم که خزعلی می تواند خیلی موثر تر از چیزی باشد که حالا هست. مدام باید اورا درحال تلاش در صدر اخبار ببینیم و شاهد ارتباط مستقیمش با افراد جامعه و پیگیری اش از خواسته های زنان باشیم. این مهم، هم برای خودش، هم برای دولت، هم برای مردم و هم برای گذار از شرایط کنونی مفید خواهد بود. اگر نمی خواهد یا نمی تواند، باید بداند که همانند زندان که خیلی راحت است و خوش میگذرد، خانه هم جای راحت و پر از آسایشی است. می تواند صندلی اش را تحویل داده و آسوده در خانه بماند؛ اگر نه، ضمن خسته نباشید بابت تمام اقداماتش در این مدت، ما از او انتظار کنشگری بیش از این ها داریم.
