کشور پر شده است از اخبار خوش. هر شبکه ای را که در صداوسیما باز می کنید خبری از یک موفقیت بی سابقه و چشمگیر داده می شود و به سراغ سایت هر کدام از وزارتخانه ها که می روید مملو است از اخبار پیشرفت و رشد. مثلا مدام می شنوید تورم و بیکاری و […]
کشور پر شده است از اخبار خوش. هر شبکه ای را که در صداوسیما باز می کنید خبری از یک موفقیت بی سابقه و چشمگیر داده می شود و به سراغ سایت هر کدام از وزارتخانه ها که می روید مملو است از اخبار پیشرفت و رشد. مثلا مدام می شنوید تورم و بیکاری و فقر کاهش پیدا کرده و در عوض صادرات، صنعت، کشاورزی، فروش نفت و رفاه افزایش داشته است. اگرچه بسیاری از مردم با خنده از کنار این اخبار می گذرند و سپس زانوی غم بغل گرفته و بر انواع بدبختی های خود می گریند، اما نکته مورد نظر در این مطلب کوتاه این است که برخی از دستاوردها به ظاهر دستاورد است اما برای نیل به آنها باید چیزهای مهمتری را قربانی کرد.
یکی از این دستاوردها افزایش تولید گندم است که از دولت هاشمی رفسنجانی تا به امروز موجب افتخار وزارت جهاد کشاورزی و دولت ها بوده بدون اینکه فکر کنند هزینه افزایش تولید و خودکفایی در این محصول چقدر است.
به خصوص در زمانه فعلی که مشکل آب به بحرانی جدی در ایران بدل شده، چرا باید اندک آب باقی مانده در کشور نیز سهم تولید محصولی شود که به راحتی می توان آن را وارد کرد. پاسخ این سوال ساده است: از آنجا که ایران کشوری ویژه در جهان است و هر آن ممکن است با همه دنیا سر ناسازگاری و دشمنی بگذارد، هراس دارد که اگر در محصولات راهبردی مثل گندم به خودکفایی نرسید، ناچار شود در دوران گرفتاری کاسه چه کنم، چه کنم به دست بگیرد. این استدلالی درست برای سیاستی غلط است. روش حل این نگرانی این است که ایران به کشوری بدل شود که جهان به دیده خشم و تردید به آن نگاه نکند و به‌جای اضافه کردن به لیست دشمنان، اندکی بر تعداد دوستانش بیافزاید. از آنجایی که با توجه به ایدئولوژی و روش سیاسی ایران در عرصه بین الملل این امر تقریبا بعید است، به ناچار باید در همه چیز خوکفا شد. به جای اینکه بیاموزیم چگونه تعاملات خود با جهان را افزایش داده و راهی برای دوستی پیدا کنیم، پیشنهاد می شود که مردم مبارزه با تحریم ها را یاد بگیرند. به هرحال این هم روشی است برای زندگی، که به قول حاکمانِ ایران: خواسته خود مردم است!! به هر روی بر اساس آخرین اخبار منتشر شده از سوی وزارت کشاورزی؛ تولید ۱۵ میلیون تن گندم در برنامه هفتم توسعه کشور هدفگذاری شده است مجری طرح گندم وزارتخانه با اعلام این مطلب گفت: برنامه‌ریزی برای میزان تولید گندم براساس نرخ جمعیت و نیاز کشور انجام می‌گیرد. سهراب سهرابی مجموع ظرفیت سیلوهای گندم بخش خصوصی، دولتی و تعاونی کشور را نیز ۲۴ میلیون تن عنوان کرد. وی درباره برداشت گندم آبی کشور اظهار داشت: نخستین برداشت گندم در فروردین و در استان سیستان و بلوچستان از اراضی گندم آبی شروع و پس از آن برداشت‌ها در اقلیم‌های گرم همچون هرمزگان، خوزستان و جنوب فارس انجام می‌شود. نگاهی به لیست استان های هدف برای افزایش تولید گندم به خوبی نشان می دهد که سیستان و فارس و هرمزگان به شدت از کم آبی رنج می برند و با ادامه وضع موجود خوزستان نیز تا کمتر از ۵ سال دیگر به یکی از مناطق بحرانی کشور بدل خواهد شد که با خشکسالی و کم آبی دست به گریبان می شود. حالا سوال اینجاست که تولید ۱۵میلیون تن گندم مهمتر و واجب تر است یا نجات بهترین و تاریخی‌ترین مناطق ایران از فروپاشی و نابودی اقلیمی؟ جواب دولت که مشخص است ، اما فراموش نکنیم اگر این بی آبی‌ها در آینده نزدیک به معضلی امنیتی بدل شد، تقصیر را به گردن آمریکا و انگلیس نیاندازیم و به یاد بیاوریم که چگونه با سیاست های نادرست و تحمیلی، خودمان کمر به قتل خودمان بستیم.
