یکی از موضوعاتی که همواره در تیتر مطبوعات، سایت‌ها و صفحات مجازی خودنمایی می‌کند گزارش آماری مراجع رسمی از انحرافات و آسیب‌هایی چون اعتیاد، خودکشی، طلاق، سرقت، قتل و موارد مشابه است که در بادیِ نظر، ممکن است نتیجه اشتباه محاسبه فردی و فقدان اصلاح و تربیت باشد اما ما نمی‌توانیم نگاه ژورنالیستی به آن […]
یکی از موضوعاتی که همواره در تیتر مطبوعات، سایت‌ها و صفحات مجازی خودنمایی می‌کند گزارش آماری مراجع رسمی از انحرافات و آسیب‌هایی چون اعتیاد، خودکشی، طلاق، سرقت، قتل و موارد مشابه است که در بادیِ نظر، ممکن است نتیجه اشتباه محاسبه فردی و فقدان اصلاح و تربیت باشد اما ما نمی‌توانیم نگاه ژورنالیستی به آن نداشته باشیم و در آن عمیق و دقیق نشویم و به افکار عمومی نگوییم سهم سیاست‌مداران، نمایندگان، مدیران و در یک کلمه سهم حُکمرانی در تشدید و تعمیق این آسیب‌ها چه اندازه زیاد است و اگر جهت سیاست‌گذاری‌ها درست و منطقی بود و به‌طور خاص اگر دولت به معنای قوه مجریه، نمایندگان مجلس و مدیران میانی از اقتصاد و معیشت که به تعبیر آیت‌الله جوادی آملی ستون فقرات جامعه است غفلت نمی‌کرد، چنین آسیب‌هایی نیز در جامعه رخ نمی‌داد یا مانند جامعه امروز ایران به سطح
هشدار نمی‌رسید.
برابر بسیاری از آمار رسمی دستگاه قضایی، طی دو دهه اخیر آمار ورودی پرونده‌های مختلف کیفری به شدت افزایش داشته است و در این خصوص قوه قضاییه نه تنها مقصر نیست بلکه خود قربانی فشار ناشی از این دادرسی‌ها است اما دلیل این افزایش که هر روز از مراجع رسمی به شکلی روشن اعلام می‌شود، چیست؟
یکی از نکاتی که نمی‌توان و نباید از کنار آن به سادگی عبور کرد این است که علاوه بر رشد فراوانی چنین اتفاقاتی، گستره و حوزه این آسیب‌ها که تا دو دهه قبل در شهرهای بزرگ بود، به شهرها و استان‌های دوردست، روستاها و خانواده‌هایی کشیده شده که به سنتی بودن و مذهبی بودن اشتهار دارند و در چنین شرایطی لازم است زنگ خطر توسط مدیران به صدا درآید و موضوع را بررسی کنند و دلایل آن را وابکاوند و در نهایت علل ریشه‌ای این اختلالات را به افکار عمومی بگویند تا جلوی برخی از این آسیب‌ها گرفته شود.
روز گذشته نماینده شهرستان‌های سه‌گانه سردسیری استان کهگیلویه و بویراحمد از وضعیت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حاکم بر استان و حوزه انتخابیه خود به شدت اظهار تاسف کرد و درخصوص برخی آسیب‌ها ازجمله خودکشی هشدار داد. مهدی روشنفکر در نشست بررسی آسیب‌های اجتماعی در استان کهگیلویه و بویراحمد که با حضور وزیر کشور دولت سیزدهم در سالن جلسات استانداری این استان برگزار شد، گفت: فقر، فلاکت، بدبختی، آسیب‌های اجتماعی، کمبود امکانات و تجهیزات در برخی از مناطق استان کهگیلویه و بویراحمد بیداد می‌کند و مشکلات زیادی را بر مردم این مُستولی کرده است.
نماینده بویراحمد، دنا و مارگون در مجلس با تاکید براین‌که شرایط سختی بر مردم حوزه انتخابیه و البته استان کهگیلویه و بویراحمد در حوزه رفاهی و معیشتی حاکم شده و این یک واقعیت انکارناپذیر است، یادآور شد: ما دست یاری خود را مصرانه و صمیمانه به سوی دولت انقلابی و تلاش‌گر دراز می‌کنیم که این استان را در حوزه‌های مختلف، ویژه‌تر ببیند تا شاهد تغییر آمارهای واقعی آسیب‌های متعدد اجتماعی نظیر «خودکشی»، «طلاق»، «اعتیاد» و سایر آسیب‌ها باشیم.
روشنفکر بدون اشاره به نام شهرستان و یا منطقه‌ای در استان کهگیلویه و بویراحمد در ارتباط با آمار تاسف‌بار خودکشی ادامه داد: آمار این استان در خودکشی بسیار بالا است به‌گونه‌ای که در یکی از مناطق، طی سه سال شاهد خودکشی ۶۰ جوان به دلایل فقر، اعتیاد، بیکاری و کمبود
امکانات هستیم. وی بر ضرورت تشکیل یک دبیرخانه در حوزه آسیب اجتماعی استان کهگیلویه و بویراحمد تاکید کرد.
اگر مدیر و نماینده باشیم و نسبت به امانتی که در دست داریم، نگاه الهی و آسمانی هم داشته باشیم از لحظه اعلام خبر خودکشی ۶۰ جوان که باید در اوج نشاط و میل به زندگی باشند توسط نماینده شهری که به آداب و رسوم دینی و سنتی شُهره است و هنوز گَردِ شهرنشینی و نواندیشی به تعبیر غربی آن را به خود ندیده، نباید بخوابیم و آرام بگیریم تا روزی که دلایل وقوع این آسیب را شناسایی و برای مقابله با آن راه‌حل عملی بیابیم و موفق به حل بحران شویم. اگر آمار خودکشی در شهرهایی دور از مرکز با باورهای عمیق دینی به این سطح رسید پس در تهران و دیگر کلان‌شهرهای کشور چه وضعیتی دارد و چرا نمایندگان و مدیران این شهرها، در لاک سکوت خزیده‌اند و چیزی نمی‌گویند؟ از دولت سیزدهم، مجلس یازدهم، نخبگان و فعالان سیاسی توقع می‌رود این خط خطر را جدی بگیرند و برایش تدبیری کنند تا بیش از این شاهد از دست رفتن جان افراد نباشیم، افرادی که اگر زندگی‌شان
مورد بررسی دقیق قرار گیرد، خواهیم دید با گره معیشتی، مشکل اقتصادی یا چالش‌هایی که نتیجه و حاصل سیاست‌گذاری‌های نادرست است، دست به گریبان بودند و تردیدی نیست اگر در آن چالش‌ها نمی‌افتادند، اقدام به خودکشی نمی‌کردند یا سمت اعتیاد و
طلاق نمی‌رفتند.
