سرویس سیاسی جمله – آلودگی در محیط‌زیست تقریباً در غالب مناطق جهان از جزایر دورافتاده در اقیانوس آرام تا بستر دریاها و از دل کلان‌شهرها تا راه‌های جنگلی از سطح هشدار گذشته است و امروز ریشه پدیده‌هایی چون گرمایش جهانی و بسیاری از بیماری‌های صعب‌العلاج در این معضل جهانی نهفته است.
یکی از رویکردهای انسان مدرن در قرن بیستم که به آزادسازی انواع آلاینده‌ها در طبیعت، منجر شد این بود که همه توان خود را بر استفاده از سوخت‌های فسیلی گذاشتند تا تکنولوژی و حمل و نقل و تمدن جدید را با آن بسازند و چهره دنیا را دگرگون کنند و البته موفق شدند اما تبعات و عوارض این توسعه و پیشرفت، مانند تیری که کمانه کرده باشد، هستی و آرامش آنان را و حتی آینده زندگی انسان بر روی کره زمین را تحت‌الشعاع قرار داد تا جایی‌که سیاره مریخ را به‌عنوان جایگزین انتخاب کردند تا درصورت ناامن شدن زمین، نسل انسان را به مریخ ببرند و از انقراض نجات دهند و امروز بشر راهی ندارد جز اینکه فرایندهای نادرست گذشته را اصلاح کند و یکی از این فرایندهای غلط، جایگزینی انرژی‌های فسیلی با سوخت‌های سبز و فاقد آلایندگی است.
یکی از این موارد که کشورهای مختلف ازجمله جمهوری اسلامی ایران در معاهده متعهد و ملزم به اجرای آن شدند، توسعه زیرساخت‌های تولید برق خورشیدی بود. بسیاری از کشورهای جهان به سمت اجرای تعهدات خود در معاهده پاریس رفتند و اقدام به تولید انرژی برق بادی و برق خورشیدی کردند و برخی کشورها مانند سوئد، چند سال قبل آخرین نیروگاه هسته‌ای تولید برق را برای همیشه خاموش کردند و به شیوه نیروگاه‌های خانگی تلاش کردند برق بخش قابل‌توجهی از شهروندان را تولید کنند. در این کشور با هزینه دولت، در فضاهای بلااستفاده مانند سقف منازل، پنل‌های خورشیدی نصب شد و برق تولیدی به شبکه توزیع تزریق می‌شود و صاحب منزل، اگر میزان تولید برقی بیش از مصرف داشته باشد-موضوعی که معمولاً در فصول گرم سال رخ می‌دهد-، به جای پرداخت قبض برق، از دولت چک دریافت می‌کند.
کشور ایران هم از نظر اقلیمی شرایط بسیار مستعدی برای تولید برق خورشیدی دارد و هم می‌تواند نیروگاه‌های یک‌پارچه در برخی استان‌های گرم که اراضی شوره‌زار و بلااستفاده دارند، احداث کند و هم می‌تواند از فضاهایی چون پشت‌بام منازل و فضاهای اضافی، بهره بگیرد و به صورت نیروگاه‌های خانگی اقدام کند و با توجه به اینکه چنین فضاهایی در حومه شهرها و روستاها، زیاد است، می‌تواند تا ۵۰ درصد برق مصرفی مشترکان خانگی را از این طریق تولید و به شبکه تزیرق کند، موضوعی که تاکنون مورد توجه دولت‌ها نبوده است.
روز گذشته در اخبار آمد که بزرگترین نیروگاه برق خورشیدی یک‌جای جهان در امارات متحده عربی افتتاح شد.
این اتفاق دو هفته قبل از برگزاری کنفرانس سازمان ملل متحد برای تغییرات اقلیمی جهان (کوپ ۲۸) در دبی رخ داد.شنیدن چنین خبری آن هم در شرایطی که همه آگاه هستیم که این کشور از ذخایر بالای نفت و گاز بهره دارد، می‌تواند برای مدیران کشور ما الهام‌بخش باشد.
خبرگزاری دولت امارات در همین زمینه گفت: نیروگاه خورشیدی الظفره که با حضور معاون حاکم امارت ابوظبی، افتتاح شد، ظرفیت تولید ۲ گیگاوات برق را دارد و بزرگترین نیروگاه خورشیدی یک‌پارچه در جهان است.
این نیروگاه که در صحرا در فاصله ۳۰ کیلومتری جنوب پایتخت امارات (شهر ابوظبی)، واقع شده ۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد که معادل یک پنجم مساحت شهر پاریس است و می‌تواند انرژی بدون کربن را برای ۱۶۰ هزار خانه تولید کند.
شرایط ایران و امارات از نظر تابش مستقیم آفتاب، شبیه هم است با برتری ویژه جغرافیایی ایران به این شکل که کشور ما چندین برابر امارات مساحت دارد و مانند این کشور از اراضی بیابانی و لم‌یزرع برخوردار است که می‌توانند محلی برای احداث مزارع تولید برق خورشیدی باشند.
جای تأسف است که دولت‌ها در جمهوری اسلامی ایران تا امروز به این موضوع، توجهی نداشتند و هنوز هم اصرار بر تمرکز بر انرژی فسیلی و برق اتمی دارند و گامی برای اجرای تعهدات خود در معاهده پاریس برنداشتند.
نکته مهم این است که حرکت به سمت نیروگاه خورشیدی چه به‌صورت متمرکز و چه به‌صورت تولید پراکنده ضمن اینکه گامی در کاهش آلودگی هوا به شمار می‌آید خدمت بزرگ ملی است چون به بیان صریح مسئولان ارشد کشور هم در استخراج گاز و هم در تولید برق دچار ناترازی هستیم و مصرف مان بر تولید پیشی دارد و همین ناترازی موجب می‌شود صنایع بزرگ کشور در تابستان با قطعی برق و وقفه در تولید مواجه شوند و در زمستان با قطعی گاز و زیانی که از این رهگذر به تولید و صنعت و اقتصاد کشور وارد می‌شود بسیار سنگین است در حالی‌که با ایجاد نیروگاه‌های خورشیدی، می‌توان این ناترازی را جبران کرد و حتی به صادراتِ مستمر برق به کشورهای همسایه هم دست یافت که یکی از راهبردهای برنامه توسعه کشور است.
