گروه سیاسی جمله – درحالی‌که کمتر از دو ماه تا انتخابات ۱۱ اسفند زمان باقی است شاهد هستیم فضای انتخاباتی در بستر جامعه، بی‌رونق است و حتی اعلام کاندیداهای نهایی نیز نتوانسته است فضا را در سطح جامعه به سمت رقابتی‌شدن پیش ببرد و هنوز احتمال مشارکت با درصدی نظیر دو انتخابات قبلی در سال ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ بالا است و تحقق مشارکت حداکثری که همواره مورد تأکید رهبری و مدیران ارشد نظام بود در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
صرف‌نظر از اینکه برخی رجال سیاسی نزدیک به جبهه پایداری، صراحتاً از مشارکت حداقلی دفاع می‌کنند، غالب طیف‌های سیاسی از اصولگرایان میانه‌رو، اصلاح‌طلبان میانه‌رو، کارشناسان سیاسی و همچنین مدیران ارشد نظام بر ضرورت تحقق مشارکت حداکثری تأکید دارند و همه را توصیه به آن می‌کنند.
طی سه ماه گذشته طیفه‌ایی که بر مشارکت حداکثری تأکید داشتند سه شاخه و شعبه شدند که در ادامه به بیان نکته اصلی هرکدام از آنان می‌پردازیم. گروهی از اصولگرایان شناخته‌شده تلاش داشتند همه را دعوت به مشارکت کنند و حتی از اصلاح‌طلبان نیز خواستند در فرایند نام‌نویسی پاپس نکشند و از شورای نگهبان نیز خواستند افراد و گروه‌های سیاسی که در داخل نظام و کشور فعالیت دارند اما جزو جریان منتقد دولت هستند را ردصلاحیت نکنند تا تنور انتخابات گرم شود و مشکل اُفت فشار مشارکت که در دو انتخابات پیشین رکورد زد، حل شود و رغبت جامعه به رقابت افزایش یابد.
گروهی دیگر از طیف اصولگرا و به‌ویژه مدیران دولت سیزدهم و جریانات همسو با دولت رییسی، بدون توجه به اینکه مشارکت امری فرایندی است و با دستور و ادعاهای پشت تریبونی، محقق نخواهد شد، تلاش کردند به‌زعم خود با جهاد تبیین گره کور مشارکت را باز کنند و فشار خون آن را -دستِ کم تا ۱۱ اسفند- بالا نگاه دارند و تلاش کنند فضا را رقابتی نشان دهند.
این مدیران دائماً از برنامه دشمن برای کاهش مشارکت گفتند و تلویحاً افرادی که قصدی برای رأی‌دادن ندارند را متهم به همراهی با دشمنان کردند. البته ممکن است دشمنان و بدخواهان نیز از مشارکت پایین مردم خوشحال شوند و سود ببرند اما مشکل اینجاست که آنچه که بیش از هرچیزی مردم را نسبت به مشارکت، بی‌اعتنا کرد نه برنامه دشمن که بی‌برنامگی دولت‌مردان درحوزه اقتصاد و معیشت است.
این مدیران و سیاست‌مداران یا نمی‌دانند یا دوست ندارند که بدانند و یا اینکه اساساً عقل‌شان تا بدانجا نمی‌رسد که مشارکت بالا، نیاز به انگیزه دارد و دلیل می‌خواهد و اگر از انگیزه و دلیل حاصل نشود، جامعه تمایلی به مشارکت نخواهد داشت و مانند دو انتخابات گذشته «مشارکت حداقلی» رخ خواهد داد.
یکی از این افراد، احمد وحیدی وزیر کشور دولت سیزدهم است که در همایش مدیران روابط‌عمومی استانداری‌های سراسر کشور که در سالن پیامبر اعظم وزارت کشور برگزار شد، گفت: دشمن تلاش دارد مشارکت به حداقل ممکن تقلیل یابد.
وزیر کشور در همین نشست مدعی شد: دولت در بخش اقتصادی، عمکرد بسیار خوبی داشته و برخی طرح‌ها که ۱۵ تا ۲۰ سال معطل مانده بود، در حال اتمام یا در این دولت به اتمام رسیده است و کشور نرخ رشد اقتصادی مطلوبی داشته است اما این اخبار خوب در لابه‌لای مسایل حاشیه‌ای گم می‌شود.
به باور ما خطای تحلیلی وزیر کشور در همین دو بند آشکار است که در شرایطی که عامل اصلی بی‌انگیزگی مردم، فشار اقتصادی و رکود در کسب و کارها و ناترازی در دخل و خرج است، وزیر کشور ادعا می‌کند مشکلی وجود ندارد اما مردم سرگرم مسائل حاشیه‌ای می‌شوند و این اتفاقات خوب معیشتی را نمی‌بینند.
اینگونه اظهارنظر به‌نوعی توهین به شعور مردم است و در وضعیتی که برابر آمار مراکز رسمی همین دولت، خط فقر و قیمت مسکن و اجاره بها و افزایش قیمت در خوراکی‌ها از گوشت قرمز و گوشت ماهی تا میوه و سبزیجات، در همه ۴۴ سال اخیر، سابقه نداشته است، وزیر کشور به جای اینکه مانند برخی ائمه جمعه با مردم صادق باشد و اعتراف کند که مشکلات اقتصادی زیاد است و از مردم دعوت کند به‌خاطر انسجام سیاسی در انتخابات مشارکت کنند، با این جملات ناخواسته به شعور افکار عمومی توهین می‌کند و آنچه که مردم با گوشت و پوست خود لمس می‌کند را منکر می‌شود و در ادامه سخنان خود به شیوه‌ای آمرانه بر ضرورت مشارکت حداکثری تأکید می‌کند. آن اندازه که این نحوه نگاه وزیر کشور و برخی سیاسیون دولتی بر مشارکت اثر منفی خواهد گذاشت، طرح و توطئه‌های دشمن نخواهد گذاشت.
تأثیر منفی فشار اقتصادی و معیشتی بر میزان مشارکت تا حدی است که همین چند روز قبل، روزنامه کیهان از دولت سیزدهم خواسته بود طی دو ماه باقی‌مانده به انتخابات حرکتی به خود بدهد و چند طرح اقتصادی و معیشتی اجرا کند تا مردم راغب به مشارکت شوند اما وزیر کشور که مسئول برگزاری انتخابات است، ادعا می‌کند این دولت از نظر اقتصادی موفق بوده است و مردم نمی‌توانند این موفقیت‌ها را ببینند.
نکته آخر اینکه حتی اگر گروه‌های اصلاح‌طلب و منتقدان دولت اجازه پیدا می‌کردند در انتخابات ۱۱ اسفند مشارکت حداکثری داشته باشند نیز موجب افزایش فشار خون مشارکت نمی‌شد مشخصاً به این دلیل که اوضاع اقتصادی و معیشتی کشور به بدترین سطح خود در همه ۴۴ سال گذشته رسیده است.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
