ظریف موگرینی یک کارشناس مسائل بین‌الملل با تاکید بر این که بسته پیشنهادی ۱+۴ باید ضمانت اجرا داشته و مجازات‌هایی را برای طرف‌هایی که روابط اقتصادی را محدود می‌کنند، در نظر گیرد، گفت: اتحادیه اروپا باید برای کشوری که توافق را نقض کرده مجازات‌ها و محدودیت‌هایی را پیش‌بینی کند نه اینکه منتظر باشد آن کشور […]
ظریف موگرینی
یک کارشناس مسائل بین‌الملل با تاکید بر این که بسته پیشنهادی ۱+۴ باید ضمانت اجرا داشته و مجازات‌هایی را برای طرف‌هایی که روابط اقتصادی را محدود می‌کنند، در نظر گیرد، گفت: اتحادیه اروپا باید برای کشوری که توافق را نقض کرده مجازات‌ها و محدودیت‌هایی را پیش‌بینی کند نه اینکه منتظر باشد آن کشور برایش محدودیت‌هایی در نظر گیرد.
مهدی ذاکریان درباره بسته پیشنهادی اروپا و مذاکرات وزیران خارجه کشورهای ۱+۴ و ایران، گفت: ایران همواره به مواردی که در بسته اشاره شده عمل کرده و نیازی به بسته ندارد، بلکه رژیم ترامپ است که نیاز به بسته دارد. ما به چنین بسته‌ای عمل کرده‌ایم و همه موارد را به درستی، صحت و به شکل کامل انجام دادیم. اگر مواردی مربوط به تعهد اروپا در مورد حفظ روابط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و … است، اتحادیه اروپا باید فورا شرکت‌هایی که بنا به فشارهای دولت آمریکا و تحریم‌های یکجانبه تعهدات خود را نقض می‌کنند مشمول جرایم و مالیات‌های سنگین کند.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: در واقع در صورت نقض توافق از سوی اتحادیه اروپا باید مجازات‌های سنگینی پیش‌بینی شود. شرکت‌های آمریکایی که در ایران قرارداد داشتند اما پس از اینکه ترامپ روی کار آمد نقض قرارداد کرده و خارج شدند باید مشمول جرایم اتحادیه اروپا شوند، نمونه آن تعهدات بوئینگ با ایران است. همچنین برخی بازیگران بین‌المللی مانند هند، چین، پاکستان، ترکیه و … که خریدهایی از ایران داشته‌اند اگر خواسته باشند تخلف کنند اتحادیه اروپا باید در روابط خود با آنها تجدیدنظر کند.
وی در ادامه اظهار کرد: از آنجا که ما به همه تعهدات خود عمل کرده‌ایم، باید ببینیم ما به ازای این عمل چیست، ما به ازای انجام تعهدات باید روابط اقتصادی منطقی، غیرسلطه‌جویانه و حرفهای غیریکجانبه‌گرایانه باشد در حالی که دولت ترامپ و شخص پمپئو علنا جمهوری اسلامی ایران را تهدید به سرنگونی می‌کنند، اما مطابق ماده یک منشور ملل متحد هیچ کشوری در روابط خودش حق تهدید کشور دیگری را ندارد، مخصوصا کشوری که در موضوعی مانند هسته‌ای تعهدات خود را به طور کامل انجام داده و مورد تایید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم است.
ذاکریان افزود: بنابراین اتحادیه اروپا باید به تعهدات عمل کند و برای کشورهایی که تهدید کرده و یا روابط اقتصادی را محدود می‌کنند در بسته پیشنهادی خود مجازات‌هایی را در نظر گیرد و در مقابل برای ایران مشوق‌هایی را پیش‌بینی کند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل خاطرنشان کرد: بنابراین بسته پیشنهادی باید از نوع چماق و هویج باشد. اگر ما رفتار نادرستی انجام می‌دادیم ما به ازای آن باید چماق باشد در حالی‌که ما رفتار نادرستی انجام نداده و به تعهدات پایبند بوده‌ایم. اما یکی از طرف‌های توافق نه تنها قطعنامه ۲۲۳۱ را نقض کرده بلکه به دیگران هم فشار می‌آورد که این کار را انجام دهند.
وی ادامه داد:حتی پمپئو هنگام مذاکرات به طرف‌های اروپایی می‌گوید که این کار را انجام ندهند و ایران را معطل نگه دارند تا فشارهای بیشتری وارد شود، زیرا می‌خواهند در مساله دیگری ایران با آنها گفتوگو کند، این حرف‌ها مبتنی بر فشار و زور بوده و پذیرفتی نیست.
این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه تمامی موارد بسته پیشنهادی باید مشتمل بر عمل باشد، گفت: شرکت‌هایی که با ایران قرارداد داشته‌اند اگر ایران را ترک کرده و قرارداد را منتفی کنند اتحادیه اروپا باید برای آنها مجازات تعیین کند. از سوی دیگر اگر شرکتی مجازات هم شد و ایران را ترک کرد باید مابه‌ازای مجازاتی که طرف‌های اروپایی دریافت می‌کنند به ایران هم پرداخت کند. نمونه آن هم قراردادی است که پژو با ایران داشته اما شاهد هستیم که وضعیت ایران خودرو و سایپا متزلزل است. چرا باید اینگونه باشد؟ چرا باید صنعت هوایی ما متزلزل باشد؟ ما با ایرباس هم قرارداد داشتیم.
ذاکریان با تاکید بر اینکه باید برای طرف‌هایی که برجام را نقض کردند مجازات‌هایی در نظر گرفته شود، گفت: اینکه یکی از طرف‌ها نقض تعهد کند و به او چیزی نگویند در حالی‌که اگر ایران این کار را انجام می‌داد همه آنها به دنبال این بودند که ایران را تنبیه کنند، صحیح نیست. شاید بتوان سناریویی را به این شکل در نظر گرفت که اگر در ایران رییس‌جمهوری به قدرت می‌رسید و با سلیقه شخصی خودش می‌گفت برجام را قبول ندارد اتحادیه اروپا حتما پیش‌نویس قطعنامه‌ای را به شورای امنیت ارائه می‌کرد.
وی تصریح کرد: در حال حاضر هم یکی از طرف‌های مذاکره‌کننده رییس‌جمهوری است که قطعنامه شورای امنیت و برجام را نقض کرده و اتحادیه اروپا باید مجازات‌ها و محدودیت‌هایی را در روابط با آن کشور برای این نقض عهد پیش‌بینی کند نه اینکه منتظر باشد آن کشور برایش محدودیت‌هایی در نظر گیرد گویی قضیه معکوس است.
