سرویس سیاسی جمله، هفت ماه از حمله «طوفان‌الاقصی» سپری شده است و همین مدت زمان نیز از آغاز حمله همه‌جانبه اسراییل به غزه گذشت، حمله‌ای که بیش از سی و پنج هزار شهید بر جای گذاشت که تعداد قابل توجهی از این شهدا نیز زن، کودک و مردان غیرنظامی هستند و همین ماجرا، موجب شد اعتراض به اقدامات خشن اسراییل از کشورهای مسلمان منطقه و کشورهای اروپایی بگذرد و به دانشگاه‌های آمریکا برسد و این روزها شاهد سرکوب شدید این اعتراضات توسط پلیس ایالات متحده هستیم.
ماجرای سرقت سرزمینی توسط اسراییل و ضرورت دفاع از حق مردم فلسطین تا آزادی کامل که پس از انقلاب اسلامی در ایران، برای نخستین بار توسط دولت یک کشور، در همه جهان فریاد زده شد و در پیوند با همین موضوع، روزی با نام روز قدس در تقویم مناسبت‌های ایران تعیین شد، امروز به یک مسأله جهانی تبدیل شده است و طیف وسیعی از جوانان و آزادگان جهان، در دفاع از این موضوع، تلاش دارند و اتفاقاتی که در دانشگاه‌های آمریکا می‌گذرد تأییدی بر همین مدعا است.
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که پس از حمله جریان‌های مقاومت فلسطینی در ۱۵ مهرماه، موفق شد کابینه جنگی تشکیل بدهد و همه احزاب مخالف را که به‌خاطر لایحه اصلاحیه قضایی، در حال فاصله‌گرفتن از وی و جدا شدن از دولتش بودند، موقتاً ساکت کند، این روزها، در بدترین شرایط زمامداری
خود قرار دارد.
وی از یک‌سو تا امروز موفق نشد سه هدفی که در ابتدا برای جنگ و نسل‌کشی خود تعیین کرده بود، محقق کند یعنی نه آزادی گروگان‌ها، نه نابودی کامل حماس و جهاد اسلامی و نه تعیین تکلیف مدیریت غزه هیچ کدام محقق نشد و از دیگر سو، اعتراضات فزاینده داخل اراضی اشغالی را نیز مهار نکرد و امروز بیش از هر زمان دیگری، تحت فشار برخی احزاب منتقد، خانواده‌های گروگان‌ها و همچنین برخی اعضای کابینه خود قرار دارد.
راه‌ها و مسیرها به اندازه‌ای بر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تنگ و مسدود شده است که راهی جز تشدید جنگ در شمال با حزب‌الله لبنان و در جنوب با مردم بی‌دفاع غزه ندارد هرچند ناشیانه از جبهه مقاومت یمن و عراق و همچنین از سوی جمهوری اسلامی ایران نیز ضرباتی سنگین
تحمل کرد.
فشار جدید بین‌المللی بر نتانیاهو، موضوع شناسایی بین‌المللی کشور فلسطین است که به‌رغم اینکه «اسحاق رابین» نخست‌وزیری که بعدها توسط راست‌های افراطی ترور شد، در معاهده اسلو آن را پذیرفت، اما تل‌آویو هرگز مایل به اجرای آن نبود. طی چند ماه گذشته، چندین بار مقامات آمریکایی و اروپایی بر اجرای معاهده اسلو و راه‌حل دوکشوری تأکید کردند و حتی طی چند روز گذشته، کشورهای اروپایی بر شناسایی فلسطین و همچنین فشار بر سازمان ملل برای تحقق معاهده اسلو تأکید کردند موضوعی که دولت‌مردان اسراییل
را عصبی کرد.
در داخل اراضی اشغالی نیز فشارها بر دولت نتانیاهو بالا است از این منظر که برابر قولی که داده بود نه موفق شد گروگان‌ها را آزاد کند و نه «یحیی سنوار» از رهبران حماس و مغز متفکر حمله ۷ اکتبر را دستگیر کرد.
امروز نتانیاهو برای حمله به شهر رفح در جنوبی‌ترین نقطه نوار غزه و نزدیک به مرز مصر هم از آمریکا و هم از سوی کشورهای منطقه تحت فشار است و حملات گاه و بیگاه حزب‌الله لبنان، انصارالله یمن و همچنین گروه‌های مقاومت عراق به این کشور، ادامه دارد و آمریکا نیز دولت نتانیاهو را برای جلوگیری از گسترش جنگ تحت فشار
قرار داده است.
نکته مهم بعدی در پیوند با چالش‌های بنیامین نتانیاهو این است که در شرایطی که تل‌آویو در انتظار بازگشایی روابط و مناسبات دیپلماتیک با ریاض بود، عربستان از این کار طفره رفت و با واشنگتن، وارد مذاکره شد و بسیار بعید است که شرایط برای این دو کشور به قبل از حملات طوفان‌الاقصی برگردد.
آخرین نکته این است حتی اگر بنیامین نتانیاهو کنار برود و دولتی جدید معرفی شود، باز هم تفاوت زیادی در اسراییل رخ نخواهد داد و مشکلات و چالش‌های مختلف، دامن دولت جدید را رها نخواهد کرد و بسیار محتمل است نخست‌وزیر اسراییل نیز به دلایلی چون کوتاهی در پیش‌بینی حمله «طوفان‌الاقصی» و عملکرد بسیار بد در حمله به غزه محاکمه شود.
برابر مجموعه مطالب گفته شده باید گفت بنیامین نتانیاهو روزگار خوبی ندارد و برعکس اعتماد به نفسی که تلاش می‌کند مقابل دوربین تظاهر به داشتن آن کند، در اتاق خلوت خود بسیار درمانده و عاجز به نظر می‌آید و باید منتظر بود و دید در نهایت چه سرنوشتی در انتظار وی است.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
