نیلوفر منصوری سفر کارت ملی، کارتی الکترونیکی مانند سایر کارت‌ها بود که در دهه ۸۰ توسط مسئولان سازمان میراث فرهنگی ارائه و تعریف شد که تنها برای استفاده از خدمات هتل، مهمانسرا، هتل آپارتمان، خرید صنایع دستی و … در مسافرت‌ها طراحی شده بود. حتی چند سال هم دغدغه اجرای آن را داشتند، اما در […]
نیلوفر منصوری
سفر کارت ملی، کارتی الکترونیکی مانند سایر کارت‌ها بود که در دهه ۸۰ توسط مسئولان سازمان میراث فرهنگی ارائه و تعریف شد که تنها برای استفاده از خدمات هتل، مهمانسرا، هتل آپارتمان، خرید صنایع دستی و … در مسافرت‌ها طراحی شده بود. حتی چند سال هم دغدغه اجرای آن را داشتند، اما در نهایت شکست خورد با این وجود هنوز هم بعضی از طراحان و مجریان آن معتقدند که این طرح خوب اجرا نشد وگرنه ایده مناسبی بود. به هر حال طرح سفر کارت ملی عنوان طرحی بود که سازمان میراث فرهنگی برای قسطی کردن سفرها اجرا کرد.
طرح سفر کارت ملی، طرحی بود که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای بخش های رفاهی ادارات و سازمانها درنظر گرفته بود و این ارگان ها می بایست مبلغی را به عنوان هزینه سفر در کارت سفر کارکنان و کارمندان خود واریز کنند و کارکنان نیز با آن کارت ها به رستوران ها، هتلها و مراکز طرف قرارداد با پروژه سفرکارت میرفتند و از خدمات آنها استفاده میکردند. اما این طرح مثل بسیاری از طرح های دیگر سازمان، به سرانجام نرسید و با گذشت مدت زمان طولانی، پاسخگوی وضعیت صنعت گردشگری کشور نبود. به گفته بسیاری از فعالان و علاقمندان این صنعت، طرح هایی روی میز کار می آید که غیرکارشناسی و غیرتخصصی است.
حال در ادامه این طرح شکست خورده، به تازگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری طرح «سفر ارزان» را اعلام کرده است. طرحی که ولی تیموری، معاون گردشگری به صورت کلی از آن خبر داد؛ اما هنوز جزئیات آن اعلام نشده است. با این‌حال انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران که یک طرف قضیه این طرح است، اعلام کرد: شرکت‌های هواپیمایی و هتلها باید پای کار باشند تا بتوان این طرح را به نتیجه رساند.
رییس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی معتقد است که با وجود شرایط بحرانی که بسیاری از آژانس‌های مسافرتی را دچار چالش کرده است، می‌توانیم این طرح (سفر ارزان) را پیش ببریم. حرمت‌الله رفیعی با بیان اینکه اگرچه در این مرحله با عبارت «سفر ارزان» مخالفیم و دور از شأن مردم می‌دانیم گفت: ما دوران چادرنشینی و کپرنشینی را پشت سر گذاشته‌ایم و جالب نیست برای سفری که قرار است به آسانی در دسترس مردم قرار گیرد، از واژه ارزان استفاده کنیم که معمولا برداشت مثبتی از محتوای آن نمی‌شود.
وی با بیان اینکه با توجه به نرخ ارز و افزایش بهای بلیت هواپیما، یقینا بسیاری از مسافران خارج‌رو به گردشگری داخلی روی می‌آورند، ادامه داد: برای همین لازم است تسهیلات و تشویق‌هایی در نظر گرفته شود. در این طرح هدف علاوه‌بر در دسترس قرار دادن خدمات سفر با هزینه منطقی‌تر، توزیع مسافرت‌ها در مناطقی غیر از شمال ایران است که مردم هر هفته برای چند ساعت استراحت در آن نقطه باید حدود ۲۴ ساعت، رفت و برگشت در ترافیک آن معطل بمانند. منطقه‌ای که سواحل آن با مونوپل و تصرفات گسترده روبه‌رو است و ساحل آزاد و پاک در آن به ندرت پیدا می‌شود. البته این فجایع را فقط در شمال ایران نمی‌توان تجربه کرد، چون سفر به جنوب هم مصائب خاص خود را دارد؛ از ناامنی جاده‌ها گرفته تا گرانی هتل و هواپیما.
به گفته این فعال گردشگری؛ ما برای آسان شدن سفر، از هتلها نمی‌خواهیم ارزان‌فروشی کنند، بلکه از دولت می‌خواهیم برای در دسترس قرار گرفتن خدمات در این بخش، معافیت‌های مالیاتی را مثل بسیاری از کشورها برای هتلها به اجراء بگذارد. چرا باید بخش حمل‌ونقل هوایی از پرداخت مالیات معاف باشد اما هتل نه!؟
رفیعی همچنین نقش استانداران را در اجرای طرح «سفر ارزان» اثرگذار دانست و افزود: ما در کشور جاذبه کم نداریم، استاندارانی که تمایل دارند گردشگر به استان‌شان سفر کند باید امکانات در اختیار خود را آزاد و طوری قیمت‌گذاری کنند که آژانس بتواند به آن استان مسافر بفرستد. چند وقت دیگر نوروز است، موج خروشانی از سفرهای داخلی راه می‌افتد. اما آیا قرار است اتفاقی که هر سال تجربه می‌کنیم تکرار شود؟! یعنی فقط چند استان از وجود مسافر نوروزی بهره‌مند شوند؟ چه وقتی بهتر از حالا که بخش‌های خدماتی سفر تمایل دارند برای به سرانجام رساندن چنین طرحی همکاری کنند؟ طبیعتا ما به عنوان یکی از متولیان سفر دنبال هموار کردن این مسیر هستیم تا نه تنها کسب و کارِ از رونق افتاده‌ی بخش‌هایی از گردشگری همچون آژانس‌ها، دوباره بهبود پیدا کند که مردم به خاطر گرانی، از سفر کردن محروم نشوند.
