گابریله مارکوتی رئال مادرید ماه‌هاست جوری که رئال مادرید باید بازی کند بازی نمی‌کند. برای همین سانتی سولاری نیاز به واکنشی جدی از سوی بازیکنانش نسبت به این شرایط داشت، اتفاقی که مقابل سویا رخ داد و با انتقامی از بازی رفت به پایان رسید. لوکا مودریچ در این بازی به اوج فصل گذشته‌اش بازگشت. […]
گابریله مارکوتی
رئال مادرید ماه‌هاست جوری که رئال مادرید باید بازی کند بازی نمی‌کند. برای همین سانتی سولاری نیاز به واکنشی جدی از سوی بازیکنانش نسبت به این شرایط داشت، اتفاقی که مقابل سویا رخ داد و با انتقامی از بازی رفت به پایان رسید. لوکا مودریچ در این بازی به اوج فصل گذشته‌اش بازگشت. کازمیرو هم در مرکز زمین نقطه اتکای تیمش بود. وینیشس جونیور باز هم رشد خودش در خط حمله را نشان داد و خط دفاعی رئال هم فرصت چندانی به بازیکنان سویا نداد. با اینکه رئال با دو گل دقایق پایانی بازی را برد، اما این پیروزی‌ای مقتدرانه برای سولاری و تیمش بود. با این حال مارسلو و ایسکو یک بار دیگر روی نیمکت بودند و گرت بیل همچنان مصدوم. فاصله تا صدر جدول و بارسلونا ۱۰ امتیاز است و امید چندانی برای قهرمانی باقی نمانده. در چمپیونز لیگ هم، حتی با بازگشت تونی کروس، شک و تردیدهای زیادی در کیفیت این تیم برای تکرار افتخارات سه سال اخیر وجود دارد. اما حداقل بازی مقابل سویا نشان داد رئال برای فصل آینده، شاید با خریدهایی بزرگ در تابستان، قابلیت بازگشت به اوجش را دارد. بارسلونا هم این هفته یک پیروزی دیگر در لا لیگا به دست آورد، پیروزی‌ای که البته راحت به دست نیامد. بارسا فرداشب در کوپا دل ری مقابل سویا قرار می‌گیرد و برای همین ارنستو والورده لیونل مسی را در ترکیب اصلی بازی برابر لگانس قرار نداده بود. از منظر والورده منطقی هم بود برای بردن تیمی که در جنگ بقا در لیگ به سر می‌برد به فیلیپه کوتینیو و لوئیس سوارز و اوزمان دمبله اعتماد کافی کند. اما بعد از گل اول دمبله، لگانس کار را به تساوی کشید و بارسا به حضور مسی در زمین برای ساختن گل دوم نیاز پیدا کرد. در نهایت شاگردان والورده بازی را با نتیجه ۳-۱ بردند، اما خبر بد برایشان مصدومیت دمبله‌ای بود که تازه اوج گرفته بود. خط میانی این تیم هم یک بار دیگر نشان داد هنوز نیاز به خلاقیتی بیشتر دارد. در بوندسلیگا اما بوروسیا دورتموند با پیروزی ارزشمند در زمین لایپزیگ باز هم اختلافش با بایرن در صدر جدول را به شش امتیاز رساند. یکی از نقاط قوت مهم تیم لوسین فاور در این فصل توانایی‌شان در بردن بازی‌ها به شیوه‌های مختلف بوده. دورتموند این فصل نشان داده هم می‌تواند با فوتبالی سریع و جذاب و تهاجمی حریفانش را مغلوب کند و هم با فوتبالی بسته و فرصت‌طلبانه. پیروزی آنها در بازی این هفته از راه دوم به دست آمد. دورتموند در سفر به لایپزیگ مارکو رویس را در اختیار نداشت و در غیاب عمر توپراک و اکسل زاگادو مانوئل آکانجی، بار دفاعی زیادی روی شانه‌های جولین وایگل قرار گرفته بود. وایگل اما وظیفه‌اش را به خوبی در دفاع از تک گل اکسل ویتسل انجام داد، کلین شیتی که البته بخش مهمی از آن را باید مدیون سیوهای رومن بورکی دانست. این بازی یک بار دیگر بعدی از دورتموند را نشان داد که در دوران بعد از یورگن کلوپ هرگز ندیده بودیم. در لیگ یک فرانسه هم با اینکه بیشتر تیتر یک‌ها مربوط به پیروزی ۹-۰ پاریس سن ژرمن و هت‌تریک‌های ادینسون کاوانی و کیلین امباپه بود، تکنولوژی “وار” هم برای خودش سر و صدای زیادی بر پا کرد. موناکو، به رهبری تیری آنری، که برای سقوط نکردن به لیگ دو می‌جنگد، در حالیکه ۲-۱ از استراسبورگ عقب بود، امکان به دست آوردن یک پنالتی با بررسی وار را داشت، اتفاقی که به خاطر آفلاین شدن سیستم رخ نداد و در نهایت بازی با شکست ۵-۱ آنها به پایان رسید. اگر قرار باشد وار واقعا تاثیری مثبت روی فوتبال داشته باشد شرط اولش این است که کار کند. اما در ایتالیا هم ناپولی یک پیروزی ارزشمند مقابل لاتزیو به دست آورد. تفاوت عمده ناپولیِ کارلو آنچلوتی با ناپولی مائوریتزیو ساری در این است که مربی حال حاضر چلسی تیمی صرفا ۱۱ نفره درست کرده بود و هر وقت یکی دو مهره اصلی‌اش در زمین نبود تیم با بحران هویت مواجه می‌شد. کارلتو اما تیمی ساخته که هویتش صرفا متعلق به ۱۱ بازیکن نیست. ناپولی یکشنبه در حالیکه لورنزو اینسینیه، مارک همیسک، الن و کالیدو کولیبالی را در اختیار نداشت با نتیجه ۲-۱ لاتزیو را شکست داد، در جدالی که پارتنوپی جریان بازی را در اختیار داشت و سه بار هم تیر دروازه مانع از گلزنی آنها شد. بازیکنان ذخیره ناپولی این فصل احساس اهمیت داشتن می‌کنند، حسی که به هیچ وجه فصل قبل نداشتند.
