هومن حکیمی دبیر گروه فرهنگی نگاهی به فهرست فیلم‌های راه یافته به جشنواره امسال و به‌ویژه بخش اصلی و سودای سیمرغ و مقایسه آن با دوره قبلی یک پیش فرضی به علاقه‌مندان سینما می‌دهد که امسال احتمالا نباید منتظر شگفتی و شاهکار باشیم. آشفته‌گی – فریدون جیرانی ایده اصلی- آزیتا موگویی بنفشه آفریقایی- مونا زندی […]

هومن حکیمی
دبیر گروه فرهنگی

نگاهی به فهرست فیلم‌های راه یافته به جشنواره امسال و به‌ویژه بخش اصلی و سودای سیمرغ و مقایسه آن با دوره قبلی یک پیش فرضی به علاقه‌مندان سینما می‌دهد که امسال احتمالا نباید منتظر شگفتی و شاهکار باشیم.

آشفته‌گی – فریدون جیرانی
ایده اصلی- آزیتا موگویی
بنفشه آفریقایی- مونا زندی حقیقی
۲۳ نفر- مهدی جعفری
پالتو شتری – مهدی علی میرزایی
تیغ و ترمه – کیومرث پوراحمد
جمشیدیه- یلدا جبلی
خون خدا- مرتضی علی عباس میرزایی
درخونگاه – سیاوش اسعدی
سال دوم دانشکده من – رسول صدرعاملی
سرخپوست- نیما جاویدی
سمفونی نهم- محمدرضا هنرمند
شبی که ماه کامل شد – نرگس آبیار
طلا- پرویز شهبازی
تختی- بهرام توکلی
قسم – محسن تنابنده
قصر شیرین – رضا میرکریمی
ماجرای نیمروز ۲ ؛رد خون – محمدحسین مهدویان
متری شیش و نیم – سعید روستایی
مردی بدون سایه – علی رضا رئیسیان
مسخره باز – همایون غنی زاده
ناگهان درخت – صفی یزدانیان
این، فهرست فیلم‌های اصلی امسال است و بخشی از این پیش داوری براساس سلیقه و رصد کردن آثار قبلی این فیلمسازان و با تمرکز بر اوضاع و احوال کلی سینمای ماست که البته وحی منزل نیست و شاید حدس من درباره کیفیت فیلم‌های این دوره از جشنواره درست نباشد.
کلا هم در حوزه فرهنگ و هنر، آدم خوشبینی نیستم؛ اگر که نخواهم بگویم بدبینم، و منشأ بخش بیشتر این ناخوشبینی، از فعل و انفعال‌هایی‌ست که در این حوزه وجود دارد. بنابراین هرچقدر با خودم حساب و کتاب می‌کنم و کلنجار می‌روم، منحنی انتظارم به سمت منفی سیر و نزول می‌کند!
اگرچه در همین فهرست، فیلم‌های «متری شیش و نیم»، «آشفته‌گی»، «سال دوم دانشکده من»، «طلا»، «تختی» و «ناگهان درخت» به دلیل توانایی کارگردانانشان و اغلب فیلم‌های خوب قبلی آنها و «قسم»، «تیغ و ترمه» و «سرخپوست» به دلایل متنی و غیرمتنی، جزو آنهایی هستند که مشتاق دیدنشانم اما وجه درونی منتقد بودنم همچنان اصرار دارد که منتظر چیزی شبیه «ابد و یک روز» یا «مغزهای کوچک زنگ زده» و «تنگه ابوقریب» نباشم.
ضمن اینکه نمی‌شود انکار کرد که امسال، جای خیلی‌ از فیلمسازان و نویسندگان و بازیگران و… در جشنواره خالی‌ست و البته یک جور شتاب در رساندن فیلم‌ها به جشنواره وجود داشته که قطعا بر کیفیت فیلم‌های رسیده تاثیر خواهد گذاشت.
با این همه، سینما در طول تاریخ و حتی در سخت‌ترین شرایط، همیشه فرصتی به مخاطب و تماشاگر داده برای خیال‌پردازی و عبور از زندگی یکنواخت و سرشار از واقعیت و تلخی و خیلی وقت‌ها؛ درست موقعی که انتظارش را نداشته‌ایم، با خلق یک شگفتی، تمام پیش فرض‌های مخاطب را درهم شکسته و من صمیمانه آرزو می‌کنم امسال، این اتفاق دوباره رخ بدهد!