هرچه به میانسالی نزدیکتر میشویم، واقعیتی ناخودآگاه در وجود ما رخنه میکند، واقعیت اهمیت دادن به بزرگترانمان. خواه این بزرگتر یکی از والدینمان باشد خواه یکی از اقوام و خواه همسر، واقعیت مذکور زندگی اکثریت افراد بازه‌ی سنی چهل الی شصت سال را درگیر خود میکند. هرچه به میانسالی نزدیکتر میشویم، واقعیتی ناخودآگاه در وجود […]
هرچه به میانسالی نزدیکتر میشویم، واقعیتی ناخودآگاه در وجود ما رخنه میکند، واقعیت اهمیت دادن به بزرگترانمان. خواه این بزرگتر یکی از والدینمان باشد خواه یکی از اقوام و خواه همسر، واقعیت مذکور زندگی اکثریت افراد بازه‌ی سنی چهل الی شصت سال را درگیر خود میکند.
هرچه به میانسالی نزدیکتر میشویم، واقعیتی ناخودآگاه در وجود ما رخنه میکند، واقعیت اهمیت دادن به بزرگترانمان. خواه این بزرگتر یکی از والدینمان باشد خواه یکی از اقوام و خواه همسر، واقعیت مذکور زندگی اکثریت افراد بازه‌ی سنی چهل الی شصت سال را درگیر خود میکند.
افراد بسیاری در این بازه‌ی سنی شاغلند، فرزند دارند و ده‌ها هزار مسئولیت دیگر را به سرانجام میرسانند. برقراری تعادل میان این روزمرگی‌ها و واقعیت این مطلب کار ساده‌ای نیست؛ به همین دلیل است که هوش مصنوعی میتواند به گونه‌ای مورد استفاده قرار گیرد تا به اهمیت انجام این واقعیت ناخودآگاه رسیدگی کند. چرا باید برایمان مهم باشد؟ چون که مراقبت دشوار است، آنهم مراقبت از کسانی که واقعا و با تمام وجود میخواهیم از آنها مراقبت کنیم و هوش مصنوعی میتواند راه ما را هموار سازد.
یک استارتاپ جدید، یک سیستم امنیتی جدید برای حذف مقداری از اضطراب و نگرانی ما در مورد بزرگسالانمان فیلمی لحظه به لحظه از زندگی آنها در منزل در اختیار ما قرار میدهد. این سیستم از میکروفون و سنسورهایی دیداری استفاده میکند تا حرکات این شخص را شناسایی و ردیابی کند و به مراقبینشان امکان مراقبتی زنده و بیست و چهار ساعته بدهد. در این سیستم قابلیت شناسایی خطر و فرستادن هشدار نیز تعبیه شده است. این اولین سیستم نظارت خانگی هوشمندیست که از هوش مصنوعی استفاده میکند و به جای چهره، حرکات و الگوهای رفتاری را بررسی میکند و نظارت از راه دور ) لانگ دیستنس ( را برای مراقبین امکان‌پذیر میسازد.
این نظارت تمام‌وقت آنگونه که شاید به ذهنتان خطور کرده باشد عجیب و ناقض حریم خصوصی مسن‌ترها نیست چرا که ویدئویی که در اختیار مراقب قرار میدهد در واقع تصویر شخص مورد مراقبت نیست. شیوه‌ی کار این سیستم اینگونه است که افراد را بر اساس صورت، اندازه‌ی دست و پا، رنگ لباس و نحوه‌ی گام برداشتن و ژستشان تشخیص میدهد اما چیزی که برای ما به تصویر میکشد جز یک اسکلت مجازی نیست که همین ویژگی باعث برقراری سطحی از حریم خصوصی پایدار برای مراقبت‌شونده است.
سالانه یک چهارم از افراد دارای سن شصت و پنج سال به بالا دچار حادثه‌ی سقوط میشوند، سقوطی که برای اشخاص دارای این سن یعنی صدمه‌ی دائمی. الگوریتم این سیستم قادر به شناسایی عدم تعادل و خطر سقوط است و از طریق پیامک مراقب را مطلع میکند. همچنین میتواند تغییر در الگوهای فعالیتی چون اختلالات خواب یا استفاده‌ی بیش از حد از دستشویی را شناسایی کند، نشانه‌هایی که میتواند ناشی از وجود مشکلات سلامتی در بزرگسالان باشد. اگر با شخص مورد مراقبت زندگی میکنید بدون معطلی متوجه این نشانه‌ها خواهید شد اما چه اتفاقی خواهد افتاد اگر در محل حضور نداشته باشید یا حتی شاید محل زندگیتان در شهری متفاوت باشد؟
از دیگر مزیت های این سیستم برآورده کردن یکی از مهمترین خواسته‌های افراد مسن است، خواسته‌ای که تاثیر به سزایی در سلامت روان آنها دارد. آن خواسته چیست؟ ۷۵ درصد افراد بالای ۵۰ سال دوست دارند در خانه بمانند و علاقه‌ای به زندگی در خانه‌ی سالمندان ندارند. یکی از بهترین ویژگی‌های این هوش مصنوعی نیز همین است؛ مسن‌ترهایمان میتوانند همانطور که میخواهند در خانه بمانند.
با وجود تمام این مزیت‌ها هنوز هم ایده‌ی نظارت ۲۴ ساعته کمی نگران کننده است حتی اگر عزیزتان نیازمند مراقبت دائمی باشد. این سیستم از طریق شبکه با بیرون از خانه در ارتباط است و ممکن است مورد سوء استفاده قرار بگیرد. یکی از سناریوی های احتمالی این است که مجرمی که از قضا بتواند این سیستم را هک کند بزرگتر ما را تحت نظر بگیرد و هنگام به خواب رفتن او به خانه دستبرد بزند. و اینچنین مجرمی مطمئنا میتواند اطلاعات ارسالی را به گونه‌ای دستکاری کند گویی هیچ اتفاقی نیفتاده‌است.
خطر همیشه هست اما سازندگان این دستگاه ادعا میکنند که حریم خصوصی اولویت اول آنهاست و به هیچ عنوان هیچ مقداری از محتوای این دستگاه روی فضای ابری ذخیره نمیشود در نتیجه از نظر امنیتی هیچ تفاوتی با دیگر سیستمهای نظارتی خانگی ندارد.
شرکت سازنده‌ی این استارتاپ قصد دارد در آینده آنالیزهای قابل دیگری در مورد سلامت بزرگسالان به این محصول خود اضافه کند، مثلا ویژگی وارسی علائم سکته. در واقع هدف اصلی پیش بینی نیازهای عزیزان ما قبل از به زبان آوردن آنهاست.
