تضاد میان این دو تندروی آمریکایی درباره ایران شگفتی و پرسش هایی را برانگیخته است. هستند کسانی که این مسئله را به وجود اختلاف در داخل دولت آمریکا در قبال ایران نسبت می دهند. در حالی برخی دیگر بر این باورند که این تضاد در واقع تنها تقسیم نقش برای آشفته ساختن ذهن رهبران ایران […]
تضاد میان این دو تندروی آمریکایی درباره ایران شگفتی و پرسش هایی را برانگیخته است. هستند کسانی که این مسئله را به وجود اختلاف در داخل دولت آمریکا در قبال ایران نسبت می دهند. در حالی برخی دیگر بر این باورند که این تضاد در واقع تنها تقسیم نقش برای آشفته ساختن ذهن رهبران ایران و شعله ور کردن آتش اختلافات در میان جناح های مختلف در حکومت ایران با هدف از میان بردن اتحاد آنها است.
مشاور امنیتی رئیس جمهور آمریکا جان بولتون روز یکشنبه در پاسخ به پرسشی درباره این که آیا دولت [آمریکا] از طریق محاصره و فشارها در صدد تغییر حکومت ایران است یا خیر گفت ملت ایران شایسته حکومت بهتری هستند.این سخن او این موضع او را فاش می کند که وی از جمله افرادی است که خواستار تغییر حکومت ایران است.
پس از گذشت کمتر از ٢٤ ساعت از سخنان بولتون، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه این کشور در پاسخ به پرسش مشابهی گفت دولت او از ایران می خواهد رفتار یک کشور طبیعی را در پیش بگیرد. وی افزود چنانچه این کار از سوی ایران صورت گیرد ما با کمال میل با این کشور تعامل می کنیم تا این کشور را به جامعه بین المللی بازگردانیم. با وجود این که تفاوت میان موضع گیری این دو تازه نیست اما سخن این وزیر و همزمانی آن با جنب و جوش ظریف و سخنان وی در نیویورک مورد توجه قرار گرفته است چرا که حاوی اشاره های نمادین متقابلی – حتی اگر این اشاره ها در جهت سنجیدن اوضاع بوده باشد- برای یافتن راهی حهت متوقف کردن روند وخامت اوضاع است .
این جنب و جوش دیپلماتیک ظریف در نیویورک بیشتر نزدیک به ضد حمله دیپلماتیک به درون حاکمیت آمریکا برای کنترل حملات این دولت و کاهش شدت آن بود و در رساندن پیام های خود و شاید بدست آوردن مقداری درک اما بدون هرگونه تعارفی موفق عمل کرد.
این امر در مصاحبه هایی که با چندین شبکه و رسانه آمریکایی انجام داد، مشخص می شود. رسانه هایی که کانال مهمی برای وی در برنامه های خبری اصلی خود فراهم کردند. ظریف در این برنامه ها زبان هشدار و تهدید را کنار گذاشت و به بیان داستان بحران کشورش با واشنگتن اکتفا کرد و روی خروج از توافق هسته ای تمرکز کرد که خود این وزیر می داند اعتراضات گسترده در آمریکا را برانگیخت، حتی در محیط هایی مانند کنگره که بیشترین دشمنی را با ایران دارد.
این سخن ظریف مورد توجه قرا رگرفت که طی آن از دریافت پیام از یک مسئول آمریکایی برای مبادله زندانیان میان دو کشور پرده برداشت. این سخنان حاوی آمادگی تهران برای رفتن به سمت چنین تدابیری است چه بسا محل نفوذی باشد که به حل و فصل بینجامد هر اندازه هم که احتمال آن کم باشد. وزارت امور خارجه آمریکا از اظهار نظر درباره سخنان ظریف خودداری کرد. همه می دانند که بازپس گیری زندانیان برگی است که به کاخ سفید در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری کمک می کند.
اشاره هایی که از سوی دو طرف ارسال شد شاید بیش از اندازه مورد توجه قرار گرفت. مطمئنا این اشاره ها و پیام ها غیر معمول بود، اگرچه در نهایت مانند ابری زودگذر بود.
مواضع متضاد پمپئو و بولتون واقعیتی را بازتاب می دهد حتی اگر از روی عمد باشد. چنانچه نقشه ای قطعی از نظر ابزارها و اهداف بوده، می باید گفتمان دولت این کشور در باره آن در این مرحله پیشرفته، یکسان می بود. تا مشخص شدن سر نخ های بیشتر واشنگتن سرگرم بحث و جدل درباره فایده بخش و مناسب بودن سیاست تنش زایی علیه ایران و اهداف مبهم و خطرات آن است.
