محمدحسین جعفری سمیع دبیر گروه سیاسی اشاره: خرداد ماه هر سال زمان زورآزمایی فراکسیون های مجلس است تا برای تصاحب کرسی های هیات رئیسه با یکدیگر رقابت کنند. در ۳ دوره قبل که مجلس در تصاحب اصولگرایان بود این رقابت داخلی چندان پر رنگ نبود اما با آغاز بکار مجلس دهم که اصلاح طلبان و […]
محمدحسین جعفری سمیع
دبیر گروه سیاسی
اشاره: خرداد ماه هر سال زمان زورآزمایی فراکسیون های مجلس است تا برای تصاحب کرسی های هیات رئیسه با یکدیگر رقابت کنند. در ۳ دوره قبل که مجلس در تصاحب اصولگرایان بود این رقابت داخلی چندان پر رنگ نبود اما با آغاز بکار مجلس دهم که اصلاح طلبان و مستقلین به جمع بهارستان نشینان اضافه شدند، انتخابات داخلی مجلس نیز رنگ و بوی تازه ای گرفت. اما این بدان معنی نبود که شاهد یک رقابت جدی در مجلس باشیم چرا که نمایندگان لیست امید که توسط مردم راهی مجلس شد، شامل افرادی بودند که پس از ورود به مجلس رنگ عوض کرده و حساب خود را از اصلاح طلبان جدا کردند و نام مستقلین را بر خود گذاشتند.
لیست امید که مورد حمایت مردم قرار گرفته بود می توانست اکثریت مجلس را به خود اختصاص دهد اما برخی از نمایندگانی که تحت عنوان اصلاح طلب وارد این لیست شده بودند به آنکه توانستند از ظرفیت اجتماعی اصلاحات بهره مند شده و وارد مجلس شوند، راه خود را از اصلاحات جدا کرده و فراکسیون مستقلین را تشکیل دادند و به این ترتیب فراکسیون امید نتوانست اکثریت قاطع مجلس را به دست آورد. همان زمان برخی از چهره های شاخص اصلاح طلب در پاسخ به این سوال که چرا چنین افرادی را در لیست امید جای دادید، پاسخ دادند که به علت رد صلاحیت های اعمال شده از سوی شورای نگهبان، جریان اصلاحات نتوانست چهره های خبره و تاثیرگذار خود را وارد لیست انتخاباتی خود کند و فرصتی فراهم شد تا این افراد که تا حدی معتدل بودند خود را درون لیست امید جای دهند و با بهره گیری از جایگاه اجتماعی اصلاح طلبان وارد مجلس شوند.
پیش از این تصور می شد که فراکسیون امید با داشتن اکثریت کرسی های مجلس، هیات رئیسه و ریاست مجلس را نیز تحت اختیار خود قرار دهد اما حرکت های زیگزالی مستقلین این فرصت را از امیدی ها گرفت. هرچند در این میان رخوت و سستی برخی از نمایندگان شاخص اصلاح طلب در فراکسیون امید نیز باعث فرصت سوزی های زیادی در ۳ سال گذشته شده بود.
سال گذشته در همین ایام بود که بحث های زیادی پیرامون انتخابات هیات رئیسه مجلس مطرح شده بود. آن زمان هم همچون امروز ۳ چهره از ۳ فراکسیون به عنوان کاندیداهای ریاست مجلس معرفی شدند. دکتر عارف از سوی فراکسیون امید، لاریجانی از سوی فراکسیون مستقلین وحاجی بابایی از سوی فراکسیون ولایی یا همان اصولگرایان مجلس. از چند روز قبل از انتخابات داخلی مجلس، فراکسیون ولایی اعلام کرده بود که اگر مجبور به ائتلاف با فراکسیون دیگری باشد، ( با توجه به سابقه عهدشکنی مستقلین) با فراکسیون امید ائتلاف خواهد کرد. اما یک روز قبل از انتخابات هیات رئیسه، خبر ملاقات و رایزنی رئیس فراکسیون ولایی یعنی حمیدرضا حاجی بابایی با علی لاریجانی، در خبرگزاری ها منتشر شد که حکایت از ائتلاف پنهان اصولگرایان با مستقلین داشت. این موضوع وقتی علنی شد که در روز انتخابات حمیدرضا حاجی بابایی به رغم آنکه پیش از آن اعلام کرده بود با مستقلین ائتلاف نخواهد کرد، اما به نفع علی لاریجانی خود را کنار کشید تا بدین وسیله محمدرضا عارف نتواند به ریاست مجلس برسد. هر چند فراکسیون ولایی با این حرکت خود تلاش کرد تا جایگاه ویژه ای نزد رئیس مجلس کسب کند اما در مجموع این فراکسیون امید بود که بیشتر کرسی های هیات رئیسه را به خود اختصاص داد و فراکسیون ولایی مردود اخلاق انتخابات داخلی مجلس شد.
آخرین شانس امیدی ها
امیدی‌ها می‌گویند قرار است (امروز) شنبه تصمیم آخر برای اجلاسیه چهارم را بگیرند اما بعید است ابتکار عمل خاصی را بخواهند کلید بزنند. آنچه از درون فراکسیون به گوش می‌رسد معرفی گزینه‌ای برای ریاست است البته برخی می گفتند حتی مسعود پزشکیان به عنوان یکی از گزینه‌ها برای ریاست مطرح شده چراکه برخی معتقدند پزشکیان می تواند رای آوری بیشتری نسبت به عارف داشته باشد.اما با این وجود به نظر می‌رسد برای آنکه امیدی‌ها در سال آخر خودی نشان بدهند باز سرلیست‌شان را در سال چهارم به روی رینگ می‌فرستند موضوعی که محمدرضا عارف هم چندان نسبت به آن بی میل نیست.
ولایی ها و تکرار یک سناریو
اصولگرایان که وانمود می کنند چندان دل خوشی از مستقلین ندارند، در این دور آخر بدشان نمی‌آید یک قدرت‌نمایی دیگر در صحن داشته باشند و شاید این بار برای اثبات خود در سال آخر،پایان رقابت‌شان را به کناره‌گیری به نفع لاریجانی و مستقلین ختم نکنند. اما از میان حرفهای مشخص است که فراکسیون ولایی در انتخابات هیات رئیسه مستقل شرکت خواهند کرد و حتی بار دیگر حاجی‌بابایی برای رقابت با لاریجانی خود را آماده کرده است. البته باز هم نمی‌توان به قطعیت نظر داد چراکه معمولا این معامله‌های دقیقه۹۰ است که تکلیف هیات رئیسه را مشخص می‌کند. در واقع برای اصولگرایان مهم نیست که چه کسی بر کرسی ریاست تکیه بزند بلکه مهم این است که چه سهمی نصیب آنان می شود از این رو سران این فراکسیون در کنار تمام دلواپسی هایشان همواره تا آخرین لحظه رای گیری، در حال لابی گری با دیگر طرف ها هستند تا در زمان مناسب تغییر جهت دهند.
مستقلین بر مدار محافظه کاری
برخلاف دو طیف اصلاح‌طلبان و اصولگرایان که به ظاهر برای تغییر وضع موجود تلاش می‌کنند، مستقلین بر طبل حفظ وضع کنونی و محافظه کاری می کوبند. در این میان سخنگوی این فراکسیون در اظهاراتی مدعی شد که اجازه نخواهند داد شخص دیگری غیر از علی لاریجانی ریاست مجلس را بر عهده بگیرد.
مهرداد بائوج لاهوتی در گفت و گو با ایلنا اظهار کرد:« خط قرمز ما دکتر لاریجانی است و تمامی اعضای فراکسیون با یکدیگر اجماع داریم که ایشان رئیس مجلس شود.»
نماینده مردم لنگرود مدعی شد: «اجازه نمی‌دهیم شخص دیگری به ریاست مجلس برسد و با هر فراکسیونی هم که با ما روی ریاست وی اجماع داشته باشد ائتلاف می‌کنیم. تصمیم‌گیری روی ریاست آقای لاریجانی در فراکسیون صورت گرفت و تمامی اعضا تائید کردند که وی باید در سمت خود ابقا شود.»
لاهوتی در این گفت و گو اظهار کرد: «بهتر است آقای عارف هم کاندید نشود زیرا این کار به صلاح خودش نیست!»
این اظهارات لاهوتی، حکایت از آن دارد که اعضای این فراکسیون با وجود شخصی چون علی لاریجانی در صف مستقلین، این فراکسیون خود را قوی ترین فراکسیون مجلس می داند تا جایی که خود را از هم اکنون پیروز انتخابات هیات رئیسه می داند.
اکنون مجلس دهم ، چهارمین و آخرین انتخابات داخلی خود را برگزار می کند تا تکلیف ۱۳ کرسی رئیس و هیات رئیسه مجلس به مدت یک سال مشخص شود. اما در این میان آنچه که از اهمیت بیشتری برخوردار است، نمره قبولی نمایندگان ملت در طول چهارسال نمایندگی مجلس است. چهار سالی که تنها یک سال دیگر از آن باقی مانده و فارغ از اینکه چه کسی رئیس یا عضو هیات رئیسه در طول این مدت خواهد بود، مجلس دهم به پایان دوره خود نزدیک می شود. این در حالی است که با توجه به مشکلات عدیده در سطح سیاسی و روابط بین‌الملل همچنین مصائب و معضلات اقتصادی و اجتماعی ومعیشتی این روزهای کشور، تمام حرکات نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان به دقت تحت نظر ملت قرار دارد و این مردم هستند که در آخر نمره قبولی یا مردودی آنان را صادر می کنند.
