محاسبات تقویمی نشان می دهد که جزیره ۹ هزار کیلومتری قبرس Cyprus در مدیترانه شرقی در ماه ژوئن سال ۵۴۵ پیش از میلاد بر قلمرو ایران ـ اَبَرقدرت جهان وقت، افزوده شده بود و این زمان در کتابهای تاریخ قرون قدیم مندرج است. این جزیره که از نظر وسعت، سومین جزیره مدیترانه بشمار می رود […]
محاسبات تقویمی نشان می دهد که جزیره ۹ هزار کیلومتری قبرس Cyprus در مدیترانه شرقی در ماه ژوئن سال ۵۴۵ پیش از میلاد بر قلمرو ایران ـ اَبَرقدرت جهان وقت، افزوده شده بود و این زمان در کتابهای تاریخ قرون قدیم مندرج است. این جزیره که از نظر وسعت، سومین جزیره مدیترانه بشمار می رود تا مارس ۳۳۲ پیش از میلاد [ ۴ ـ ۵ ماه پس از نبرد ایسوس] هنوز در دست ایرانیان بود. نبرد ایسوس [ناحیه ای در سوریهِ امروز] که در آن یک سپاه از ارتش ایران از اسکندر مقدونی شکست خورد در نوامبر ۳۳۳ پیش از میلاد روی داده بود. ناحیه ایسوس تا ساحل مدیترانه [خلیج اسکندرون که بعدا و به مناسبت آن پیروزی نظامی به نام اسکندر مقدونی نامگذاری شده است] فاصله زیاد ندارد. در دوران حکومت ایران بر قبرس، نهال و بذر بسیاری از درختان میوه منطقه مدیترانه و نیز حَنا (برای تهیه رنگ قرمز) از این جزیره به ایران و نهال و بذر چند نوع انگور ایران به آنجا منتقل شد. ایرانیان از معادن مس قبرس بهره برداری می کردند. قبرس ۱۹ دهه یک پایگاه دریایی ایران در مدیترانه بود. به تحریک آتنی ها و همزمان با سایر ایونی ها، قبرسی ها در سال ۴۹۹ پیش از میلاد برضد امپراتوری ایران دست به شورش زدند که به دست آرتی بیوس Artybius ـ ژنرال ارتش ایران سرکوب شدند [آرتی بیوس تلفّظ یونانی نام این ژنرال است]. قبرسی ها در سال ۳۴۴ پیش از میلاد نیز به یک شورش محدود دست زده بودند که بی نتیجه بود. آن بار، شاه هخامنشی ایران شورشیان را بخشود. پیش از ایرانیان، مدتی هم آشوریان بر قبرس حکومت کرده بودند. در پی شکست نظامی ایران در نبرد ایسوس از اسکندر، قبرس برای همیشه از ایران جدا شد و پس از درگذشت اسکندر، توسط اسکندریانِ حاکم بر مصر ازجمله پتولمیس Ptolemies اداره و کاملا یونانیزه Hellenizationـ شد.
