ژاپن اعلام کرد باوجود اعتراضهای گسترده، به شکار تجاری نهنگ در آبهای نزدیک سواحل جزایر خود و در منطقه اقتصادی ویژه ادامه خواهد داد. در ماه دسامبر گذشته مجمعالجزایر ژاپن با اعلام خروج خود از کمیسیون بینالمللی شکار نهنگها تصریح کرده بود از ماه ژوئیه پس از ۳۰ سال باردیگر شکار تجاری آببازسانان (راستهای […]
ژاپن اعلام کرد باوجود اعتراضهای گسترده، به شکار تجاری نهنگ در آبهای نزدیک سواحل جزایر خود و در منطقه اقتصادی ویژه ادامه خواهد داد. در ماه دسامبر گذشته مجمعالجزایر ژاپن با اعلام خروج خود از کمیسیون بینالمللی شکار نهنگها تصریح کرده بود از ماه ژوئیه پس از ۳۰ سال باردیگر شکار تجاری آببازسانان (راستهای از پستانداران دریایی شامل نهنگها، دلفینها و گرازماهیان) را از سر خواهد گرفت.
این کشور پیشتر هم تحت عنوان «شکار به منظور تحقیق و پژوهش» اقدام به صید محدود نهنگ میکرد، اما این برای نخستین بار طی سالهای اخیر است که شروع به شکار تجاری نهنگ کرده است.
ژاپن با تصمیم علنی به از سرگیری شکار تجاری نهنگها به کشورهایی نظیر نروژ و ایسلند پیوسته است که معتقدند معاهده سال ۱۹۸۶ برای حفظ این گونه دریایی تنظیم و اجرایی شده بود و اینک پس از سی سال با برطرف شدن خطر انقراض دیگر لزومی برای ماندن در این کمیسیون وجود ندارد. سازمانهای محیط زیستی و جمعیتهای طرفدار نهنگها و دریاها در روزهای اخیر با راهپیمایی و نصب پلاکارد به تصمیم دولت ژاپن انتقاد وارد کردهاند. شکار و خوراک نهنگ در ژاپن سنتی واقعی به شمار میرود. در زمان قحطی سالهای بعد از جنگ جهانی دوم تنها منبع پروتئین مردم را گوشت نهنگ تشکیل میداد و هنوز هم کمتر کسی در ژاپن یافت میشود که به این سنت قدیمی آشکارا انتقاد کند.
ناسيوناليسم ايراني عامل اقتدار ساسانيان
سوم جولای سال ۳۲۴ ميلادي، كنستانتين امپراتور روم كه براي سركوبي رقيبان رومي خود به بيزانتيوم Byzantium لشكر كشيده بود تصميم گرفت در اينجا و نه چندان دور از محل شهر «تروا» شهري به نام خود بسازد تا به امپراتوري ايران نزديك باشد و اخبار مربوط به تحركات ساسانيان را سريعتر دريافت كند و تصميمات مربوط به خنثي كردن اين تحركات در شهر تازه ساز كه يكي از دو پايتخت روم [پايتخت شرقي] خواهد بود گرفته شود.
او پس از نابود ساختن «لي سينيوس» رقيب خود و هوادارانش، ۲۵ ژوئيه سال بعد (۳۲۵ ميلادي) دستور ساختن قسطنطنيه (شهر كنستانتين – استانبول امروز) را صادر كرد كه پس از تجزيه امپراتوري روم به صورت پايتخت روم شرقي باقي ماند. شهر قسطنطنيه در ۱۱ ماه مه سال ۳۳۰ ميلادي آماده بهره برداري شد. اين شهر كه موقعيت منحصر به فردي دارد در نقطه مرزي دو قاره آسيا و اروپا واقع شده و ناظر بر تنگه بسفر(محل تلاقي درياي سياه و درياي اژه) و يكي از مراكز تصميم گيري هاي مهم جهاني بوده است.
اقدام كنستانتين به ساختن اين شهر باعث تشديد معارضات دو ابرقدرت زمان – ايران و روم – شد كه تا سال ۶۲۸ ميلادي ادامه يافت وسرانجام هر دو امپراتوري را تضعيف و به عمرشان پايان داد.
«نورويچ» در تاليف خود «بيزانتيوم» در اين زمينه نوشته است: در طول هشت قرن( دوران اشکانيان و ساسانيان )، امپراتوري غول آساي ايران تهديد عمده براي امپراتوري روم بود. ايران از گرجستان تا غرب فرات و شرق رود سند تا فلات پامير (مرز شرقي تاجيكستان) وسعت داشت و اين دو امپراتوري بدون وقفه بر سر سوريه و فلسطين و شمال غربي آسياي صغير و گهگاه ارمنستان در حال جنگ و جدال بودند و در اين جنگها كه تا سال ۶۲۸ ميلادي ادامه داشت پيروزي باايرانيان بود که ناسيوناليسم ايراني به دولت ساسانيان اقتدار ويژه داده بود. روميان در آغاز ظهور اين ناسيوناليسم، آن را دست كم گرفته بودند كه شكست هاي نظامي شان از اردشير پاپكان و پسرش شاپور آنان را متوجه «واقعيت امر» كرد. در سايه همين ناسيوناليسم توفنده بود که ايران چند بار ابر قدرت اول جهان شده بود.