در جولاي سال ۳۰۷ ميلادي (نيمه اول اين ماه و احتمالا چهاردهم جولاي) هرمز دوم، شاه ساساني ايران اجازه داد كه تصوير بانوي او بر سكه ضرب شود. هرمز دوم كه تاريخ او را به عنوان عادل و نيک نفس مورد قضاوت قرار داده است و هفت سال و چهار ماه سلطنت كرد، نخستين […]
در جولاي سال ۳۰۷ ميلادي (نيمه اول اين ماه و احتمالا چهاردهم جولاي) هرمز دوم، شاه ساساني ايران اجازه داد كه تصوير بانوي او بر سكه ضرب شود. هرمز دوم كه تاريخ او را به عنوان عادل و نيک نفس مورد قضاوت قرار داده است و هفت سال و چهار ماه سلطنت كرد، نخستين شاه ايران بود كه سكه با تصوير شهبانويش ضرب و به جريان گذارد. شهرت فروتني و باگذشت بودن هرمز دوم از زماني وارد تاريخ شده است كه وي پس از كناره گيري پدر بيمارش نرسي از سلطنت و به شاهي رسيدنش، تا زماني كه پدر زنده بود اجازه نداد كه اورا به عنوان شاه خطاب كنند.
نرسي در سال ۳۰۲ ميلادي پس از اين كه شنيد يك واحد از ارتش ايران (نظامیان اَرمنی ارتش ایران) مورد شبيخون روميان قرارگرفته و متحمل تلفات شده بودند از فرط اندوه بيمار شده بود و همان روز، پس از ده سال پادشاهي، به سود پسرش ـ هرمز كناره گيري كرده بود. نرسي قبلا و در جولاي ۲۹۷ ميلادي ارتش روم به فرماندهي گالريوس را در منطقه فرات شمالي (سوریه امروز) شكست و فراري داده بود و چون پيش بيني حمله مجدد را تا سالها نمي كرد، نيمي از ارتش را روانه شمال شرقي كشور (منطقه فرارود) كرده بود كه گالريوس از فرصت استفاده کرده به يک یگان ايران مستقر در شمال غربی قلمرو او شبيخون زده، تلفات وارد ساخته و برخي از بستگان شاه را که در قرارگاه اين سپاه بودند به اسارت گرفته بود. اختلاف ايران و روم در زمان نرسي هم بر سر ارمنستان بود.
