۲۲ ژوئیه ۱۸۷۸: ۱۴۱ سال پیش در چنین روزی یانوش کورچاک در ورشو پایتخت لهستان زاده شد. می‌گفت: “کودک حق دارد همانجور که هست باشد”. نام اصلی یانوش کورچاک هِنریک گولدشمیت بود. می‌نویسد: «پدرم وکیل بود و مرا که بازیگوش بودم بی‌عرضه و بیکاره می‌دانست. فقط مادربزرگم بود که به من کشمش می‌داد و به […]
۲۲ ژوئیه ۱۸۷۸: ۱۴۱ سال پیش در چنین روزی یانوش کورچاک در ورشو پایتخت لهستان زاده شد. می‌گفت: “کودک حق دارد همانجور که هست باشد”. نام اصلی یانوش کورچاک هِنریک گولدشمیت بود.
می‌نویسد: «پدرم وکیل بود و مرا که بازیگوش بودم بی‌عرضه و بیکاره می‌دانست. فقط مادربزرگم بود که به من کشمش می‌داد و به آینده‌ام امید داشت و دائم می‌گفت: “فیلسوف من”. پنج سالم بود و چون اجازه نداشتم با همسالان تنگدست بازی کنم، می‌خواستم جهان را دگرگون کنم».
۱۶ ساله بود که پدرش را از دست داد و یکباره خود و خانواده‌اش به همان تنگدستان پیوستند. او معلم شد تا زندگی خانواده را تأمین کند و هزینه تحصیل پزشکی‌اش را درآورد. ۲۹ ساله بود که پزشک کودکان در یک بیمارستان دولتی شد و همزمان با نام هنری یانوش کورچاک به نوشتن رمان و به‌ویژه داستان‌های ماندگار کودکان پرداخت و در همه آثارش به نبرد با بی‌عدالتی اقتصادی و اجتماعی برخاست.او افزون بر این یک کتابخانه عمومی دائر کرد و به کودکان بی‌خانمان سواد می‌آموخت و مستمندان را رایگان درمان می‌کرد. ۳۴ ساله بود که پزشکی را کنار گذاشت و پرورشگاهی برای کودکان یهودی به راه انداخت که در آن برای نخستین بار مسئولیت‌های اداره آن را به خود کودکان واگذاشت: شورای کودکان، داوری‌های کودکان و رسانه کودکان در این پرورشگاه به راه افتاد و او این تجربیات را در ماندگارترین اثرش “چگونه کودک را دوست بداریم” گردآوری و منتشر کرد.۶۱ ساله بود که نازی‌ها ورشو را اشغال کردند و یهودیان را در محله‌های حصارشده جا دادند و او هم باید پرورشگاهش را در محله موسوم به گِتو منتقل می‌کرد و با زحمت بسیار تا جایی که ممکن بود به زندگی ایشان می‌رسید تا اینکه در سال ۱۹۴۲ نازی‌ها او را به همراه ۲۰۰ کودک پرورشگاهش به اردوگاه مرگ فرستادند. آندری وایدا، سینماگر نامدار لهستان، فیلمی درباره آخرین روزهای زندگی او ساخته است. از او چندین کتاب کودکان از جمله “یک اتفاق تازه” با ترجمه محسن چینی‌فروشان در تهران چاپ شده است. یانوش کورچاک در ۶۴ سالگی در ترِبلینکا درگذشت.
پیدا شدن زیردریایی فرانسوی «مینرو» پس از ۵۱ سال
فلورانس پارلی، وزیر نیروهای مسلح فرانسه اعلام کرد بدنه زیردریایی مینرو (Minerve) که در سال ۱۹۶۸ میلادی غرق شده بود در نزدیکی بندر تولون پیدا شده است.
وزیر نیروهای مسلح فرانسه در صفحه توئیتر خود نوشت: «مینرو را پیدا کردیم. این یک موفقیت، تسکین [برای خانواده ها] و موفقیت فنی محسوب می شود. من به یاد خانواده سرنشینان که مدت بسیار زیادی منتظر این لحظه بودند هستم.»بنا به گزارش ها بدنه زیردریایی مینرو در ۴۵ کیلومتری بندر تولون و در عمق ۲۳۷۰ متری کشف شده است. کشتی آمریکایی «سی بد کنستراکتر» که از هفته گذشته در عملیات جستجوی زیردریایی مینرو شرکت می کند موفق به تعیین موقعیت آن شده است. زیردریایی مینرو روز ۲۷ ژانویه سال ۱۹۶۸ میلادی با ۵۲ خدمه در حال تمرین نظامی در ۳۰ کیلومتری بندر تولون طی مدت چهار دقیقه غرق شد. در آن سالها و با وجود جستجوهای بسیار این زیردریایی هرگز پیدا نشد.خانواده سرنشینان زیردریایی مینرو ماه اکتبر گذشته (مهر ماه) خواستار از سرگیری جستجوها شده بودند. فلورانس پارلی در ابتدای سال جاری میلادی اعلام کرده بود که جستجو برای یافتن بدنه این زیردریایی از سر گرفته شده است.
فرضیه های زیادی در مورد علت غرق شدن زیردریایی مینرو مطرح شده است. کشتی آمریکایی «سی بد کنستراکتر» در ماه نوامبر سال گذشته میلادی توانسته بود زیردریایی سن خوان را در نزدیکی سواحل آرژانتین پیدا کند.
