نوشيروان کيهاني زاده در پي افتادن «حیره» به دست اعراب مسلمان در ماه می ۶۳۳ میلادی و سپس محاصره شهر انبار در جولای همان سال که هر دو منطقه در قلمرو ایران بودند و انتظار حملات بیشتری از جانب عرب، بزرگان کشور ۲۸ جولای به یزدگرد سوم شاه وقت متذکر شدند که ممکن است ابوبکر […]

نوشيروان کيهاني زاده
در پي افتادن «حیره» به دست اعراب مسلمان در ماه می ۶۳۳ میلادی و سپس محاصره شهر انبار در جولای همان سال که هر دو منطقه در قلمرو ایران بودند و انتظار حملات بیشتری از جانب عرب، بزرگان کشور ۲۸ جولای به یزدگرد سوم شاه وقت متذکر شدند که ممکن است ابوبکر (خلیفه وقت) حملات نظامی وسیعتری را تدارک ببیند و پیشنهاد کردند که بهتر است ضمن دفاع در غرب فرات، پایتخت نیز به استخر (شیراز) منتقل شود زیرا که عبور نیروی عرب از کوههای میان راه دشوار خواهد بود. قبلا در جنوب غربی فرات چهار نبرد محدود میان نیروهای دو طرف روی داده بود. یزدگرد چون خطر حمله به تیسفون را بعید می دانست با بی اعتنایی تمام پیشنهاد را رد کرد ولی برای بسیج نیرو و آماده شدن جهت دفاع در برابر حملات نظامی بزرگتر نیز اقدام نکرد.
چهار روز پس از این شکست، بزرگان ایران در نشست خود در عمارت سلطنتي (طاق كسري) باردیگر پيشنهاد جولای ۶۳۳ (انتقال فوري پايتخت از تيسفون ـ ۳۶ کيلومتري جنوب شهر بغداد و هشت قرن پايتخت ايران ـ به شهر استخر) را به عنوان عملی ترین راه حل مطرح کردند. تا آن زمان اين نخستين بار بود که پرچم کاويان تصرف شده بود. يزدگرد سوم، نخست پيشنهاد انتقال پايتخت را پذيرفت، ولي بعدا آن را رد كرد که مورخان قسطنطنیه (روم شرقی) شرح این وضعیت را به تفصیل نوشته و ردّ پیشنهاد را یک اشتباه یزدگرد سوم خوانده اند.