مسعود کیمیایی (زاده ۷ مرداد ۱۳۲۰ در خیابان ری تهران) فیلم‌ساز، رمان‌نویس و شاعر ایرانی است. کیمیایی از چهره‌های برجسته سینمای ایران به‌شمار می‌رود و از چهره‌های اصلی موج‌نوی سینمای ایران است. وی را کارگردانی مؤلف و مؤثر دانسته‌اند که در شکل‌گیری بدنه اصلی سینما در ایران نقشی محوری داشته‌است. او با ساخت فیلم […]
مسعود کیمیایی (زاده ۷ مرداد ۱۳۲۰ در خیابان ری تهران) فیلم‌ساز، رمان‌نویس و شاعر ایرانی است.
کیمیایی از چهره‌های برجسته سینمای ایران به‌شمار می‌رود و از چهره‌های اصلی موج‌نوی سینمای ایران است. وی را کارگردانی مؤلف و مؤثر دانسته‌اند که در شکل‌گیری بدنه اصلی سینما در ایران نقشی محوری داشته‌است. او با ساخت فیلم قیصر در سال ۱۳۴۸ دو قطب هنری و تجاری سینما را به هم پیوند داد و همراه هنرمندانی چون ناصر تقوایی، بهرام بیضایی، هژیر داریوش، فریدون گله، داریوش مهرجویی و علی حاتمی و چند فیلم‌ساز دیگر از آغازگران دوره‌ای بود که موج نو در سینمای ایران شناخته شد. اغلب آثار کیمیایی در ژانر اجتماعی-سیاسی است. او علاوه بر فعالیت‌های سینمایی، نوشتن رمان و شعر را نیز تجربه کرده‌است.
کارگردانی که با برادران اخوان کار فیلمسازی‌اش را شروع کرد و با استودیوهای آریانا فیلم (برای فیلم قیصر) و سازمان سینمایی پیام برای فیلم رضا موتوری) کارش را ادامه داد. ۳ فیلم «بلوچ»، «خاک» و «گوزن‌ها» را برای مهدی میثاقیه، تهیه‌کننده ایرانی، ساخت و فیلم روشنفکرانه‌اش «غزل» را هم برای تل فیلم ساخت و «داش آکل» را برای برادران رشیدیان. در آخر ه «سفر سنگ» را جلوی دوربین ببرد!
کیمیایی در سال ۱۹۹۱ برای فیلم دندان مار نامزد جایزه خرس طلایی جشنواره فیلم برلین شد و جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم برلین نیز به او رسید. همچنین در سال ۱۳۸۹ برای فیلم جرم سیمرغ بلورین بهترین فیلم را از جشنواره فیلم فجر گرفت. از فیلم‌های مهم کیمیایی می‌توان به قیصر، بلوچ، داش آکل، خاک، گوزن‌ها، خط قرمز، دندان مار، سرب و جرم اشاره کرد. در یک نظرسنجی که برای گزینش بهترین فیلم سینمای پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با رأی ۲۷ تن منتقد و نویسنده اجرا شد، گوزن‌ها با ۲۰ رأی بهترین فیلم سینمای پیش از انقلاب ایران شناخته شد. در رأی‌گیری دیگری از ۵۵ منقد سینمایی ایرانی در سال ۱۳۸۱ نیز، فیلمِ گوزن‌ها با ۱۷ رأی همراهِ باشو، غریبه کوچک کارِ بهرام بیضایی بهترین فیلم کل ادوار تاریخ سینمای ایران شناخته شد.
سازنده پلاستیک سودمند
۲۸ ژوئیه ۱۹۰۷؛ ۱۱۲ سال پیش در چنین روزی ارل سایلس تاپر در نیوهامشر در آمریکا زاده شد.
۳۹ ساله بود که “شرکت فرآورده‌های پلاستیکی ارل اس. تاپر” را بنیان نهاد و در زمانی که هنوز در خانواده‌های متوسط یخچال پیدا نمی‌شد، ظرف‌های محافظ ایمن از گرما و سرمایی به بازار داد که خوراکی‌ها را تا مدت درازی تازه نگه می‌داشتند و می‌دارند چون آب و هوا در آنها و از آنها نشت و نفوذ نمی‌کند.
۴۴ ساله بود که به پیشنهاد یکی از فروشندگانش، برانی وایز که می‌گفت فروش محصولات تاپر وقتی بهتر می‌شود که افرادی در مهمانی‌های خصوصی این جنس‌ها را به دوستانشان بفروشند، شرکت “تاپر پارتیز” (مهمانی‌های تاپر) را به راه انداخت و آن فروشنده را معاون خود اعلام کرد.
شاید توفیق محصولات تاپر در زمانی که زیان‌های پلاستیک بر همگان آشکار شده به این خاطر باشد که این محصولات با تضمین مادام‌العمر فروخته می‌شوند، به آسانی خراب نمی‌شوند و ماندگاری بسیار دیرپایی دارند. اینکه تاپر خود تا چه اندازه از ایده و خلاقیتش خرسند بود، هرگز آشکار نشد: ۵۱ ساله بود که شرکتش را فروخت و برای همیشه به کاستاریکا مهاجرت کرد و تا زمان مرگش کسی از او خبری نگرفت. ارل سایلس تاپر در ۷۶ سالگی در کاستاریکا درگذشت.
