مازیار اسکوئی سینمای ایران برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ و در چهاردهمین دوره فستیوال کن ، با نمایش فیلم کوتاه کوروش کبیر ساخته مصطفی فرزانه، نویسنده و متفکرایرانی ساکن فرانسه، حضور خود در این جشنواره را ابراز داشت. سه سال بعد احمد فروغی قاجاربا معرفی فیلم کوتاه طلوع فجر توانست جایزه کمیته تکنیک فستیوال […]

مازیار اسکوئی
سینمای ایران برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ و در چهاردهمین دوره فستیوال کن ، با نمایش فیلم کوتاه کوروش کبیر ساخته مصطفی فرزانه، نویسنده و متفکرایرانی ساکن فرانسه، حضور خود در این جشنواره را ابراز داشت. سه سال بعد احمد فروغی قاجاربا معرفی فیلم کوتاه طلوع فجر توانست جایزه کمیته تکنیک فستیوال را تصاحب کند. در همان سال اولین فیلم بلند ایرانی به نام شب قوزی ساخته فرخ غفاری درکن به نمایش درآمد. در سال ۱۹۷۱ ، فیلم معروف گاو، شاهکارداریوش مهرجویی، با استقبال فراوان در جشنواره روبرو شد. این موفقیت باعث شد تا مهرجویی ساخته دیگر خود یعنی پستچی را سال پس از آن به فستیوال معرفی کند. شهر خاکستری ساخته فرشید مثقالی در ۱۹۷۳، شازده احتجاب به کارگردانی بهمن فرمان آرا، انیمیشن تداعی ساخته نورالدین زرین کلک در ۱۹۷۵ و سایه های بلند باد، اثر دیگر بهمن فرمان آرا در ۱۹۷۹، دیگر فیلم های ایرانی به نمایش درآمده در این فستیوال بودند.
پس از انقلاب، حضور سینمای ایران در جشنواره کن، شکل دائمی تری به خود گرفت. در سال ۱۹۸۰، چریکه تارا ساخته بهرام بیضایی به عنوان نخستین فیلم پس از انقلاب در کن اکران شد. در همان سال سهراب شهید ثالث نیز با فیلم نظم در این فستیوال حضور پیدا کرد. در ادامه فیلمهایی همچون : دفاع از خلق رافق پویا در ۱۹۸۱، خواستگاران قاسم ابراهیمیان (محصول ایالات متحده) در ۱۹۸۸، در کوچه های عشق خسرو سینایی در ۱۹۹۱، زندگی و دیگر هیچ عباس کیارستمی و بدوک مجید مجیدی در ۱۹۹۲ ، زیر درخت زیتون عباس کیارستمی و زینت ابراهیم مختاری در ۱۹۹۳، نوبت عاشقی و سلام سینمای محسن مخملباف و بادکنک سفید جعفر پناهی در ۱۹۹۵ و گبه محسن مخملباف در ۱۹۹۶ در این جشنواره حضور پیدا کردند.
در سال ۱۹۹۷ عباس کیارستمی با نمایش فیلم طعم گیلاس، برنده جایزه نخل طلایی جشنواره شد تا نگاهی تازه به سینمای ایران شکل بگیرد. پس از آن، سیب و گناه اول فهیمه سرخابی و قصه های کیش ناصر تقوایی در ۱۹۹۸، تخته سیاه سمیرا مخملباف، زمانی برای مستی اسبهای بهمن قبادی و جمعه حسن یکتا پناه در ۲۰۰۰، سفر قندهار محسن مخملباف، ای، بی، سی آفریقای عباس کیا رستمی و غریبه و بومی علی محمد قاسمی در ۲۰۰۱، توانستند به جشنواره راه پیدا کنند. ضمن آنکه رضا میر کریمی با نمایش فیلم زیر نور ماه در سال ۲۰۰۱ توانست جایزه انجمن منتقدین فستیوال را به خود اختصاص دهد. در سال ۲۰۰۲، فیلم بمانی ساخته داریوش مهرجویی و آوازهای سرزمین مادریم اثر بهمن قبادی نمایده سینمای ایران در کن بودند. در ادامه پنج عصر سمیرا مخملباف، طلای سرخ جعفر پناهی، نفس عمیق پرویز شهبازی و دو فرشته محمد حقیقت در ۲۰۰۳، پنج و ده روی ده عباس کیا رستمی، خواب تلخ محسن امیریوسفی، و گاوخونی بهروزافخمی در ۲۰۰۴، یک شب نیکی کریمی و جزیره آهنی محمد رسول اف در ۲۰۰۵، فیلم سه دقیقه ای گریه ها اثر عباس کیا رستمی، پرسپولیس مرجان ساتراپی (محصول فرانسه) و اوراقچی رامین بحرانی در ۲۰۰۷، ترانه تنهایی تهران سامان سالور در ۲۰۰۸، کسی از گربه های ایرانی خبر ندارد بهمن قبادی و زمزمه با باد شهرام علیدی در ۲۰۰۹، کپی برابراصل عباس کیا رستمی (که نخستین فیلم غیر ایرانی وی میباشد) با بازی ژولیت بینوش فرانسوی در ۲۰۱۰، به امید دیدار محمد رسول اف در ۲۰۱۱، مثل یک عاشق عباس کیا رستمی ( دومین فیلم غیر ایرانی وی، محصول ژاپن) در ۲۰۱۲ و گذشته اصغر فرهادی در ۲۰۱۳ توانستند به جشنواره کن راه پیدا کنند.
سال ۲۰۱۵ فیلم ناهید به کارگردانی آیدا پناهنده در بخش نوعی نگاه به نمایــش درآمد و برنده جایزه آینده نویدبخش شد. سال ۲۰۱۶ بی شک درخشان‌ترین سال حضور ایرانیان در کن بوده است. فروشنده اصغر فرهادی در کن به عنوان نماینده ایران حضور داشت که در دو بخش بهترین بازیگر مرد (شهاب حسینی) و بهترین فیلمنامه (اصغر فرهادی) موفق به کسب نخل طلا شد.
بدین ترتیب حاصل حضور فیلمهای ایرانی در یکی از معتبرترین فستیوالهای فیلم جهان تصاحب ۱۶ جایزه مختلف میباشد. ضمن آنکه عباس کیا رستمی با ۹ حضور و کسب جایزه نخل طلایی ۱۹۹۷ بخاطر فیلم طمع گیلاس و چندین بار عضویت درهیات ژوری، پرافتخارترین کارگردان ایرانی این جشنواره به حساب می آید.