با نگاهی به برخی مواضع داخلی نسبت به سفر روحانی به نیویورک؛ با دست خودمان آب به آسیاب دشمن نریزیم
با نگاهی به برخی مواضع داخلی نسبت به سفر روحانی به نیویورک؛ با دست خودمان آب به آسیاب دشمن نریزیم

سفر رئیس جمهور برای شرکت در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم یکی از این موارد است که در آستانه آن نگاه‌های انتقادی برای حضور در این اجلاس از سوی برخی از جریان‌ها مطرح شد تا جایی که حتی یکی از نمایندگان مجلس در توئیتی با انتقاد نسبت به انجام این […]

سفر رئیس جمهور برای شرکت در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم یکی از این موارد است که در آستانه آن نگاه‌های انتقادی برای حضور در این اجلاس از سوی برخی از جریان‌ها مطرح شد تا جایی که حتی یکی از نمایندگان مجلس در توئیتی با انتقاد نسبت به انجام این سفر، حتی به طرح مساله عدم کفایت سیاسی رییس جمهور در بازگشت به کشور پرداخت. البته این اظهار نظرها در حالی مطرح شد که در مراسم بدرقه رئیس جمهور برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل علی اکبر ولایتی مشاور مقام معظم رهبری در امور بین‌الملل به عنوان نماینده رهبری حضور داشت و این مساله خود گویای مورد تایید بودن انجام این سفر از نظر عالی‌ترین مقام جمهوری اسلامی است.
در چنین شرایطی اما دولت آمریکا نگران از بازتاب وسیع حضور رئیس جمهور و وزیر خارجه ایران در سازمان ملل و تاثیرگذاری مصاحبه‌ها و سخنرانی آن‌ها بر افکار عمومی جهان، محدودیت‌هایی را اعمال کرد و توامان با تاخیر در صدور ویزا برای هیات همراه رئیس جمهور ، با ویزا صادر نکردن، تیم رسانه‌ای رئیس جمهور ایران را حذف کرد.
دولت آمریکا مدت ویزای روحانی در سفر به نیویورک را به زعم خود محدود کرد و حتی محدوده تردد برای هیات ایرانی در نظر گرفت که این محدوده هم بین محل اقامت رئیس جمهور و مقر سازمان ملل و نمایندگی جمهوری اسلامی است. البته این محدودیت در حالی لحاظ شده که در سال‌های گذشته نیز رییس جمهور و هیات همراه فراتر از مکان‌های تعیین شده تردد نداشته‌اند.
البته براساس اخبار اعلام شده، سطح و تعداد ملاقات‌های درخواست شده از سوی رهبران کشورهای مهم جهان برای دیدار با رئیس جمهور طی شش دوره گذشته سازمان ملل بی سابقه است که همین موضوع نیز شکست سناریوهای سیاسی دولت ایالات متحده برای انزوای سیاسی جمهوری اسلامی و سفیران دیپلماتیک ایران را نشان می‌دهد.
ملاقات با مدیران ارشد رسانه‌های بین‌المللی و جلسه با نخبگان سیاست خارجی در آمریکا از مهم‌ترین ملاقات‌های رئیس‌جمهور ایران است، روحانی دو مصاحبه تلویزیونی با دو شبکه مهم آمریکا دارد. همچنین با دبیرکل سازمان ملل متحد دیدار کرده و با سران کشورهای فرانسه، انگلیس، ژاپن، سوئیس، اسپانیا، عراق، سوئد و پاکستان و چند کشور دیگر برنامه دیدار دارد که این دیدارها عمدتا با درخواست سران آن کشورها تنظیم شده است. همچنین نشست مطبوعاتی در پایان سفر رئیس‌جمهور در ظهر پنجشنبه انجام می‌شود.
با توجه به این، شرایط و فضاسازی‌ها برای انجام این سفر باید تمام مسئولان و دست اندرکاران کشور به این سمت سوق یابند که در داخل کشور شرایطی فراهم شود تا رئیس جمهور بتواند علیرغم ادعاها و اتهامات آمریکایی‌ها برنامه‌های خود را برای تبیین شفاف‌تر مواضع جمهوری اسلامی ایران به خوبی دنبال کند اما متاسفانه همانند برخی از موارد دیگری که در کشور با آن‌ها مواجه می‌شویم همان یک عده به دنبال این هستند که هر نوع فعالیتی را از سوی دولت در تیررس انتقاد قرار دهند.
این نگاه‌های انتقادی نه فقط از سوی برخی نمایندگان مجلس مطرح شده بلکه عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان نیز در توئیتی نوشت: ” هشت سال دفاع مقدس ، سیاست فشار حداکثری را شکست داد و سایه جنگ را از سر کشور به دور کرد. امروز نیز ایران به پشتوانه اقتدار نظامی و جوانان شجاع، با ایمان و فداکار این سرزمین، به مذاکره ذلیلانه و تحمیل خواسته‌های نا مشروع دشمن تن نخواهد داد.”
به نظر می‌رسد این نوع نگاه‌ها نه تنها موجب تضعیف سیاست خارجی ایران در برابر نظام بین‌الملل می‌شود بلکه شأن و جایگاه کشور را در چنین نشستی که نمایندگان کشورهای مختلف جهان در آن حضور دارند تنزل می دهد.
سیاست هر کشوری در عرصه‌های مختلف داخلی وخارجی می‌بایست تابعی از دیدگاه‌های فکری متفاوت برای پیشرفت و در عین حال یکصدایی برای توسعه و تعالی کشور به‌عنوان نماد بیرونی باشد نه این‌که با توجه به هجمه‌ها و اتهاماتی که طی روزهای اخیر از سوی آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌شود خودمان به دست خودمان آب به آسیاب دشمن بریزیم.
باید دانست که محدودیت ها از سوی ترامپ و دولت آمریکا برای هیات ایرانی ضعف و ناتوانی آمریکا در پیشبرد سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی آن را نشان می دهد و او به هر دری می‌زند تا بتواند ایران را منزوی کند.
البته حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان نیز پیش از ترک تهران به نیویورک برای حضور در هفتادوچهارمین مجمع عمومی سازمان ملل اظهار کرد: همواره اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل فرصت مناسبی است برای این‌که نظرات ملت‌ها از جمله ملت ایران بیان شود و اقدامات غیرمنصفانه و ظالمانه‌ای که نسبت به ملت ایران روا داشته می‌شود برای مردم و کشورهای جهان توضیح داده شود،‌ همچنین فرصتی برای توضیح مسائل پیچیده و سخت منطقه است.
وی خاطرنشان کرد: امسال این سفر اهمیت ویژه‌ای دارد. احساس ما این بود که آمریکا خیلی تمایلی ندارد که هیات‌های ایرانی در سازمان ملل حضور داشته باشند که دلایلش را خود آمریکایی‌ها باید توضیح دهند، بالاخره آنها یا از بیان حق می‌ترسند و حقیقت برای آنها تلخ است یا می‌خواهند بر افکار مردم اروپا تاثیر نگذاشته باشد؛ البته وقتی آنها تمایلی برای این سفر ندارند ما باید برای انجام این سفر اصرار داشته باشیم ما باید به سازمان ملل رفته و حرف خود را بزنیم، چون دارای منطق و استدلال کافی هستیم.
در همین رابطه شاهد بودیم که روز گذشته تروئیکای اروپا- سران کشورهای فرانسه، انگلیس و آلمان- در یک بیانیه مشترک ایران را مسئول حمله به تاسیسات آرامکو در عربستان دانستند.
آیا با این شرایط باز هم باید بر طبل اختلاف افکنی و فرافکنی بکوبیم و خودمان حضور رئیس جمهور کشور که به نمایندگی از مردم ایران در سازمان ملل حضور دارد را تحت الشعاع قرار دهیم. آن هم زمانی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز امشب در مجمع عمومی سازمان ملل صحبت خواهد کرد و موضوع ایران قطعا یکی از محوری‌ترین بخش صحبت‌های او خواهد بود.
روزنامه عربی فرامنطقه‌ای رای الیوم در یادداشتی نوشت که روحانی به ستاره نشست مجمع عمومی سازمان ملل تبدیل خواهد شد به طوری‌که رهبران اروپا برای دیدار با او تلاش و رئیس‌جمهور آمریکا برای دیدار با وی التماس می‌کند. در واقع ستاره بزرگ این اجلاس حسن روحانی، رئیس جمهور ایران خواهد بود؛ کسی که بسیاری از رهبران کشورهای اروپایی و در راس آنها بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس برای دیدار با او به منظور کاهش تنش در خلیج(فارس) پافشاری خواهد کرد و در سایه این دیدار و دیدارهای مشابه سرنوشت دیدار روسای ایران و آمریکا مشخص خواهد شد.
البته هدف ایران از این سفر و طرحی که قرار است رئیس جمهور با عنوان ” ائتلاف امید” و “ابتکار صلح هرمز” در سخنرانی خود در سازمان ملل ارائه دهد صرفا تکیه بر توانمندی‌های منطقه‌ای، همکاری‌های امنیتی به ویژه در خلیج فارس و تنگه هرمز در میان کشورهای همسایه است و نه ایجاد بی ثباتی و نا امنی در منطقه.