محمد ابراهیم جعفری خاکستری، خاکستری، خاکستری صبح ، مه ، باران ابر ، نگاه ، خاطره در من ترانه ای نبود تو خواندی. در من آینه ای نبود تو دیدی. ریشه ای بودم در خواب خاک های متبرک بی باران در نگاه تو سبز شدم. برقی از چشمانت برخواست نگاهم بارانی شد. گونه هایت خیس […]
محمد ابراهیم جعفری
خاکستری، خاکستری، خاکستری
صبح ، مه ، باران
ابر ، نگاه ، خاطره
در من ترانه ای نبود
تو خواندی.
در من آینه ای نبود
تو دیدی.
ریشه ای بودم در خواب خاک های متبرک
بی باران
در نگاه تو سبز شدم.
برقی از چشمانت برخواست
نگاهم بارانی شد.
گونه هایت خیس باران
چشم هایت آفتابی.
گرگ ها می زایند
بره ها را دریابیم!
تو با چشمانت مرا بنواز؛
چوبدستی چوبی ام سلاحی کارگر خواهد شد.
بعد از جنگ، با چوبدستم انجیرهای تازه را برای تو خواهم چید.
با تو خواهم ماند.
با تو خواهم خواند.
و تو را در بهت آفتابی ات خواهم بوسید
اگر
ابرها بگذارند.
بنيانگذار روانشناسی رشد
۱۶ سپتامبر ۱۹۸۰؛ ۳۹ سال پیش در چنین روزی ژان پیاژه در ژنو درگذشت. او می‌گفت: «هدف آموزش كودكان افزایش دانش آنان نیست بلكه برآوردن انسان‌هایی است كه بتوانند چيزهای تازه بيافرينند».
ژان پیاژه در شهر نوشاتل در غرب سویس زاده شد. پدرش استاد ادبیات سده های ميانه بود. از كودكی مقاله های زيست‌شناختی می‌نوشت و ۱۰ ساله بود كه در موزه تاریخ طبیعی زادگاهش در بخش طبقه‌بندی جانواران به عنوان دستيار فعال و با انتشار مقاله‌ای درباره نرم‌تنان، به كارشناس اين رشته شناخته شد. همزمان فلسفه می‌خواند و از كانت و دوركهايم تأثير می‌گرفت.
۲۱ ساله بود كه از دانشگاه ژنو در رشته زيستشناسی دكترا گرفت و از همان هنگام به تدريس زيستشناسی و روانشناسی پرداخت. ۲۸ ساله بود كه ازدواج كرد و دارای سه فرزند شد و آنها را پايه پژوهش‌های رشد كودك قرار داد. ۳۳ ساله بود كه سرپرستی پژوهشكده روسو در ژنو را بر عهده گرفت و پس از ژرفنگری در ديدگاه های فرويد و يونگ پايه معرفت‌شناسی ژنتيكی را ريخت.
پیاژه بیشتر با روانشناسی رشد شناخته می شود ولی به سبب مطالعات فلسفی و ژنتیكی در دیگر رشته ها هم تاثیرگذار بوده است. او دو سال در دانشگاه سوربن مطالعاتی در زمینه روانشناسی كودكان نابهنجار، شناخت شناسی، ریاضیات و علوم داشت. اگر تا آن زمان دانشمندان فرق يادگيری كودك و بزرگسال را كّمی ارزيابی می‌كردند، او ثابت كرد كه ذهن و آموزش كودكان با بزرگسالان تفاوت بنيادين دارد. او رشد ذهنی كودكان را به چهار مرحله تقسيم كرد و رابطه متقابل فرد و محيط را به جای پندار توارث و سرنوشت محتوم نشاند.
پرسش نوجوانی اش هنوز بخش گسترده ای از ابهامات ذهنی اش را در بر می‌گرفت: “چگونه می‌انديشيم و می‌آموزيم؟”۶۱ ساله بود كه در سال ۱۹۵۵ در دانشگاه ژنو مركز شناخت‌شناسی ژنتیك را گشود كه تا كنون هر ساله پژوهشگران در آن درباره درك كودك از علیت تحقیق می‌كنند. ژان پیاژه در ۸۴ سالگی در جنوب غرب سويس درگذشت.
