روح الله سلطانی لشکناری ورزشگاه آزادی تهران بعد از چهل سال میزبان بانوان ایرانی بود زنها یا فوتبالی نیستند یا عاشق آن هستند… عشق فوتبال در زنها حد وسط ندارد. در ایامی که تماشاگران فوتبال به هر بهانهای از تماشای بازیها در استادیومها لذت نمیبرند؛ در هجدهم مهرماه سال ۱۳۹۸ اتفاق خاصی در ایران رخ […]
روح الله سلطانی لشکناری
ورزشگاه آزادی تهران بعد از چهل سال میزبان بانوان ایرانی بود زنها یا فوتبالی نیستند یا عاشق آن هستند… عشق فوتبال در زنها حد وسط ندارد.
در ایامی که تماشاگران فوتبال به هر بهانهای از تماشای بازیها در استادیومها لذت نمیبرند؛ در هجدهم مهرماه سال ۱۳۹۸ اتفاق خاصی در ایران رخ داد تابو شکسته شد و زنها به استادیوم آمدند شور و حرارت در میان آنها، سرمای پاییز را ذوب کرد و به یمن قدومشان؛ بعد از بیست سال، تیمی خارجی را با پیروزی مقتدرانه و تعداد دو رقمی گلهای توفنده، بدرقه کرده و یک جشن ملی در کشور ثبت شد.
زنهای پرتوان در خانه، سختکوش در اجتماع، پرشور در استادیوم آزادی، گل کاشتید در آسمان فوتبال ایران، احسنت بر چهار هزار خانم گل ایرانی…
شعارهای فوتبالی مرسوم در استادیومها اینبار نه تنها از زبان مردان که توسط بانوان ایرانی فریاد شد شعارهایی که گهگاه بوی سیاست میداد و گاهی بوی حمایت از شخص اول رسانه ورزش کشور تشویق عادل فردوسی پور در استادیوم خسته آزادی نشان داد، زنها هم کنار خانوادههایشان دوشنبه برنامه نود را تماشا میکردند و فوتبال بدون عادل را غذای بی نمک دانستند.
کاش فدراسیون فوتبال و دست اندرکاران عرصه سیاسی، اجتماعی، ورزشی کشور دستور دائمی حضور زنها را به استادیومها صادر کنند تا آنها با خانوادههای خود به ورزشگاه بروند. فوتبال در عصر یخی بیمهری و کمبود عاطفی، امروزه یک تفریح نشاطآور و پرشور است. بانوان ایرانی ثابت کردند فوتبال عشق دارد و نشاط آور است و حتی در حد مرگ دردآور میباشد. چهارده گل از تیم ملی کم گل چند سال اخیر ایران، فقط بخاطر حضور پرشور بانوان بود.