حسن صانعی پور روزنامه نگار تمامی کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه ی صنعت فوتبال، مسیر تکامل خود را به سختی پیموده و با حمایت دولت ها که گاهی مناسبات سیاسی نیز برآن حاکم است. به هدف رسیده، و یا در حال رسیدن هستند. ثبات کم لیگ فوتبال ایران را می توان، در فرمایشی […]
حسن صانعی پور
روزنامه نگار
تمامی کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه ی صنعت فوتبال، مسیر تکامل خود را به سختی پیموده و با حمایت دولت ها که گاهی مناسبات سیاسی نیز برآن حاکم است. به هدف رسیده، و یا در حال رسیدن هستند. ثبات کم لیگ فوتبال ایران را می توان، در فرمایشی بودن آن خلاصه کرده و تفسیری متناسب با آن، ارایه داد.
هفته های سرنوشت ساز استقلال بعد از تعطیلات
استقلال به رسم چند سال اخیر، هفته های ابتدایی لیگ را به سادگی از دست داده، و با یک شیب ملایم، در مسیر رسیدن به میانه های جدول است. موضوعی که انتظار قهرمانی را از این باشگاه دور کرده و در نهایت خواهد توانست سهمیه آسیا، بگیرد. فرقی هم ندارد که مدیریت و مربی این تیم چه کسی باشد. و میزان توانایی او در آغاز راه، کمترین تاثیر را در روند تیم داشته و این هفته های انتهایی لیگ است که استقلال را می توان در سیمای یک مدعی دید. چهار بازی پیش روی استقلال در جام حذفی و لیگ برتر، حیاتی ترین روزهای استقلال در لیگ نوزدهم خواهد بود. مصاف با فجر سپاسی و دیدار با تیم های سایپا، پارس جنوبی وتراکتور، سرنوشت استقلال را تعیین خواهند کرد. نکته مثبت این بازی ها اینست که بجز بازی با تراکتور، سه بازی دیگر در تهران برگزار خواهد شد و این موضوع می تواند ضریب اطمینان بیشتری به استراما چونی و بازیکناش داده ودر نهایت شرایط استقلال را در جدول تغییر بدهد.
داستان مصدومیت های استقلال چیست؟
مرتضی آقا خان با قرارداد بلند مدت، درتابستان ۹۷ به استقلال پیوست. اما دو مصدومیت بد موقع، باعث شد تا وی نتواند در فهرست استقلال قرار بگیرد. آقاخان همچنین فصل نوزدهم را با تکرار مصدومیت آغاز کرد. و بجز چند بازی تدارکاتی، هرگز نتوانست وارد لیست استقلال شود. هرچند او، این روزها، تمرینات فشرده خود را جهت بازگشت به میدان آغاز کرده، اما آینده او در استقلال مبهم و نامشخص است. در واقع باید گفت؛ مصدومیت های دوره ای که از مجتبی جباری آغاز شده و بازیکنانی چون محسن کریمی، علی کریمی، وریا غفوری و در نهایت دیاباته را در برگرفته، درد کهنه استقلال، در فصول اخیر،نام گرفته است. کیفیت تمرینات پیش فصل، دیر اضافه شدن بازیکنان جدید و بلا تکلیفی تیم ها، به خاطر نبودن تقویم مدون و جامع، از علل این معضل بوده، که تقریبا گریبانگیر تمامی تیم های ایرانی شده و در این بین، به استقلال، بیشترین ضربه را وارد کرده است.
جذب گری هوپر، بازی با نام ها؟
مراحل پیوستن هوپر به استقلال، به خوبی پیش می رفت و هواداران انتظار داشتند این بازیکن انگلیسی وارد ایران شود. اما موانع همیشگی و یک جریان غیر فوتبالی باعث شد تا رسانه رسمی باشگاه استقلال، طی پیامی اعلام کند؛ پیرو مذاکراتی که توسط باشگاه استقلال با گری هوپر در استانبول صورت گرفته بود، سرانجام توافق نهایی انجام نشد و به همین دلیل مذاکرات با سایر گزینه‌ها ادامه خواهد داشت. گفته می شود؛ فشاری سیاسی روی این بازیکن ایجاد شده تا به ایران نرود. در هر صورت این شکل مذاکرات و در نهایت به بن بست رسیدن آن را می توان بازی با نام ها برای کم کردن فشار هواداران نامید.
جذب آریا برزگر منطقی است؟
آریا برزگر بازیکن ۱۷ ساله تیم خلیج فارس شیراز، «قهرمان لیگ پایه کشور» در فصل نقل و انتقالات تابستانی تا آستانه پیوستن به پرسپولیس هم پیش رفت. باشگاه خلیج فارس شیراز، با صدور رضایت نامه این بازیکن برای باشگاه استقلال موافقت کرده و برزگر در آستانه ورود به استقلال قرار گرفته است. استقلال در دو فصل اخیر جوانان مستعد زیادی را به خدمت گرفته است که مشهور ترین آنها، صیادمنش بود. پرسه جذبی که به ندرت به نفع استقلال بوده و به جز اندک بازیکنانی که توانستند در ترکیب این تیم قرار بگیرند. دیگر بازیکنان جذب شده، سودی آنچنان به آبی پوشان نرسانده و یا محو شده و یا به تیم های دیگر پیوسته اند. آیا آریا، راهی خواهد رفت که میثم تیموری رفته است؟.
مهندسی لیگ صحیح است؟!
لیگ ایران مهندسی می شود. جمله ای که بسیار، از زبان هواداران تیم های مختلف شنیده شده وهریک توپ را به میدان دیگری انداخته و آن را در مواقع ناکامی، وسیله ی اطفای حریق بر پا شده از طرف منتقدان می کنند. بررسی اظهار نظرهای بعضی سیاسیون علاقمند به فوتبال، و نقد و تحلیل، رفتارها و تصمیمات اتخاذ شده از طرف مسئولین ورزش و به خصوص فدراسیون فوتبال، شائبه مهندسی لیگ را، در ذهن هواداران استقلال، بوجود آورده است. یک نگاه گذرا به شرایط سرخابی ها و ثبات یک تیم و برآشفتگی دیگری که آبشخوری یکسان به لحاظ مدیریت کلان دارند. انصاف و عدالت را در برگزاری لیگ مورد تردید قرار داده است.
وضعیت اسپانسرینگ
همگان می دانند که خصوصی سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس امکان پذیر نیست و اگر هم باشد. بسیار دشوار و پیچیده خواهد بود. جای تاسف است که باشگاهی با ۷۴ سال قدمت، برای عرضه در بورس و یا شرکت در مزایده خصوصی سازی، متاعی برای ارایه دادن ندارد. پرافتخار ترین تیم ایران را باید با چه معیاری قیمت گذری کنیم.؟ جدا از این مقوله باید گفت؛ وضعیت حمایت حامیان مالی نیز، آنچنان اسفبار بوده که نمی شود امیدی به آب باریکه آن داشت. به این معضلات باید عدم پرداخت حق پخش تلویزیونی وعدم بهره وری از فروش لباس باشگاه را نیز اضافه کرد.« دو مقوله ای که براحتی می تواند نیازهای اولیه استقلال را در مسایل مالی برآورده کند.»
عدم مناسبت شرایط لیگ قهرمانان با فصل فوتبال ایران
یک از مشکلات نمایندگان فوتبال ایران، در لیگ قهرمانان آسیا، تدوین تقویم این مسابقات براساس لیگ های شرق این قاره است. نمایندگان ایران، لیگ قهرمانان را در فشردگی خاص و کوران مسابقات داخلی شروع کرده ودر صورت صعود، با یک تیم کاملا متحول، وارد مرحله تعیین کننده یک هشتم و یک چهارم نهایی می شوند. مسافت های طولانی با تغییرات جوی و منطقه ای، اثر مخرب خود را در نتیجه گیری گذاشته و قهرمانی را از نمایندگان ایران دور می کند. بهترین تیم دو دهه اخیر استقلال، به همین علت و مضاف برآن، بی مهری سازمان لیگ، نتوانست نماینده کره را شکست داده و راهی فینال شود. حتی تیم تحت حمایت پرسپولیس هم، که اولین فینال آسیایی خود را در برابر نماینده ژاپن تجربه کرد، توان بالا بردن جام آسیایی را نداشت. «حسرتی که برانکو از آن یاد کرده است.»
پیشینه استقلال در لیگ قهرمانان به بازیچه گرفته شده است
بزرگان فوتبال آسیا، از استقلال به عنوان غول منطقه غرب در کنار تیم هایی چون الهلال و السد، نام می برند. اعتباری که با پیراهن آبی نصیب فوتبال ایران شده است. بدون تردید، اگر این تیم پر افتخار، در هر کشور دیگری حضور داشت. مورد حمایت شایسته تری قرار می گرفت. و اعتبار آن زیر سوال نمی رفت. رفتاری که اهالی فوتبال ایران، دربرابر افتخارات استقلال دارند. گاهی آنقدر شرم آور است که زبانی برای بازگویی آن نیست. اسطوره پرسپولیس که نزد هواداران استقلال قابل احترام است. از قهرمانی استقلال به عنوان جام چهار جانبه یاد می کند. این در حالی است که نه تنها این صحبت درست نبوده بلکه تیم محبوب ایشان، در همین به اصطلاح تورنمت چهار جانبه افتخاری ندارد و بدست محمدان بنگلادش حذف می شود.
عدم تلاش فدراسیون درایجاد شرایط مطلوب
فدراسیون فوتبال ایران در سال ۱۳۲۵ خورشیدی تأسیس شد. و از سال ۱۹۴۸ عضو فیفا و از سال ۱۹۵۴ عضو ای‌اف‌سی گردید. در بند یک ماده دو اساسنامه فدراسیون فوتبال آمده است؛« گسترش و توسعه پايدار فوتبال و ساير رشته های مرتبط و همچنین ارتقاء، نظارت و كنترل بر برنامه‌های آن در سراسر كشور با هدف توسعه و تعمیم بازی جوانمردانه، اتحاد و يگانگي، ارتقاء ارزش های انساني، فرهنگي و آموزشي با اجرای برنامه های توسعه و جوانان، از وظایف فدراسیون فوتبال است.» حجم تلاش های دو فدراسیون اخیر فوتبال که عمده دوران حرفه ای فوتبال را مدیریت کرده اند، متناسب با پتانسیل واقعی فوتبال ایران بوده است؟. مسیر تکامل و پیگیری زیر ساخت های این صنعت، علیرغم محدودیت ها و با توجه به وجود منابع مالی بی نظیری که از کنار آن به سادگی گذشته اند. چگونه پیموده شده است.؟ آیا دست آورد حضور کارلوس کیروش در فوتبال ایران بررسی شده است؟. و آیا سرمربی جدید تیم ملی، همان راهی که در ذهن و فکر کارشناسان و هواداران است را خواهد رفت؟. در صد امید، تیم المپیک ایران که محله رفت وآمد مربیان داخلی و خارجی شده و همچون توپی بین فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک پاسکاری می شود، برای راهیابی به المپیک چه میزان است؟. تلاش درخور توجهی بین اهالی محترم فدراسیون در ایجاد شرایط مطلوب دیده نشده و نمی شود. آقای تاج بهتر نیست به جای کمیت، کمی هم به کیفیت بیاندیشید.؟ آیا لیگ های منطقی ای و استانی ایران، مورد رصد و بررسی شما قرار گرفته است؟.
افتخاری که برای ایران مهم نیست (هواداران بیشمار)
به نظر می رسد در دو سه سال آینده، فوتبال ایران، تنها افتخار خود، در فوتبال آسیا را، از دست بدهد. سرمایه گذاری های هنگفت ژاپن، بزودی ورزشگاه های آنان را مملو از تماشاگر خواهد کرد. «ما که جامی نمی توانیم بگیریم، دلخوش به همان رکورد حضور هواداران هستیم.» بازیکنان کاشیما آنتلرز در شب بازی فینال جام قهرمانان آسیا، به همراه خانواده، در استادیوم برگزاری مسابقه، دورهمی خانوادگی برگزار کردند. القای فرهنگی که هوادار را برای نود دقیقه نبرد آماده ومجهز کرده و احساس قربتی که باعث شد تیم کاشیما، کار پرسپولیس را در همان بازی رفت تمام کند.
لیگ فرمایشی ایران، جام فرسایشی قهرمانان آسیا
احساس می شود لیگ فرمایشی ایران و جام فرسایشی آسیا، آبی برای فوتبال ایران گرم نخواهد کرد. آیا لیگی که به یکباره، با تعطیلی چند روزه، تصمیم می گیرد، تمام زیر ساخت ها را درست کند. و لیگی که با ابراز پشیمانی یک بازیکن، او را می بخشد. و نیزلیگی که تصمیم می گیرد، از این پس جدی تر و قانون مدار تر باشد ولی نمی تواند. خواهد توانست به سرمنزل مقصود برسد؟. آیا قهرمان و یا قهرمانان این لیگ، خواهند توانست، درمصاف با حریفان آسیا، دچار فرسایش و فروپاشی نشوند.؟ فرمایشی که تاب و توان فرسایش را ندارد، راهی به موفقیت نخواهد داشت.
