مدیرکل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری استان کرمان از ثبت ملی رشته گلیم «چهل ماشوله »متعلق به روستای «بیدکردویه »شهرستان بافت خبر داد. غلامرضا فرخی افزود: روستای بیدکردویه استان کرمان در کنار ۱۰ روستا و شهر دیگر به عنوان شهر گلیم چهل ماشوله به ثبت ملی رسید. وی بیان کرد: این تصمیم در آخرین نشست […]
مدیرکل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری استان کرمان از ثبت ملی رشته گلیم «چهل ماشوله »متعلق به روستای «بیدکردویه »شهرستان بافت خبر داد.
غلامرضا فرخی افزود: روستای بیدکردویه استان کرمان در کنار ۱۰ روستا و شهر دیگر به عنوان شهر گلیم چهل ماشوله به ثبت ملی رسید.
وی بیان کرد: این تصمیم در آخرین نشست شورای انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایع‌دستی، پس از ارائه گزارشی از شاخص‌ها و نقاط قوت توسط مسئولان ارشد منطقه گرفته شد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمان اظهار داشت: بافت این گلیم در دهستان های فتح آباد و دشتاب به ویژه روستاهای بیدکردویه و زردشت شهرستان بافت همچنان توسط هنرمندان انجام می شود.
وی تاکید کرد: صادرات، ترویج و توسعه صنایع‌دستی، حوزه میراث‌فرهنگی، جاذبه‌های گردشگری، میزان فعالیت تشکل‌های غیردولتی از جمله شاخص‌هایی است که برای انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایع‌دستی در این شورا مدنظر قرار می گیرد.
فرخی گفت: تشکیل شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستای جهانی صنایع‌دستی به مدیریت ، رئیس سازمان میراث فرهنگی قدم بعدی پس از انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایع‌دستی است.
گلیم چهل ماشوله یا سینه ریز از مشهورترین دست بافته های شهرستان بافت کرمان است که قدمت آن به دوران صفویه و ورود ایل افشار به این منطقه باز می گردد.
۲
منظره حسرت‌آور پرندگانی که در دوردست‌ها پرواز می‌کنند، نه فقط امروز، که آرزوی همیشگی انسان بوده است. پرواز، طی سال‌ها و قرون گذشته یکی از ابدی‌ترین آرزوهای انسان بوده که به هزاران شیوه در پی دستیابی به این حسرت همیشگی‌اش بوده است. ابزار و آلات مربوط به پرواز، در کنار پیکره‌ها و شخصیت‌های افسانه‌ای بالدار از آرزوی پرواز حکایت می‌کنند. وقتی به بیشتر ایزدان در فرهنگ‌های مختلف دقت و توجه می‌كنیم؛ متوجه وجود برخی ویژگی‌های مشترك و اغلب ماوراءطبیعی در آنها می‌شویم كه موجب اثربخشی و قدرت بیشتر آنها می‌شده است، یكی از این ویژگی‌ها، داشتن بال یا به عبارت دیگر «ایزدان بالدار» در اقوام و فرهنگ‌های مختلف است. در اسطوره‌شناسی امروزی، «بال»، نماد پرواز و نشانه‌ای از حضور موجودات افسانه‌ای مانند «پری» و «اژدها» یا موجودات غریبی مانند «جادوگران» بوده.
بال‌ها نه فقط نشانگر توانایی پرواز در میان موجودات و عجایب‌المخلوقات بوده كه اغلب ایزدان اولیه نیز صاحب «بال» بوده‌اند، ازجمله این ایزدان در بین‌النهرین می‌توان به «اینانا» و «ایشتار» و در مصر باستان به «هوروس» و «ایزیس» اشاره كرد كه اولی می‌توانست به شاهینی بدل شود. «اهورامزدا» در اساطیر باستان ایرانی نیز نمونه‌ای از ایزدان بالداری است.
