چه تیم خوبی بود پاس مجید جلالی که فصل ۱۳۸۲-۱۳۸۳ همه را درو کرد و قهرمان شد. این تیم پس از انتقال به همدان رفته رفته از تک و تا افتاد و دیگر همان تیم نشد که تا قهرمانی جام باشگاه های آسیا هم پیش رفت. جواد نکونام، آرش برهانی، خداداد عزیزی، محمد نصرتی، حسن […]
چه تیم خوبی بود پاس مجید جلالی که فصل ۱۳۸۲-۱۳۸۳ همه را درو کرد و قهرمان شد. این تیم پس از انتقال به همدان رفته رفته از تک و تا افتاد و دیگر همان تیم نشد که تا قهرمانی جام باشگاه های آسیا هم پیش رفت. جواد نکونام، آرش برهانی، خداداد عزیزی، محمد نصرتی، حسن رودباریان، محسن بیاتی نیا و بسیاری دیگر در آن تیم دوست داشتنی عضویت داشتند و قهرمانی فوق تصوری را بدست آوردند.
به غیر از این تیم که دیگر در لیگ های پایین بازی می کند چند تیم خوب هم بودند که به ورطه نابودی کشانده شدند. استقلال رشت مرتب اسم عوض کرد، شد پگاه گیلان و بعد هم داماش ولی هیچوقت به اصل خودش نرسید و به لیگ دو رسید.
تیم شهید قندی یزد هم تیم خوبی بود که فوتبال کویری ها را به همگان شناساند اما چه حیف که خودش هم مسافر بود و از بین رفت.
شیراز فراز کرمانشاه هم به راحتی از دست رفت با اینکه فوتبال جان گرفته آن منطقه فقط کمی حمایت می خواست.
شموشک نوشهر هنوز پرورش یافته هایش در تیم های دیگر عضویت دارند ولی خودش دفن شده و مرد. از پیام مشهد و ابومسلم دیگر خبری نیست و یا گهر درود که ناپدید شد.
لیگ امسال تیم دوست داشتنی ملوان بندر انزلی را برای یک فصل دیگر هم ندارد و خلا این تیم دوست داشتنی حس می شود. فوتبال است دیگر، نمی توان همیشه باخت. فقط با پیروزی می توان برگشت. آنها بازنده اند هر چند در خاطره ها مانده اند.
