سالیان سال است که صنایع عظیم نفت و گاز و پتروشیمی میهمان مردم هستند و بجز دود و دمشان که به حلق این مردم می ریزند، عایدی مثبتی ندارد. آلودگی هوا و نشر آلاینده‌ها، فلزات سنگین خطرناک و هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای به عنوان محصولات سمی صنعتی پتروشیمی و گاز منطقه عسلویه در رسوبات […]
سالیان سال است که صنایع عظیم نفت و گاز و پتروشیمی میهمان مردم هستند و بجز دود و دمشان که به حلق این مردم می ریزند، عایدی مثبتی ندارد. آلودگی هوا و نشر آلاینده‌ها، فلزات سنگین خطرناک و هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای به عنوان محصولات سمی صنعتی پتروشیمی و گاز منطقه عسلویه در رسوبات ساحلی، آلودگی‌های نفتی خلیج‌فارس، شیوع فوق العاده بالای بیماری‌های آسم و به تبع آن بیماری‌های حساسیتی دیگر در عسلویه بخشی از این مشکلات و تبعات بعضاً جبران ناپذیر است. طی هفته گذشته یادداشتی با عنوان «آب‌های زیر زمینی عسلویه آغشته به میعانات گازی» است در روزنامه پیام عسلویه منتشر شد. یوسف صفری، در این یادداشت نوشته است: «بعد از آلودگی هوا، خاک و دریا، نوبت به آب سفره های زیرزمینی عسلویه رسید. اگرچه آلودگی آب‌های زیرزمینی عسلویه با توجه به شرایط منطقه اتفاق جدیدی نیست اما این بار علت و نحوه آلودگی کمی متفاوت است.
طبق گفته کارشناسان؛ در شرایط معمول آلودگی ناشی از تولید مواد شیمیایی گوناگون قشر سطحی آبرفت‌ها را آلوده می‌کند که به همراه نفوذ ریزش‌های آسمانی یا روان آب‌های سطحی به سفره آب زیرزمینی آن منطقه می‌رسد و با توجه به حرکت بسیار کند آب‌های زیر زمینی، باید سال‌های زیادی بگذرد تا آب تحت تأثیر قرار گرفته و آلودگی در چاهی ظاهر شود. اما در حادثه اخیر یکی از پالایشگاه های گازی پارس جنوبی حجم و کمیت آلودگی به حدی بوده که چاه‌های اطراف ظرف مدتی کوتاه تر از آنچه تصور می‌شود تحت تأثیر قرار گرفته و بجای برداشت آب عملاً میعانات گازی برداشت می شود.
مساله اصلی آبشیرین‌کن است
بی توجهی و سهل انگاری نفتی‌ها موجب نشت و هدر رفت هزاران متر مکعب میعانات گازی از خطوط انتقال پالایشگاه هفتم و آلوده شدن سفره آب‌های زیر زمینی منطقه عسلویه شده است. این امر از این حیث تساهل و بی توجهی تلقی می گردد که میلیون ها متر مکعب میعانات گازی نشت پیدا می کند و متولیان امر متوجه آن نمی شوند! مگر می شود نشتی یک الی دو سال به درازا بکشد و کسی خبردار نشود؟! مگر ورودی و خروجی خطوط و مخازن ذخیره سازی، اندازه گیری نمی شود که چندین هزار مترمکعب میعانات گازی هدر برود و کسی متوجه آن نشود؟! آن‌هم نه برای یک روز و دو روز بلکه یک الی دو سال و شاید از زمان در سرویس قرار گرفتن خطوط! و مساله بغرنج تر از آن، کتمان چنین حوادث و اتفاقاتی است حوادثی که به صورت مستقیم و غیر مستقیم با سلامت انسان ها سر و کار دارد!
نشت میعانات گازی به مدت دو سال را رئیس حفاظت محیط زیست شهرستان عسلویه هم تایید می کند. مصطفی موذنی در گفت و گو با ایسنا گفت: این موضوع مربوط به چند ماه قبل است که ما این نشتی را پیدا کردیم و کمیته مخاطرات محیط زیست در فرمانداری تشکیل شد. یک سری گزارشات برای دستگاه های مختلف تدوین کرده و بحث پاکسازی شروع شده است و الان نیز با محوریت سازمان منطقه ویژه و با حضور پژوهشگران صنعت نفت پاکسازی در حال انجام است.
به گفته وی اصلا منشا یافتن این موضوع -آلودگی میعانات گازی- همین آبشیرین کن بود. در حال حاضر عملیات پاکسازی شروع و حدود ۵۰ درصد عملیات پاکسازی نیز انجام شده است و همین آبشیرین‌کن هم باعث پیدا کردن نشتی شد، در واقع این نشتی بالاخره باید از یک جایی تشخیص داده میشد که چاه‌های مربوط به این آبشیرین کن که آلوده شده بود باعث شد موضوع را پیگیری کنیم و منشایابی آن را آغاز کنیم که همراه با برگزاری جلسه مخاطرات محیط زیست، این کارگروه در فرمانداری تشکیل، و خوشبختانه بعد از تست‌ها و آزمایشات متعدد مشخص شد که منشا آلودگی از کجاست و در خصوص خط مذکور که به اصطلاح Condensate یا میعانات گازی از آن خارج شده بود ایزوله، مسدود و پاکسازی (تخلیه از میعانات گازی) صورت گرفت.
این مقام مسئول درباره مقدار دقیق نشتی و مدت زمان آن اظهار کرد: این خط کلاً از ابتدای سال در سرویس قرار گرفته، و خط جداگانه‌ای از خطوط قدیمی بوده که کلا ۵ ماه در سرویس بوده است. بحث اندازه‌گیری میعانات گازی یک مقدار پیچیده است و خطا دارد، مقادیر نشت شده هنوز محاسبه نشده که چه مدت بوده و یا چه مقدار است و هنوز هم به سازمان محیط زیست اعلام نشده که چه مقدار است چون اندازه گیری این مواد خطا دارد و قرار است به ما اطلاع دهند.
لازم به ذکر است که آلودگی های موجود، علاوه بر جوامع انسانی، پوشش گیاهی، حیوانی و خاک را تحت تاثیر قرار می دهد. در این میان مدیرکل محیط زیست استان بوشهر، چشم امید به سند ملی کاهش آلودگی هوا در عسلویه و کنگان دارد.
