گل زدن در هر بازی در هر شرایطی و با هر نتیجه‌ای اتفاقی شیرین برای زننده گل است، حتی اگر این گل به کسب امتیاز منجر نشود. این شیرینی اما در صورتی است که توپ وارد دروازه حریف شود نه دروازه خودی. با عوض شدن دروازه‌ها همان شیرینی زیاد به تلخی چند برابری […]
گل زدن در هر بازی در هر شرایطی و با هر نتیجه‌ای اتفاقی شیرین برای زننده گل است، حتی اگر این گل به کسب امتیاز منجر نشود. این شیرینی اما در صورتی است که توپ وارد دروازه حریف شود نه دروازه خودی. با عوض شدن دروازه‌ها همان شیرینی زیاد به تلخی چند برابری بدل می‌شود و گل‌به خودی یکی از بدترین اتفاقاتی است که هر بازیکن در طول دوران فوتبالش می‌تواند تجربه کند. این اتفاقی است که بیشتر برای مدافعان می‌افتد و البته بازیکنان پست‌های دیگر هم آن را تجربه می‌کنند. مثل سردار آزمون که به عنوان مهاجم در لیگ قهرمانان اروپا گل به خودی تلخی زد.
لیگ برتر در این فصل گل‌به خودی و همچنین اشتباهاتی که منجر به پنالتی برای حریف شود کم نداشته است. در صدر جدول نام بازیکنی دیده می‌شود که حدس زدن آن البته چندان کار سختی نیست. روزبه چشمی بازیکنی که همچنان بر اساس نظر مربیان در پست غیرتخصصی اش بازی می‌کند و هنوز هم بعد از سال‌ها نتوانسته به این پست عادت کند بیشترین اشتباهات را در این زمینه داشته است. روزبه چشمی با یک گل به خودی و ۲ ارتکاب به پنالتی و در مجموع سه اشتباه به تنهایی در صدر این جدول قرار دارد. بازیکنی که یکی از بدترین نمایش‌هایش شاید مربوط به دربی برگشت باشد که حسابی استقلالی‌ها را عصبانی کرده بود. نکته عجیب در مورد این بازیکن این است که او این سه اشتباه را در سه هفته پی در پی انجام داد! گویا رفتن استراماچونی بیش از همه بازی این بازیکن را تحت تاثیر قرار داده و تمرکز او را بهم زده. البته چشمی خوش‌شانس بود که سه اشتباه او فقط در یک بازی گریبان آبی‌ها را گرفت. بازی با ماشین‌سازی تنها دیداری بود که به خاطر اشتباه چشمی دو امتیاز را از چنگ استقلالی‌ها درآورد. گل به خودی او مقابل شاهین تاثیری در نتیجه نداشت و اشتباه او مقابل پیکان با اشتباه مغانلو و از دست دادن پنالتی جبران شد!
در رده‌های بعدی بازیکنانی با دو اشتباه قرار دارند. امیرحسین موسی‌زاده (شاهین بوشهر)، عبدالله حسینی (گل‌گهرسیرجان)، عزیزی معبودی (ماشین‌سازی)،سعید محمدی‌فر (سایپا) محمد نژادمهدی (ذوب‌آهن)، حجت حق‌وردی (پیکان) و لوکا گادرانی (شاهین بوشهر). موسی‌زاده و حسینی یک گل‌به خودی و یک پنالتی و بقیه بازیکنان این لیست دو پنالتی را در عملکردشان ثبت کردند. در رده‌های بعدی نام دو بازیکن دیگر از استقلال هم دیده می‌شود. حسین حسینی، دروازه‌بان استقلال هم با یک گل به خودی که در دربی هم به ثمررساند دیگر استقلالی این لیست است و همچنین علی کریمی که در بازی مقابل گل‌گهر یک خطای پنالتی انجام داد. با احتساب این دو بازیکن، آبی‌های پایتخت بیشترین نماینده را در این جدول دارند. آماری که تا حد زیادی شاید نشان‌دهنده درهم‌ریختگی و درصد اشتباه بالای بازیکنان استقلال در فاز دفاعی مانند فصول گذشته باشد.
چی می‌خواستیم، چی شد؟!
فردای روزی که تیم ملی با کارلوس کی‌روش برای بار دوم به جام جهانی صعود کرد، سرمربی وقت تیم ملی، سردبیران رسانه‌های ورزشی را به کمپ تیم‌های ملی فراخواند و با ارائه برنامه‌های مدون خود، مدعی شد می‌خواهد تیم ملی را به مرحله حذفی جام جهانی برساند. خوب یادمان هست که آن روز کارلوس کی‌روش، سردبیران رسانه‌های ورزشی را نمایندگان افکار عمومی معرفی کرد و خطاب به آنها گفت: «دفعه قبل با هم به جام جهانی رفتیم، سه بازی انجام دادیم، کسب تجربه کردیم، از نیجریه مساوی گرفتیم، مقابل آرژانتین عالی بودیم و با اشتباه داور که پنالتی سالم ما را ندید و آن اتفاق دقیقه آخر و گل مسی باختیم و برابر بوسنی هم غافلگیر شدیم و برگشتیم، اما این‌بار قرار نیست فقط ۳ بازی انجام بدهیم. این بار باید به مرحله بعدی صعود کنیم. اگر شما فقط می‌خواهید برای سه بازی به جام جهانی بروید، روی من حساب نکنید، راه ما از هم جدا می‌شود. این بار باید با هم برای صعود تلاش کنیم.»
هر چند قرار گرفتن در گروه مرگ و همگروه شدن با پرتغال، اسپانیا و مراکش اجازه نداد از گروه صعود کنیم (حالا بماند که اگر مهدی طارمی آن موقعیت لحظه آخر مقابل پرتغال را گل می‌کرد، به عنوان تیم اول بالاتر از اسپانیا به مرحله حذفی صعود می‌کردیم)، اما کارلوس کی‌روش با این حرف، به مردم ایران و رسانه‌های ایرانی گفت: «به حضور در جام جهانی قانع نباشید و به موفقیت‌های بزرگ‌تر فکر کنید!»، اما حالا با گذشت یک سال از دوران سرمربیگری کارلوس کی‌روش در تیم ملی، فوتبال ایران به جایی رسیده که دراگان اسکوچیچ می‌گوید حتی قول صعود به جام جهانی هم نداده است! البته دراگان حق دارد، او می‌خواهد جلوی افزایش توقع فوتبالدوستان ایرانی را بگیرد و شاید هم قصد دارد به خیال خود فشار را از روی بازیکنانش بردارد، اما مسئله اینجاست که چرا ما باید ظرف یک سال از موقعیت ممتازی که با کی‌روش ترسیم شده بود، به نقطه‌ای برسیم که یک نفر را در کمال ناباوری به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کنیم و تازه آن یک نفر هم که کارشناسان روی پذیرش او به عنوان سرمربی تیم ملی تردید دارند، بگوید قول صعود به جام جهانی را نداده‌ام.
این درست که در فوتبال حرفه‌ای قول دادن مرسوم نیست و این هم درست‌تر که متأسفانه با ویلموتس دو شکست متوالی مقابل عراق و بحرین خوردیم و کارمان برای صعود سخت شد، ولی انصافاً چرا و به چه دلیل فوتبالی که باید با کی‌روش به حضور در مرحله دوم جام جهانی فکر می‌کرد، الان در کشمکش صعود از مرحله اول بازی‌های انتخابی جام جهانی باشد؟ ظرف یک سال چه بلایی سر خودمان آوردیم؟ از کجا به کجا رسیدیم؟
از اسکوچیچ گلایه‌ای نداریم. او یک مربی خارجی است، با یک مدیر برنامه فعال که شاید تنها اشتباهش همین بوده که قراردادش با نفت آبادان را به خاطر یک پیشنهاد بهتر زیر پا گذاشته و با نگفتن حقیقت و بهانه کردن یک موضوع غیرواقعی، آبادانی‌ها را پیچانده و با استفاده از موقعیتی که در خواب هم نمی‌دید، سرمربی تیم ملی ایران شده است. گلایه اصلی از آنهاست که با اسکوچیچ قرارداد بستند و آن جوری که دراگان مدعی است حتی تضمین صعود هم از او نخواستند! انصافاً اگر قرار است ما به جام جهانی نرویم، چرا باید هدایت تیم ملی را به اسکوچیچ بسپاریم و به او حقوق و دستمزد بدهیم؟ لااقل تیم ملی را به یکی مثل هاشمیان یا مهدوی‌کیا یا حتی رحمان رضایی و سایر ملی‌پوشان سابق خودمان می‌دادیم تا برای آینده تجربه کسب کنند!
