تحقیقات ما نشان داده که اعتراضات گسترده سیاسی جهانی در اواخر سال ۲۰۱۹ در نوع خود بی سابقه بوده است. همه‌گیری کووید-۱۹ اعتراضات خیابانی‌ای را که به مدت یک دهه در سطح جهانی افزایش یافته بود، عملاً خاموش کرده است. با وجود آنکه طرح فاصله‌گذاری اجتماعی شعله‌های خشم ده‌ها میلیون نفری را که در […]
تحقیقات ما نشان داده که اعتراضات گسترده سیاسی جهانی در اواخر سال ۲۰۱۹ در نوع خود بی سابقه بوده است. همه‌گیری کووید-۱۹ اعتراضات خیابانی‌ای را که به مدت یک دهه در سطح جهانی افزایش یافته بود، عملاً خاموش کرده است. با وجود آنکه طرح فاصله‌گذاری اجتماعی شعله‌های خشم ده‌ها میلیون نفری را که در ۱۱۴ کشور جهان به خیابانها ریخته بودند، خاموش کرده، اما مردم به عنوان موتور محرک این شعله‌ها همچنان آتش زیر خاکستر هستند. دلیل محکمی وجود دارد که باور داشته باشیم، در بحبوحه چنین بحران‌های سلامتی، اعتراضات جهانی با مقیاس و پیامدهای سیاسی حتی بیشتر از گذشته افزایش یابد. این اعتراضات می‌تواند نقش تعیین کننده‌ای در تعیین برنامه‌های ملی و جهانی پس از کووید -۱۹ داشته باشد. اعتراضات به سادگی می‌توانند این اختلال را که جهان را درگیر کرده، عمیق‌تر کنند.
بحران کووید-۱۹ و رکود اقتصادی ناشی از آن، احتمالا بسیاری از نارضایتی‌های اصلی را که موجب اعتراض گسترده در یک دهه گذشته شده، تشدید کند. توجه به این نکته مهم است که اعتراض جهانی در در ۱۰ سال گذشته در بسیاری از موارد ریشه در بحران مالی جهانی ۲۰۰۸-۲۰۰۹ داشته و این امر باعث عدم برخورداری فرصت اقتصادی و نارضایتی دولتها شده است. مهمترین چیز در ذهن معترضین در سراسر جهان نبود فرصت اقتصادی، افزایش نابرابری و فساد نخبگان بوده است. با شروع اقدامات فاصله‌گذاری اجتماعی و قرنطینه، اختلافات بین نیروی کار و خانواده‌ها به وضوح رو شده است. علاوه بر دسترسی نابرابر به مراقبت‌های بهداشتی، نگرانی در مورد شوک‌های اقتصادی منجر به گرسنگی و بی خانمان شدن نیز ذهن بسیاری را مشغول کرده است.
بحران کووید-۱۹ به احتمال زیاد خود به عنوان محرکی برای اعتراضات سال ۲۰۱۹ عمل کرده و فشار بر دولت‌های استبدادی را تسریع کند. هنگ کنگ که خیلی زود تحت تاثیر کووید-۱۹ قرار گرفت جنبش اعتراضی آن قلب تپنده جنبش‌های جهانی و الهام بخش تظاهرکنندگان در شیلی، اسپانیا و جاهای دیگر بود، معترضین این کشور به محض شیوع بیماری به صورت آنلاین انسجام خود را حفظ کردند. نظرسنجی اخیر نشان می‌دهد که ۷۰ درصد از مردم این کشور نه دولت که اقدامات خودشان را عامل اصلی مهار بیماری می‌دانند. اما در بحبوحه شیوع کووید-۱۹، بسیاری از دولتها به طور جدی اقداماتی از جمله ردیابی داده‌های تلفن همراه انجام می‌دهند که می‌تواند باعث تنگ‌تر شدن حریم خصوصی شهروندان و آزادی‌های مدنی آنان شود. این موضوع آنچه در گزارش ما به عنوان رقابت دفاعی بین معترضین و دولتها توصیف می‌شود را تشدید می‌کند. چین و روسیه در حال حاضر فناوری‌های گسترده‌ای مانند تشخیص چهره را با ادعای کمک به سیستم درمانی به کار گرفته‌اند. دولتها همچنین در میان همه گیری‌ها این توانایی را دارند که داده‌های بیومتریک بیشتری را برای شهروندان جمع آوری کنند زیرا آنها سلامت را در سطح افراد پیگیری می‌کنند. این می‌تواند به رژیم‌های اقتدارگرا توانایی بیشتری برای کنترل جنبش‌های اعتراضی اعطا کند. توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است كه بسیاری از دولتها در كشورهایی كه در سال ۲۰۱۹ اعتراض كردند از جمله لبنان، عراق و شیلی از جمله آنها، سریعاً برای ممنوعیت اعتراضات عمومی اقدام به اعمال فوریت‌های بهداشتی كردند در حالی که برای اقدامات گسترده‌تر از جمله فاصله‌گذاری اجتماعی آرامتر بودند. در یک مثال افراطی، رئیس جمهور فیلیپین رودریگو دوترت دستور قتل هر کسی که به خیابانها می‌آید را صادر کرد.
دوره کووید-۱۹ نامشخص است، اما واضح است که همه‌گیری باعث فشار بی سابقه‌ای بر جوامع و دولتها خواهد شد. این امر باعث تشدید تنش‌های موجود و ایجاد شرایط جدید می‌شود و احتمالا ادامه اعتراضات در سراسر جهان در ماه‌های آینده قطعی خواهد بود. در بحبوحه این بحران داخلی و جهانی، بیان هنجارها و ارزشهای دموکراتیک از همیشه مهمتر است.
