امروزه که کرونا، بلای جان مردم جهان شده، عده زیادی از مردم را درگیر خود کرده است. گروهی در تب و تاب بیماری، گروهی در تب و تاب دوری از بیماری و گروهی هم در تب و تاب داغ بیماران از دست داده. کسانی که عزیزانشان را به‌واسطه بیماری کرونا از دست داده‌اند، آن […]
امروزه که کرونا، بلای جان مردم جهان شده، عده زیادی از مردم را درگیر خود کرده است. گروهی در تب و تاب بیماری، گروهی در تب و تاب دوری از بیماری و گروهی هم در تب و تاب داغ بیماران از دست داده. کسانی که عزیزانشان را به‌واسطه بیماری کرونا از دست داده‌اند، آن هم در شرایطی که حتی نمی‌توانند در مراسم تدفین که خود می‌توانست تسکینی برای دردهایشان باشد، شرکت کنند. خانواده هایی که در گوشه عزلت و تنهایی در فراق عزیز از دست رفته خود به سوگ نشسته اند. بروز ناراحتی به صورت گریه و عزاداری و برگزاری مراسم و خیرات و دعا برای متوفی به طورحتم در تسلی بخشی بازماندگان بسیار مفید است، اما در شرایطی که برپایی هرگونه تجمعات اعم از شادی و سوگواری به منظور جلوگیری از شیوع ویروس کرونا بسیار توصیه می شود، باید بدانیم از چه طریقی می توانیم به بازماندگان تسلی دهیم.
یکی از مهمترین راه ها برای تسکین درد و غم افراد داغدیده، تخلیه هیجانی و روانی افراد است. بخش عمده آن هم شرکت در مراسم خاکسپاری و تدفین است. متاسفانه این روزها و به دلیل وجود ویروس کرونا، عملا این اتفاق ممکن نیست و از مراسم سوگواری حذف شده است و این اتفاق تحمل شرایط را برای بازماندگان سخت تر کرده است.
به گفته کارشناسان؛ اگر افراد نتوانند سوگواری کرده و داغ عزیزی را برای خود حل کنند، دچار صدمات روحی و روانی زیادی می شوند که هم خودشان و هم جامعه باید در بلند مدت هزینه های آن را بپردازد. البته تنها بحث تخلیه هیجانات منفی و روانی هم نیست، مهم پذیرش واقعیت است.
مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی بهزیستی کشور در این باره گفت: ما واکنش هایی از افراد را در این شرایط می بینیم که عمدتا زمانی جنبه مریضی به خودشان می‌گیرند که امکان بروز وجود نداشته باشد. افرادی که در حال تجربه شدیدتری از نگرانی‌های مربوط به کرونا هستند، قاعدتا ممکن است بیشتر مستعد سوگ‌های مرضی باشند. سوگ‌های مرضی از سوگ‌های بازداری شده و نیازمند خدمات تخصصی هستند. بهزاد وحیدنیا، با بیان اینکه بخشی از هیجانات ناشی از سوگ رفتارهای هنجاری هستند که ابراز نشده‌اند، افزود: در حال حاضر بحران کرونا موضوعی شخصی نیست و تمام جامعه را درگیر کرده است و این موضوع می تواند هیجانات ناشی از سوگ افراد را تا حدی کنترل کند. وی با بیان این که ما باید برای سوگ‌های بازداری شده برنامه‌های پیشگیرانه داشته باشیم، تصریح کرد: ما باید بتوانیم ارتباطات اجتماعی غیر فیزیکی خودمان را با سایر افراد جامعه حفظ کنیم و شرایطی با سازگاری بالا را به وجود آوریم. ما باید به شرایط خوب ایجاد شده در فضای مجازی توجه داشته باشیم و ارتباطات کلامی را قطع نکنیم.
مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی بهزیستی کشور ادامه داد: باید بیش از پیش روی مهارتهای ناشی از هیجان کار کنیم و در قالب آموزش‌های مختلف این مهارت‌ها را به خانواده‌ها یاد دهیم. وی افزود: باید به مهارتهای سازگاری زوجین در دوران قرنطینه بیش از پیش توجه کنیم و میزان تاب آوری اعضای خانواده را افزایش دهیم.
وحیدنیا با بیان این که سازمان بهزیستی یک سامانه خودارزیابی روان شناختی را در کشور راه اندازی کرده است، عنوان کرد: عموم مردم می‌توانند با مراجعه به سامانه http://corona.behzisti.ir به صورت هوشمند از وضعیت روانشناختی خودشان مطلع شوند. توصیه‌هایی که توسط این سامانه به مردم گفته می‌شود می‌تواند در حوزه کنترل و هدایت رفتار موثر باشد.
خانواده‌های عزادار خیرات و صدقات را فراموش نکنند
از سوی دیگر حجت الاسلام علی آقابابا، کارشناس مذهبی و امور دینی و استاد حوزه و دانشگاه نیز در این باره گفت: زمانی که شرایط مناسب برای حل و فصل هیجانات منفی فراهم نباشد، زمینه مناسب برای رشد سوگ ایجاد می شود. این که ما برای از دست رفتگان مراسم و سوگواری برگزار می‌کنیم، شرایطی را ایجاد می‌کنیم تا نزدیکان فردی که فوت شده آرام‌تر شوند و هیجانات منفی خود را بیرون بریزند.
وی با اشاره به نکاتی برای صاحبان عزا در روزهای کرونایی، توضیح داد: صاحبان عزا نباید از برگزار نشدن مراسم و سوگواری احساس گناه داشته باشند و باید بدانند که بعدها و در شرایط مناسب می توانند مراسم مطلوبی را برای عزیز از دست رفته خود برگزار کنند. خانواده‌های عزادار نباید خیرات و صدقات را فراموش کنند. عزیزی که الان از دست رفته شاید نیازی به گریه نداشته باشد، اما خیرات و صدقات می تواند برای او موثر باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: همه ما می توانیم با برقراری ارتباط تلفنی با خانواده های عزادار در تماس باشیم و آن ها را دلداری بدهیم. ما باید در تمامی شرایط به خدا توکل کنیم، همه خانواده‌های عزادار باید صبر پیشه کنند و در عین گریه و ناله از یاد خداوند و عبادت غافل نشوند. همچنین ما باید به کسانی که عضوی از خانواده خود را بر اثر بیماری کرونا از دست داده اند، حق بدهیم و آنها را درک کنیم.
