به گزارش «جمله» نشریه انگلیسی زبان «میدل ایست آی» روایتی از یک کشور عربی درباره «چرایی حضور پررنگ مردم در خیابان ها» منتشر کرد که برای مخاطبان ایرانی بسیار آشنا است. این نشریه می نویسد: دولت مصر ماه گذشته در پاسخ به شیوع بیماری کرونا ویروس مدارس، دانشگاه‌ها، کافه‌ها، کلوپ‌های شبانه و اماکن تفریحی […]
به گزارش «جمله» نشریه انگلیسی زبان «میدل ایست آی» روایتی از یک کشور عربی درباره «چرایی حضور پررنگ مردم در خیابان ها» منتشر کرد که برای مخاطبان ایرانی بسیار آشنا است.
این نشریه می نویسد: دولت مصر ماه گذشته در پاسخ به شیوع بیماری کرونا ویروس مدارس، دانشگاه‌ها، کافه‌ها، کلوپ‌های شبانه و اماکن تفریحی در سراسر کشور را تعطیل کرده است. البته دولت ممنوعیت تردد افراد از جمله استفاده از وسایل نقلیه عمومی و وسایل نقلیه خصوصی در کلیه معابر عمومی را از ساعت ۸ شب تا ۶ صبح هر روز اعمال می کند.
کشور مصر نیز در مواجه با بحران کووید-۱۹ نسبت به خیلی از کشورها مقررات آسان‌تری را وضع کرد، اما چندی بعدا با افزایش تعداد مبتلایان، دولت شروع به مقصر دانستن شهروندان برای شیوع این بیماری نمود، این در حالی بود که این دولت امکانات لازم برای فاصله‌گذاری را فراهم نکرده بود. بر اساس آمار رسمی دولت مصر تاکنون ۱۸۳ نفر در اثر کرونا جان باختند که گفته می شود رقم واقعی بیشتر از این تعداد است.
در گزارش منتشر شده توسط آژانس مرکزی آمار (CAPMAS)، تخمین زده می‌شود خط فقر تقریبا ۷۳۵٫۵ پوند مصر یا ۴۶٫۶ دلار در ماه شده باشد. اوت محصولات خود را بیشتر به مشتریان خیابانی گذری و زنانی که برای وزارت کشاورزی در استان شلوغ دوکی عرضه می‌کند، می‌فروشد. او به میدل ایست آی می‌گوید:«اگر من یک روز به قاهره نروم، قادر به تهیه غذا و پرداخت اجاره و هزینه‌های مدرسه نیستم».
با وجود اینکه اوت ماسک و دستکش می‌پوشد، اما براساس برآورد خودش روزانه حدودا با ۱۲۰ فرد مختلف از جمله مشتریانش، ارتباط برقرار می‌کند. او می‌گوید: « اگر کرونا بگیرم خودم می‌میرم و اگر کار نکنم، فرزندانم از گرسنگی خواهند مرد».
اوت می‌گوید :«روستاهای مونوفیا، استان نیل دلتا در شمال غربی قاهره هیچ محدودیتی وجود ندارد. کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و سایر اماکن همچنان به کار خود ادامه می‌دهند تا بخاطر كاهش فروش، ضرر نکنند».
زین اواد یکی دیگر از فروشندگان در منطقه طبقه کارگری عین الشمس به میدل‌ایست‌آی می‌گوید « تاکنون چیزی درباره نحوه مقابله با ویروس نشنیده و ندیده و به اینترنت یا تلویزیون هم دسترسی ندارد». در دهکده کارداسا جیزا، احمد عبدا…، مردی که در یک محل خصوصی کار می‌کند گفت که وی «درخواست کمک دولتی کرده، اما مجبور شده تا ۱۰۰ پوند به کارمند دولت بپردازد تا او را واجد شرایط تخیص داده و ثبت نام کند».
در میان افراد فراموش شده‌ای که قادر به رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی نیستند و در شرایط سخت و غیرقابل تحملی زندگی می‌کنند، سربازان نیروهای امنیتی هستند.
یک سرباز پلیس از آسوان که در یگان امنیتی سوئز مشغول به کار است، به میدل‌ایست‌آی می‌گوید که افسران ارشد به او و همه افراد حاضر در یگان ماسک و دستکش هدیه داده و گفتند که آنها باید ۴۰ روز از این‌ها استفاده کنند.
این سرباز وظیفه گفت که مأموران به آنها گفتند که این ویروس هم مانند سرماخوردگی است و همین که دستانشان را مرتب بشویند کفایت می‌کند. تا به حال چندین مورد ابتلا به کرونا از جمله دو فوتی در ارتش گزارش شده است. یک سرباز نظامی که به عنوان پزشک در یک اردوگاه آموزشی جیزا مشغول به کار است، به میدل ایست‌آی می‌گوید که سربازان مجهز می‌توانند هزینه خرید ماسک و ضد عفونی کننده را پرداخت کنند، اما دیگران چنین توانی ندارند. حتی مصریان با شغل پایدارتر و کارمندان عمومی با معضل انتخاب بین پیروی از دستورات مدیریت یا روبرو شدن با اخراج احتمالی روبرو هستند. در میان افزایش اظهارات ناسیونالیستی مصری مبنی بر لزوم ادامه تولید و باز کردن اقتصاد، کارمندان ادعا می‌کنند که آنها مجبور به اضافه‌کاری آن هم بدون پرداخت هزینه اضافی شده‌اند.
