دکتر علی اکبر خادمی- مشاور فرهنگی و سرپرست روزنامه سراسری«جمله» در استان اصفهان / پس از حذف غیرمنتظره و ناگهانی فوق العاده شغل حرفه ای از احکام همکاران آموزشی در اسفندماه ۹۸ و بدلیل تبعیض ها و اختلافات فاحش بین معلمان با سایر کارکنان دولت و خصوصا اختلاف تفاوت دریافتی(حداقل یک تا دومیلیون […]
دکتر علی اکبر خادمی-
مشاور فرهنگی و سرپرست روزنامه سراسری«جمله» در استان اصفهان /
پس از حذف غیرمنتظره و ناگهانی فوق العاده شغل حرفه ای از احکام همکاران آموزشی در اسفندماه ۹۸ و بدلیل تبعیض ها و اختلافات فاحش بین معلمان با سایر کارکنان دولت و خصوصا اختلاف تفاوت دریافتی(حداقل یک تا دومیلیون تومانی) با بخش اداری آموزش و پرورش،اعتراضات گسترده ی معلمان را در پی داشت که با پیگیریهای و اتحاد معلمان از طروق مختلف خصوصا،از طریق رسانه ها و فضای مجازی و همچنین حمایتهای برخی از نمایندگان محترم مجلس، بالاخره توانستند صدای شان را به گوش مسئولان کشور خصوصا رییس سازمان برنامه و بودجه برسانند. که مقرر شد با تیمی از نمایندگان معلمان، در خصوص مطالبات و موضوع مذکور به مذاکره بپردازند که خوشبختانه پس از مذاکرات،جناب دکتر نوبخت وعده داد که فوق العاده شغل حرفه ای و رتبه بندی معلمان از اول فروردین به اجرای در اید و احکام آن در هفته معلم، صادرگردد. اما متاسفانه، هفته معلم به پایان رسید ولی خبری از احکام وعده داده شده،نیست.
مجددا این موضوع روز پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت پیگیری شد که اظهار داشتند؛ بخشنامه اجرای رتبه‌بندی، با امضای رئیس سازمان برنامه و بودجه، به وزارت آموزش و پرورش ابلاغ شد.
قابل ذکر است به گزارش روابط عمومی معاونت برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش به نقل از مهر، در پنجمین نشست مشترک تشکلهای فرهنگیان با رییس سازمان برنامه و بودجه نسبت به موارد ذیل اتخاذ تصمیم شد:
١- بخشنامه اجرای طرح رتبه‌بندی از طرف سازمان برنامه و بودجه آماده و با امضای اقای دکتر نوبخت امروز جهت اجرا به آموزش و پرورش ابلاغ شد.
۲- تاریخ اجرای رتبه بندی از اول فروردین ٩٩ خواهد بود و تا اواخر هفته بزرگداشت مقام معلم احکام صادر خواهد شد.
٣- ابتدا احکام افزایش ١٥ در صدی سالانه را صادر می‌کنند و سپس رتبه‌بندی اجرا میشود که این خود به نفع ما معلمان خواهد بود.
٤- کارگروه کارشناسی متشکل از مدیران سازمان برنامه و بودجه،
سازمان امور اداری و استخدامی، آموزش و پرورش و نمایندگانی از تشکل‌ها شکل گرفت تا پیش‌نویس لایحه رتبه‌بندی اصلی مصوّب مجلس را در اسرع وقت آماده و به جلسه ارائه نمایند.
٥- در خصوص موضوع بازنشستگان مباحثی مطرح شد و قرار شد پیگیری ویژه‌ای انجام پذیرد و گزارشی از نحوه اجرای طرح همسان‌سازی را اماده و برای بررسی به جلسه ارائه گردد.
٦- موضوعات مدرک دوم معلمان، حق‌الزحمه مدیران نوبت دوم، معلمان پیمانی، قراردادی، نیروهای خدماتی، دکتر معلم‌ها، عدم پرداخت حق‌الزحمه امتحانات و حق التدریس معلمان و پاداش بازنشستگان مطرح شد همچنین مقرر گردید درجلسه دوشنبه هفته آینده به صورت خاص بر روی خواسته دکترمعلم‌ها بحث و بررسی و اتخاذ تصمیم گردد و در جلسات بعدی موضوعات بررسی شود.
قابل ذکر است، در پی اعتراضات مجدد معلمان به آقای دکتر نوبخت مبنی بر «عمل نکردن به وعده خود در هفته معلم»، رییس سازمان برنامه و بودجه کشور در پاسخ گفت: «من به قولی که داده بودم عمل کردم و حدود ده روز پیش در بخشنامه ای رسماً لزوم اجرای رتبه بندی معلمان را ابلاغ کردم.».
محضر باسعادت جناب آقای دکتر نوبخت
معاون محترم رییس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه
باسلام و ضمن سپاس از حمایت جنابعالی بابت احیای اجرای رتبه بندی معلمان.
اکنون که با دستور جنابعالی،شرایط احیای اجرای طرح رتبه بندی معلمان فراهم گردیده و مقدمات تهیه و تدوین جداول امتیازات و مزایای مربوطه، برای صدور احکام در دست اقدام است، برخود فرض دانستم تا نکاتی را جهت یادآوری و تنویر اذهان، به استحضار برسانم.
از آنجا که کاملا آگاه و مستحضرید و بر همگان نیز،بسیار پرواضح است؛ با توجه به شرایط اقتصادی، نوسانات قیمتها و بحث تورم جامعه، متاسفانه،حتی سهوا، با قصور و کوتاهی و اجرای ناقص چندین ساله در اجرای لایحه خدمات کشوری و خصوصا طرح رتبه بندی معلمان به بهانه های متعدد، در حق معلمان و خانواده های عزیز آنان، خصوصا آنانی که در این چندسال به مقام بازنشستگی نایل شده اند، ظلم و جفای بزرگی روا شده است.
البته یقینا، حق الناسی بر گردن هریک از مفسران و مقصران این طرح خواهد بود.چرا که سالها، با تاخیر، تقصیر یا تنقیص در اجرای طرحها و خصوصا این طرح رتبه بندی، به بهانه های مختلف از قبیل:کمبود بودجه، نواقص و موانع قانونی، بدون کمترین همراهی و همکاری، و به جای نگاه فاضلانه و کریمانه،بلکه فقط با نظر متعصبانه و صرف اداری و از همه بدتر،متاسفانه با نگاه مصرفی به آموزش و پرورش؛ اما در پوشش به ظاهر عادلانه، به تبعیض ها و فاصله های طبقاتی از نظر مادی – معیشتی و منزلت اجتماعی دامن زده اند.که در پیشگاه خداوند متعال و این معلمان مظلوم (پیامبران فراموش شده)، پاسخگو خواهند بود.
جناب آقای دکتر،علیرغم احترامی که برای مذاکره کنندگان از تشکلهای فرهنگی -که به ظاهر خود را به عنوان نمایندگان معلمان معرفی کرده اند-قائلم؛ اما، جدای از هرگونه توافقات،اکنون در یک امتحان و آزمون سخت الهی قراردارید که حاضران و آیندگان، ادعای مدافعان حقوق معلمان برای رفع تبعیض ها و عدالت ورزی را به نظاره ایستاده اند و اگر در ضمن توافقات و حین اجرا، ذره ای قصور و کوتاهی،عمدا یا سهوا ،آگاهانه یا ناآگاهانه (چه حال و چه آینده) که باعث تضییع یا خدشه ای در احقاق حقوق حقه معلمان شود، کاملا حق الناس محسوب میشود که زیر دین آن خواهید بود و باید پاسخگو باشید.
آقای معاون محترم رئیس جمهور،لطفا از دولتی که نامش به «تدبیر و امید» مزین است،انتظار می رود روزنه های «امید» را در دل مردم و خصوصا تربیت کنندگان آینده سازان، زنده نگه دارد.
پس دو نکته را نیک بدانید:
۱- «درد تبعیض و بی عدالتی»، صرفا با اجرای رتبه بندی و ذکر گزینه ای در احکام معلمان و به منظور خالی نبودن عریضه و برای رفع تکلیف، با تزریق یک مسکن، آن هم بابت حقوق تضییع شده سالهای گذشته را، مرتفع، جبران و درمان نمیکند و لطفا، بیشتر از این آموزش و پرورش را به اینگونه تزریق ها معتاد نکنید(گرچه سوابق حکایت از آن دارد).
۲- نکته ی دیگر،انشااله اینگونه نیست. اما مبادا به بهانه ترس و دلهره از اعتراض و پاسخگویی به سایر کارمندان در دستگاههای دیگر، با اجرای فله ای و معجونی و یا با سایر ترفندها و شگردهای مرسوم و «خودبلد»، همه امتیازات و مطالبات یک کاسه گردد.
و با دستان «درزی گیتی»، با برشهای دلخواه، چهل تیکه ای از(۱۵ درصد سالیانه،۵۰ درصد و….)، یک کلاه مخملی گشاد و «دهن پرکن»، تحویل معلمان شود.
مبادا تصور شود که با این هدیه ، دهانی بسته و راضی می شود.
گرچه این تصورات و مصادیق، مسبوق به سابقه است.شاید، اینگونه فانتزی ذهن، به ظاهر،هوشیاری، زرنگی، درایت و سیاست و…مسئولان تلقی شود، که توانست دهان گروهی را ببندد یا صدای آنان را خاموش کند. اما،هرگز اینگونه خیالات موهوم درخصوص این قشر فرهیخته،محلی از اعراب ندارد. پس توصیه می کنم که لطفا اصلا ذهنتان خسته نکنید.خوب است یادآور شوم که؛
«تنها سیاست معلم، صداقت اوست».
پس امیدواریم با حفظ احترام و شعور متقابل و صادقانه، با این قشر فرهیخته برخورد شود.
اگر حق هست، پس آنچه که حقشان هست بدهید، و اگر حقشان نیست، شفاف و صادقانه اعلام کنید.
البته اگر بفرمایید که :«نداریم».! پس چطور برای دیگران دارید؟!
ضمنا این را خوب میدانید که جماعت عاشق و مظلوم معلم،آنقدر نجیب آفریده شده و شرافت و نجابت دارند که همیشه بی صدا بودند. اما بی صدایی و سکوتشان از رضایت نبوده و نیست. شاید اکثرا مثل آقایان، سیاسی نباشند اما کاملا شعور سیاسی دارند. ذهن فراموشکار همه آنان، به یاد داشته باشند که این معلمان خود، مربیان صادق و حاذق تربیت سیاسی و سیاسیون هستند.
همچنین حسب آموزه ها و تجربه های گذشته، اکنون در فصل جدیدی از رسالت زندگی معلمی خود آموختند که با حفظ همه شئونات ،چگونه و به موقع، همدل و یکصدا «بی صدا فریاد کنند». و چگونه به قول شهید عدالت،علی(ع)،حق گرفتنی خود را مطالبه نمایند.
به امید صداقت،عدالت و رفع تبعیض ها
کمترین معلم:
علی اکبر خادمی
مشاور فرهنگی و سرپرست روزنامه سراسری«جمله» در استان اصفهان
توصیه به همکاران ومعلمان:
جا دارد همکاران به چند نکته توجه فرمایید:
این اختلافات اداری و آموزشی و همکاران کم سابقه و باسابقه ،دقیقا چیزی است که آقایان میخواهند با آن، همکاران عزیزمان را مشغول کنند تا از اصل مطالبات و خواسته حقه ی خود دور شوند.پس لطفا هوشیار باشید.
همه اینها حاکی از اجرای ناقص قانون و عدم درایت و کج اندیشی و نگاه تبعیض آمیز و تفاسیر «من درآوردی» حضرات یا مسئولان ذیربط است. بنابراین،
اولا خواهش میکنم، از مقایسه بین خودی بپرهیزید و بخاطر یه مبلغ شندرغاز،کمتر یا بیشتر،مقابل همدیگر قرار نگیرید.بلکه ما باید کنار هم باشیم چون خواسته های همه ما یکی است.
البته این خود، یکی از نشانه های تبعیض و بی عدالتی و ظلم فاحش روا شده است.
ثانیا،همکاران آموزش و پرورش اعم از: (اداری، آموزشی، شاغل یا بازنشسته)
همه نسبت به سایر کارکنان دولت، مورد جفا و ظلم و بی عدالتی واقع شده ایم. پس همه ما از وضعیت مشابهی داریم.
ثالثا، چرا حقوق حقه خود را، در احکام یا فیش حقوقی یکدیگر یا حتی سایر کارکنان دستگاهها می گردید؟
حرف و بحث ما اینست که چرا دولتها مثل یک ناپدری بدخواه، فقط آموزش و پرورش(معلمان) را مورد بی مهری خود قرار داده و به چشم یک فرزند عقب مانده و مصرفی نگاه می کنند؟! و به ما که می رسند صدای «نداری» سر می دهند؟
البته این که دیوار کوتاه تر از معلمان پیدا نکردند خود جای بحث دارد.
مطالبات معلمان:
اضافه شدن یک بند در احکام به نام فوق‌العاده ویژه رتبه‌بندی که شامل موارد زیر باشد:
۱٫ برگشت حق شغل حرفه‌ای(بخش اوّل رتبه‌بندی ۱۳۹۴) که اسفند ۹۸ حذف شد.
۲٫ برگشت رتبه‌بندی (بخش دوم رتبه‌بندی مهر ۹۸) که اسفند ۹۸ حذف شد.
۳٫ کم نشدن مقرّری ماه اوّل، به دلیل اینکه رتبه‌بندی در سال ۹۴ و ۹۸ اجرا شده بود و مقرّری آن کسر شده بود.
۴٫ رتبه‌بندی اسفند ۹۸ که از احکام حذف شده بود به فیش حقوقی باز گردد.
۵٫ اجرای رتبه‌بندی از تاریخ حذف آن (اسفند ۹۸)
البته اجرای فوری، همان طور که یک شبه از احکام کادر آموزشی در اسفند ماه ۹۸ حذف شد.
موضوع پیام معلمان:
۱- برگشت رتبه بندی حذف شده به صورت کامل بعد از اجرای افزایش ۵۰ درصد فصل دهم در اسفند ۹۸ به احکام در هفته معلم که شامل:
حذف حق شغل حرفه ای (مرحله اول رتبه بندی ۹۴)
حذف رتبه بندی مهر ۹۸ (مرحله دوم رتبه بندی)
۲- پیگیری لایحه رتبه بندی از طرف دولت و ارائه به مجلس برای تصویب.
پیشنهاد بنده:
۱- پیشنهاد و اصرار بنده به برقراری فصل ده برای معلمان مثلا در قالب فوق العاده ویژه فصل ده بصورت ۵۰ درصد.
۲- با افزایش هردو مورد ( فصل ده ۵۰ درصد و رتبه بندی با هم ) برای معلمان
۳- ایجاد «سازمان نظام معلمی»، برای ارتقای جایگاه و منزلت واقعی از دست رفته معلمان.
پیشنهاد میکنیم بجای حل مساله، صورت مساله را پاک نکنیم ، برای رضایت سایرکارکنان دولت، بجای طراحی، برقراری و ایجاد سیستم انگیزشی مشابه رتبه بندی برای سایر کارکنان دولت در دستگاههای دیگر، کدام عقل، منطق و انصاف حکم کرده که یک حقوق حقه ی متعلق به معلمان از یک طرح قانونی و مصوب شده و چندسال بر زمین مانده و اجرا نشده را، ناعادلانه و غیر منصفانه، حذف کنیم. علت؟ چون فقط و فقط، در راستای جلب رضایت و بخاطر ترس و دلهره از مواجه شدن با اعتراض احتمالی سایر کارکنان دولت، دیواری کوتاه تر از معلمان نیست. چرا؟
معلم بی صدا و بی سلاح نیست
باید یادآور شوم که تلاش و همراهی مجموعه دوستان و همکاران فرهنگی و خصوصا معلمین گرامی در قالب ابرگروه ها ،کانالها، اینستا و تویتتر و خصوصا لایوهای آنلاین برای رساندن صدای خود به گوش مسئولان ،تا این لحظه لی نظیر و ستودنی است. تازه فصل جدیدی از همدلی با اتحاد معلمان به اتفاق قدرت رسانه شروع شده و دیگر کسی نمیتواند بگوید: «معلم صدا ندارد» و به راحتی حقوقش را تضییع کنند؟!
معلم به لوح و قلمش قسم خورده و تا آخرین لحظه سلاح قلم را بر زمین نمی گذارد. همانگونه که به دیگران درس مهر و عدالت می دهد،خود نیز نیاز به عدالت و مهرورزی دارد.
خودباوری، اتحاد، وحدت و همدلی معلمان در این برهه، بدون کوچکترین تجمع، تحصن و توهین، و فقط و فقط از طریق رسانه، یک پیروزی بزرگ تاریخی است و بیدارگری و قیام قلم و کلام معلم به گونه ای است که منبعد،حتی از سکوت معلم،
رعشه بر اندام تضییع کنندگان حقوقش خواهد افتد.اگر هم تاکنون سکوت اختیار کرده بود ،نشانه نجابت بود؛نه نشانه رضایت. سکوتشان سرشار از ناگفتنی هاست و متاسفانه گوش شنوا نبود.
شایسته است که بدانیم که معلمان هر یک سربازان آتش به اختیارند.
معلم بیدار است و بیدارگر.انشااله با راه اندازی «سازمان نظام معلمی»، به جایگاه و منزلت واقعی خود دست خواهیم یافت.
معلم حتی باسکوتش،قلمش و نفسش گرمش با قدرت تمام،جلوی هر ظلم و ناعدالتی و تبعیضی،محکم می ایستد و مقصران،خیانتکاران و تضییع کنندگان حقوقش را که خواه در هر پست و مقامی که باشند در مسیر قانونی رسوا خواهد کرد. چون هم مسیر و رسالتش را می شناسد و هم حقوق قانونی خودش واقف است و آن را مطالبه می کند.
سپاس ای معلم، ای پیامبر فراموش شده، از حضور و همراهی سبز شما سپاسگزاریم.
