اولین شکست بزرگ ژوزه مورینیو روی نیمکت منچستر یونایتد به اولین بازگشتش به استمفورد بریج برمی‌گردد، جایی که تا یک سال قبلش خانه‌اش بود. اما هواداران چلسی که سه قهرمانی لیگ را با مورینیو تجربه کرده بودند و پیش از این او را می‌پرسیدند، استقبالی بی‌رحمانه از مربی سابقشان کردند و وقتی تیم‌شان، این بار […]
اولین شکست بزرگ ژوزه مورینیو روی نیمکت منچستر یونایتد به اولین بازگشتش به استمفورد بریج برمی‌گردد، جایی که تا یک سال قبلش خانه‌اش بود. اما هواداران چلسی که سه قهرمانی لیگ را با مورینیو تجربه کرده بودند و پیش از این او را می‌پرسیدند، استقبالی بی‌رحمانه از مربی سابقشان کردند و وقتی تیم‌شان، این بار به رهبر آنتونیو کونته، ۰-۴ از یونایتد پیش افتاد آواز سر دادند: «تو دیگه آقای خاص نیستی».
با اینکه یونایتد در اولین فصل مورینیو هرگز در لیگ به ثبات نرسید و در نهایت ششم شد، مربی سابق اینتر و رئال مادرید نشان داد که هنوز استاد تورنمنت‌های حذفی است. یونایتد در این فصل با پیروزی ۲-۳ در جام اتحادیه، در بازی‌ای دراماتیک که با گل پیروزی‌بخش زلاتان ابراهیموویچ همراه شد، ساوتهمپتون را شکست داد تا به اولین افتخارش با مربی جدیدش برسد.
اما قهرمانی در جام اتحادیه آخرین جام یونایتد و مورینیو در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ نبود. شیاطین سرخ اولدترافورد که در این فصل جایی در چمپیونز لیگ نداشتند، مسیر تا فینال یوروپا لیگ را بدون دردسر خاصی طی کردند و در بازی پایانی هم با دو گل پل پوگبا و هنریک مخیتاریان آژاکس را شکست دادند تا برای اولین بار فاتح این تورنمنت شوند. مورینیو با این قهرمانی کنار رافا بنیتز بدل به دومین مربی‌ای شد که هم چمپیونز لیگ را برده و هم یوروپا لیگ را.
فصل دوم مورینیو در یونایتد با شرایطی متفاوت همراه بود. تیم مورینیو این بار در نیمه اول فصل برای قهرمانی لیگ می‌جنگید و تنها رقیب جدی سیتی به شمار می‌آمد. تا اینکه دو تیم در دسامبر ۲۰۱۷ در اولدترافورد مقابل هم قرار گرفتند. پیروزی یونایتد در این دربی می‌توانست فاصله آنها با تیم پپ گواردیولا را به پنج امتیاز برساند. اما یونایتد برای دومین سال پیاپی این دربی خانگی را با نتیجه ۱-۲ باخت تا فاصله ۱۱ امتیازی که بین‌شان پدید آمد دیگر عملا قابل جبران نباشد.
یونایتد در بازی برگشت انتقامی، البته از نظر جدولی بی‌ربط، از سیتی گرفت. شاگردان پپ که می‌توانستند با پیروزی برابر رقیب همشهری در استادیوم اتحاد جشن قهرمانی برگزار کنند، در نیمه اول دو گل زدند. اما در نیمه دوم یونایتد با دو گل پوگبا و یک گل از کریس اسمالینگ بازگشتی بزرگ داشت تا یاد دوران سر الکس فرگوسن زنده شود.
یونایتد در پایان این فصل هم شانس قهرمانی جام حذفی را با شکست مقابل چلسی در فینالِ ومبلی از دست داد، تا دومین فصل مورینیو در اولدترافورد بدون جام به پایان برسد.
شروع فصل سوم مورینیو و یونایتد از همان ابتدا سرنوشتی محتوم داشت. باشگاه در تابستان به درخواست‌های مربی‌اش برای خرید حداقل یک مدافع گرانقیمت گوش نداد و مورینیو هرگز این پشت کردن اد وودوارد و گلیزرها به خودش را فراموش نکرد.
داخل زمین یونایتد نمایش‌هایی بی‌ربط به هم داشت، از شکست مقابل تیم‌های تازه صعود کرده به لیگ و ناتوانی در گل زدن در اولدترافورد تا بازگشت عجیب و باورنکردنی در تورین و شکست دادن یوونتوس در استادیوم آلیانتس.
میخ آخر تابوت مورینیو اما وقتی کوبیده شد که تیمش در آنفیلد با نمایشی بسیار ضعیف ۱-۳ شکست خورد، درست همان نتیجه‌ای که این فصل در اتحاد به دست آورده بودند. بدین ترتیب دوران مورینیو در یونایتد هم به پایان رسید، پایانی که به تلخی غیر قابل تحملی کشیده شده بود.
