آی‌اسپورت: سرانجام ژوزه مورینیو از منچستریونایتد اخراج شد و این هم مثل هر تصمیم دیگری به عده‌ای سود می‌رساند و عده‌ای دیگر را متضرر می‌کند. سایت گل به برندگان و بازندگان اخراج مربی پرتغالی از نیمکت شیاطین سرخ پرداخته. برنده: پل پوگبا هافبک قهرمان جهان از قفس آزاد شد و حالا می‌تواند آزادانه بغرد. آتش‌بازی‌های […]

آی‌اسپورت: سرانجام ژوزه مورینیو از منچستریونایتد اخراج شد و این هم مثل هر تصمیم دیگری به عده‌ای سود می‌رساند و عده‌ای دیگر را متضرر می‌کند. سایت گل به برندگان و بازندگان اخراج مربی پرتغالی از نیمکت شیاطین سرخ پرداخته.
برنده: پل پوگبا
هافبک قهرمان جهان از قفس آزاد شد و حالا می‌تواند آزادانه بغرد. آتش‌بازی‌های منچستر به دنبال اعلام خبر اخراج مورینیو فقط به خاطر پیشواز از کریسمس نبود بلکه جشن آزادی پوگبا بود. او از تابستان دو سال قبل که با ۸۹ میلیون پوند به منچستریونایتد برگشت، به ندرت بهترین بازی‌هایش را برای این تیم انجام داد و تفاوت بازی‌اش در تیم ملی فرانسه با باشگاهش کاملا به چشم می‌آمد؛ پل سایه‌ای از ستاره سال‌های اخیر تیم ملی فرانسه بود. رابطه او با مربی‌اش از ابتدای فصل رو به وخامت گذاشت، از درگیری در تمرین گرفته تا کنایه‌های زبانی در کنفرانس خبری تا جایی که مربی پرتغالی یک بار او را به ویروس تشبیه کرد، از تیم کنارش گذاشت و کاپیتانی را از او گرفت. مورینیو عادت بدی دارد در مورد خراب کردن بازیکنانش و ایجاد جوی ناخوشایند برای آنها اما حالا پوگبا می‌تواند نفس راحتی بکشد (یعنی همان اتفاقی که برای لوک شاو و آنتونی مارسیال می‌افتد). هر که جای مورینیو را بگیرد، پوگبا را یک دارایی و نه یک مانع به حساب می‌آورد. حالا از خاکستر مورینیو یک پوگبای جدید سر بر می‌آورد.
بازنده: اعتبار مورینیو
آقای خاص حالا دیگر آقای اخراجی شده. مورینیو به‌عنوان یکی از بهترین مربی‌های جهان به خود می‌بالید اما حالا ضربه بزرگی به اعتبار او وارد شده. بعد از سه‌گانه سال ۲۰۱۰ با اینتر به درستی به‌عنوان بهترین مربی جهان مورد تحسین قرار گرفت و مثل هر مربی بزرگ دیگری به رئال مادرید رفت اما این آغاز افول مورینیو بود. درگیری با بازیکنان مقبول باشگاه مثل ایکر کاسیاس منجر به سقوط رابطه با رختکن و سپس هواداران شد هرچند وقتی به خانه سابقش، استمفوردبریج برگشت، همچنان محبوب هواداران چلسی بود. در دوره دوم کارش در غرب لندن یکه‌تازی می‌کرد و لیگ برتر و جام اتحادیه را برد اما ترک‌ها از همان فصل نحس سوم شروع شد و چند روز قبل از کریسمس دو سال قبل بعد از آنکه از ۱۶ بازی ابتدایی ۹شکست نصیب تیمش شد، اخراجش کردند. اگر می‌توانست در منچستریونایتد به رقیب سابقش، پپ گواردیولا توانایی‌اش را ثابت کند همه نقاط منفی از بین می‌رفت اما پا کردن در کفش‌های سر الکس فرگوسن برایش زیادی بزرگ بود و اگرچه جام اتحادیه و لیگ اروپا را در فصل اول کارش برد اما این چیزی نبود که باشگاه به دنبالش باشد. مورینیو موفق‌ترین مربی منچستریونایتد در دوران پسافرگوسن بود اما این کافی نبود.
برندگان: هواداران یونایتد
اینکه منچستریونایتد در باخت ۳-۱ برابر لیورپول از نظر شوت نسبت به حریف ۳۶ به ۶ بود، گویای همه چیز است. هواداران منچستریونایتد کسی را می‌خواهند که تیمش روان، پرشتاب و هجومی بازی کند یعنی همان که تیم مرسی ساید دارد. مورینیو ۱۰ تغییر در تیمش داشت و با پنج مدافع بازی می‌کرد آن هم بدون استراتژی مشخص برای گلزنی. هواداران منچستریونایتد خسته شده بودند. تمایل شدید مورینیو به دفاع به همراه جنجال‌های کنفرانس خبری روی بازیکنان، نتایج و هواداران اثر منفی داشت.
بازندگان: مک تامینای و فلاینی
با وجود اکراه مورینیو در استفاده از بازیکنان جوان، یک نفر توجه او را جلب کرد. اسکات مک تامینای ۲۲ ساله این فصل شش بار در ترکیب اصلی بازی‌های لیگ برتر و دو بازی در لیگ قهرمانان قرار گرفته تا جایی که بازی به پل پوگبا نمی‌رسید. قطعا مربی بعدی او را که رشدش حتی باعث تعجب سایر بازیکنان تیم ملی اسکاتلند شده بود، به نیمکت منتقل می‌کند. مروان فلاینی هم به شدت مورد اعتماد مورینیو بود. این بلژیکی شاید در باشگاه‌های طراز اول دیگر فرصت بازی زیادی به دست نیاورد اما مورینیو عاشق این هافبک بلندقامت و قلدر بود که موهایش را کوتاه کرده. این دو بعد از اخراج مورینیو شانس زیادی برای بازی در ترکیب تیم نخواهند داشت.
برنده: الکسیس سانچس
بعد از انتقال پرجنجال از آرسنال، مهاجم تیم ملی شیلی دوران بدی را در منچستریونایتد سپری می‌کند با آنکه خود را به‌عنوان یکی از خطرناکترین مهاجمان لیگ برتر مطرح کرده بود. معلوم نیست مورینیو برای کنار زدن پپ گواردیولا که می‌خواست سانچس را به منچسترسیتی ببرد، خریده یا نه اما این بازیکن ۳۰ ساله قبل از مصدومیت عضلانی که تا شب سال نو او را دور نگه می‌دارد، تنها یک گل در لیگ برتر این فصل زده بود با آن که بیشترین دستمزد را در لیگ برتر می‌گیرد؛ هفته‌ای ۳۹۰ هزار پوند. حتی شایعه رفتنش در ژانویه پیش رو هم مطرح شده بود. حالا شاید بعد از این شروع کابوس‌وار، حیات تازه‌ای پیدا کند.
بازنده: هتل لاوری
هواداران رقبای منچستریونایتد تنها کسانی نیستند که از رفتن مورینیو ناراحت هستند. هتل لاوری در منچستر که محل اسکان مورینیو بود، پول قابل توجهی را از دست می‌دهد. خانواده مربی پرتغالی در لندن زندگی می‌کند و مورینیو مایل نبود در خانه زندگی کند. این هتل لوکس اتاق‌های گرانقیمتی دارد که تا شبی ۶۰۰ پوند کرایه شان است و مورینیو از سال ۲۰۱۶ آنجا بوده. حدود ۸۹۵ شب آنجا بوده که فقط هزینه اجاره‌اش ۵۳۷ هزار پوند می‌شود البته هزینه‌های دیگر هم بوده. اینکه نخواست جای ثابتی داشته باشد شاید به خاطر بی‌اعتمادی به پروژه‌اش بود و دایما با این سوال مواجه می‌شد که آیا آینده بلندمدتی در یونایتد برای خود متصور نیست اما برایش ناراحت نباشید یونایتد برای اخراج او باید حدود ۲۴ میلیون پوند پول بدهد که ۵ میلیون غرامت دیوید مویس و لویی فان‌خال در برابرش پول خرد به نظر می‌رسد.
برندگان: سرگردان‌های بی قرارداد
رفتن مورینیو به معنای آن است که بازیکنان بیشتری به جای تمدید قرارداد یکساله قرارداد بلندمت با تیم منعقد می‌کنند. شیاطین سرخ با داوید دخئا و آنتونی مارسیال یکساله قرارداد را تمدید کردند. مورینیو عادت داشت علنا از خجالت بازیکنان در می‌آمد مثل آنتونیو والنسیا و مارسیال و فقط تعداد کمی هستند که از این تیر مورینیو جان سالم به در برده‌اند مثل اشلی یانگ، نمانیا ماتیچ، مروان فلاینی و روملو لوکاکو. جای تعجب نیست که بازیکنان میلی به تمدید قرارداد بلندمدت با منچستریونایتد نداشتند تا وقتی مورینیو باشد.
بازندگان: پنج تیم بزرگ دیگر جزیره
میخ آخر بر تابوت مورینیو را باخت ۳-۱در آنفیلد زد. به نظر می‌رسد لیورپول و منچسترسیتی تا آخر در کورس قهرمانی رقابت کنند و امثال چلسی، تاتنهام و آرسنال برای رسیدن به دو سهمیه باقیمانده لیگ قهرمانان مبارزه دارند، منچستریونایتد که ۱۱ امتیاز با تیم چهارم فاصله دارد مثل اینکه این فصل برای چیزی نمی‌جنگد همانطور که خود مورینیو بعد از باخت یکشنبه اعتراف کرد قرار گرفتن در جمع ۴ تیم برتر به «معجزه» نیاز دارد اما شاید با مربی جدید این رویه تغییر کند. «پنج بزرگ» لیگ برتر از ناآرامی منچستریونایتد خوشحال بودند چون شانسشان در رقابت لیگ قهرمانان و قهرمانی لیگ بیشتر می‌شد. همیشه تغییرات بالقوه با آمدن مربی جدید جذاب است ضمن اینکه بازیکنان با روحیه و انگیزه‌ای متفاوت برای مربی تازه وارد مبارزه می‌شوند. هیچ تضمینی نیست که جانشین مورینیو بهتر از او نتیجه بگیرد اما شاید به صرف آمدن یک مربی جدید تعادل و باور تیم برگردد و همین برای پنج بزرگ دیگر نگران‌کننده است.

 

حالا نوبت مدیر است
کریس واکس
اخراج ژوزه مورینیو شاید به‌تنهایی همه مشکلاتی که در شش سال اخیر در منچستریونایتد به وجود آمده را اصلاح نکند و اد وودوارد مدیرعامل یونایتد می‌تواند نفر بعدی باشد که به‌خاطر فعالیت‌هایش در این سال‌ها مورد مواخذه قرار می‌گیرد. اگر چه اقدامات بازرگانی او باشگاه را به موفقیت‌های زیادی رسانده، اما بخش فوتبالی کار به‌شدت از استانداردهای منچستریونایتد فاصله گرفته. او که در سال ۲۰۱۳ با قراردادی شش‌ساله دیوید مویس را به خدمت گرفت، حالا برای سومین‌بار غرامت مربی می‌دهد و این شاید بیشتر به‌خاطر ناکارآمدی خود او باشد و نه مویس، لویی فان‌خال یا مورینیو. بعد از رفتن سر الکس فرگوسن، دیوید گیل مدیر اجرایی یونایتد هم رفت و بعد از آن جو متشنجی در همه بخش‌های باشگاه به وجود آمد که بسیاری از آنها تحت نظارت وودوارد بود. آمار او در بازار نقل و انتقالات از همان سال ۲۰۱۳ شروع شد که نام‌هایی مثل سسک فابرگاس، گرت بیل، آندر اررا و لیتون بینز مطرح شد، اما در نهایت فقط مروانه فلاینی را خریدند و در سال ۲۰۱۸ به دوره او نیز به پایان رسید چرا که از مربی که چند ماه قبل قراردادش را تمدید کرده بود، حمایت نکرد. نخریدن یک مدافع میانی در تابستان، اعتبار مورینیو را مخدوش کرد. اگر می‌خواست بگوید خرید با نظر هیات مدیره و نه مربی صورت می‌گیرد پس چرا با او تا سال ۲۰۲۰ قرارداد بست آن هم با شرایطی عالی در حالی که او را خیلی خوب می‌شناختند. تابستان سال گذشته گفت چهار بازیکن را می‌خواهد اما توجهی نکردند. وقتی ایوان پریشیچ را نخریدند مربی ناراحت بود. ۱۲ماه بعد هم که تصمیم گرفتند امثال توبی آلدرویرلد و هری مگوایر را برای تقویت دفاع نخرند، برای مورینیو خیلی گران تمام شد. وودوارد گفت برای رافائل واران پول می‌دهد اما نه آن کسانی که مورینیو می‌خواهد. او پول بسیار زیادی برای پل پوگبا، روملو لوکاکو و الکسیس سانچس خرج کرد اما نمی‌خواست برای نام‌های باارزش تبلیغی کمتر پول خرج کند. حتی فلورنتینو پرس هم قبول کرد که فقط برای پیراهن فروختن و قراردادهای اسپانسری بازیکن نخرد اما وودوارد به این کار اصرار داشت. البته ناکارآمدی او شگفت‌انگیز نیست چون اساسا آدم تجارت و نه فوتبال است و معامله‌هایش این را فریاد می‌زند. او منصوب شد برای اینکه برای خانواده گلیزر پول درآورد و موفق هم شد اما اگر یونایتد به نیازهایش در زمین فوتبال توجه نکند، هواداران کمی حمایت‌شان می‌کنند. آنها یک مدیر فوتبالی می‌خواهند که شاید ضرورت انتصابش از انتخاب جانشین برای مورینیو بیشتر باشد. نیاز به گرفتن مسوولیت‌های فوتبالی از وودوارد ۱۰ برابر پیدا کردن مربی مناسب برای نیمکت اهمیت دارد. وودوارد شاید پول خوبی برای باشگاه به دست آورده باشد اما روی هم هفت سال و نیم دستمزد غرامت به سه مربی داده. بازیکنانی مثل آنخل دی‌ماریا و الکسیس سانچس را بیشتر به این دلیل آورده که پول درآورند نه قهرمانی لیگ برتر، برای همین است که باید از فوتبال کناره‌گیری کند و به تجارت بپردازد. شاید دیدن خروج وودوارد از همان دری که مورینیو از آن رفته برای هواداران یونایتد رویا باشد اما حداقل کاری که می‌کند انتخاب یک مدیر فوتبالی است که بتواند خراب‌کاری‌هایش را درست کند. فقط آن موقع، هواداران می‌توانند منتظر مربی بعدی تیم باشند زیرا باشگاه محکوم به شکست است تا وقتی که وودوارد همه تصمیمات را می‌گیرد.

لینک کوتاه :