طی یک سال گذشته، جو بایدن با اطمینان پیشتاز رقابت بود. او در صدر قرار داشت و سایر کاندیدا بعد از او با هم برای ماندن یا کنار رفتن رقابت می‌کردند. در مجموع ساختار اصلی در این یک سال تغییری نکرد. به نظر می رسید بایدن بیش از حد به این نظرسنجی‌ها و […]
طی یک سال گذشته، جو بایدن با اطمینان پیشتاز رقابت بود. او در صدر قرار داشت و سایر کاندیدا بعد از او با هم برای ماندن یا کنار رفتن رقابت می‌کردند. در مجموع ساختار اصلی در این یک سال تغییری نکرد.
به نظر می رسید بایدن بیش از حد به این نظرسنجی‌ها و اقبال عمومی به خودش اتکا کرده بود. مشکل این است که واقعیت بایدن روی زمین هرگز با افکار بایدن روی کاغذ مطابقت ندارد. سؤال همیشه این بوده که آیا نتایج انتخابات با عملکرد وی در عالم واقع و عملکرد وی در نظرسنجی‌ها یکسان خواهد بود. نظرسنجی‌ها در آیووا و نیوهمپشایر نشان داد که رای دهندگان در هر دو ایالت بر اولویت بندی قدرت نسبت به سایر مسائل متمرکز هستند و او به ترتیب در این ایالت‌ها چهارم و پنجم شد. حداقل در مورد آقای بایدن ، نتایج انتخابات نه براساس نظرسنجی‌ها که با توجه به عملکرد او در دنیای واقعی به دست آمد.
در همین زمان، دموکرات‌ها به طور جمعی فریاد می‌زنند که وی را قبول ندارند. اینها البته بسیاری از همان افرادی هستند که به ما اطمینان دادند که بایدن بهترین و محتمل‌ترین فرد برای نامزدی است و آقای ترامپ مطمئناً انتخابات سال ۲۰۱۶ را به او واگذار خواهد کرد. نظریه قدرت پذیری آقای سندرز بر این عقیده است كه او رای دهندگان جدیدی را وارد این روند كرده و از مشاركت گستردهای به وجود آورده، هرچند که تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است. علاوه بر این، حامیان وی همچنان با سایر دموکرات‌ها که ممکن است اکنون از او حمایت نکنند، در تنش و نزاع هستند، اما سندرز برای شکست ترامپ و نامزدی نهایی به حمایت همه آنها نیاز دارد.
زنان قدرت زیادی برای مقاومت در برابر ترامپ نشان داده‌اند: گردهمایی ماه مارس زنان احتمالاً بزرگترین رویداد معترضانه تاریخ آمریکا بود که باعث ایجاد موج آبی در میان دوره‌های ۲۰۱۸ شد. در سال ۲۰۱۶ ، هیلاری کلینتون انتخابات را با اختلاف کم به آقای ترامپ باخت.
پرونده بلومبرگ شگفت انگیز است: وی در همایش جمهوریخواهان در سال ۲۰۰۴ صحبت کرد و جورج دبلیو بوش و جنگ علیه تروریسم را ستود. حضور وی این پیغام آقای سندرز و خانم وارن را که می‌گویند میلیاردرها دموکراسی ما را خریداری می‌کنند، بیش از حد برجسته می‌کند. به هر حال بعید است که بلومبرگ بتواند اکثریت را به دست آورد و اگر حزب دموکرات نامزدی را به میلیاردرانی که از آقای بوش حمایت می کردند، بدهد پیش از پیش بازی را می‌بازد.
شهردار پیشین پیت بوتجیج و سناتور امی کلوبوچار از مینه سوتا حامیانی اندکی در بین رأی دهندگان سیاه پوست داشتند چرا که که سوابق آنها برای سیاه‌پوستان نگران کننده است. آقای بوتجیج نظارت شدیدی بر كاهش تعداد مأموران پلیس سیاه‌پوست داشت، همچنین او رئیس پلیس سیاه پوست شهر و رئیس آتش نشانی را تحت فشار قرار داد. علاوه بر اینها بی تفاوتی او در کشته شدن یك مرد سیاه‌پوست توسط یك افسر پلیس موجب خشم و عصبانیت در بین ساكنان سیاه پوست شد. در سوی دیگر پرونده‌ای که خانم کلوبوچار به عنوان نمونه ای از دوران تصدی به عنوان دادستان شهر ذکر کرد ممکن است منجر به محکومیت اشتباه یک نوجوان سیاه پوست شود.
تمام آنچه که ما واقعاً می‌دانیم این است که دو رئیس جمهور دموکراتی که در گذشته برنده شدند، افرادی پویا بودند که از مردم خوشبینی الهام می‌گرفتند و توانستند ائتلاف گستردهای تشکیل دهند. به عنوان یک عضو آن ائتلاف، هوشمندانه ترین اقدام تحلیل سیاسی که می توان در حال حاضر انجام داد، این است که زیاد به داده‌ها اتکا نکرد و به جای آن از خود یک سؤال ساده پرسید: نامزدها چگونه احساسی در من ایجاد می‌کنند؟
