جمله – گروه جامعه :اخبار مختلفی از ضرورت تغییر برخی از وزرای دولت به گوش می رسد. مخصوصا از سوی مجلسی ها که معتقدند اگر دولت دست نجنباند و خودش دست به تغییراتی اساسی نزند ناچار خواهند شد به سراغ قوه مجریه بیایند و خودشان وزرا را به بهارستان بیاورند و استیضاح کنند. هرچند در […]
جمله – گروه جامعه :اخبار مختلفی از ضرورت تغییر برخی از وزرای دولت به گوش می رسد. مخصوصا از سوی مجلسی ها که معتقدند اگر دولت دست نجنباند و خودش دست به تغییراتی اساسی نزند ناچار خواهند شد به سراغ قوه مجریه بیایند و خودشان وزرا را به بهارستان بیاورند و استیضاح کنند. هرچند در یکسال گذشته شاهد تغییراتی جدی در بدنه دولت بوده ایم که مهمترین آنها تغییر وزرای رفاه و راه و شهرسازی بوده است. اما همچنان ضعف جدی در وزارتخانه های ورزش، آموزش و پرورش، آموزش عالی، بهداشت، صنعت و میراث فرهنگی به چشم می خورد که بعید است با نیروهای فعلی امیدی به بهبود آنها باشند. از میان تمام این وزارتخانه ها؛ وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. ضرغامی که فکر می کرد وزارتخانه بزرگ و مهمی مثل میراث را می توان با لبخند و شوخی و به سبک صداوسیما اداره کرد حالا حسابی گرفتار شده و حواشی مختلفی را پشت سر گذاشته است. از انتصاب های عجیب و غريب تا اظهاراتی نظیر توسعه کشاورزی در حوالی پاسارگاد یا شیوه مواجهه اش با آثار تاریخی و هنری در سفرهای استانی. ضرغامی از جمله چهره‌هایی است که سعی می کند رفتاری میانه‌رو داشته باشد اما این اعتدال تاثیری بر کیفیت کارش نگذاشته و وضعیت این وزارتخانه هرروز بغرنج تر می شود. هنوز هم معلوم نیست چه کسی باید پاسخگوی فاجعه پیش آمده در گنبد مسجد میدان امام اصفهان باشد، یا بالاخره تکلیف به آب انداختن قایق های تفریحی در خزر به کجا رسیده است. وی باید پاسخ دهد که چرا ورودی گردشگران خارجی از نظر کیفی و کمی بعد از فروکش کردن کرونا همچنان روبه کاهش است و چرا این وزارتخانه با وزارت خارجه تفاهم نامه ای تازه برای رشد جذب گردشگر و معرفی جاذبه های ایران به سراسر جهان ندارد. این ضرورت امروز که ایران از سوی رسانه های مختلف غربی تحت فشار است و تصویری تلخ از آن به نمایش درآمده دوچندان شده است. از طرفی دیگر وضعیت در ادارات کل استان ها به شدت وخیم است و کسانی به مدیرکلی گماشته شده‌اند که عملا هیچ حرفی برای گفتن ندارند. نمایشگاه های استانی صنایع دستی که دائمی هستند مملو از اجناس بنجول و بعضا چینی است و هیچ طرحی برای خرید و فروش آثار دستی بومی درکار نیست. همچنین آثار تاریخی یکی پس از دیگری درحال ویرانی هستند که نمونه‌های روشن آن را می توان در دو استان مازندران و گیلان مشاهده کرد. متاسفانه سهم بسیار اندک بودجه برای ترمیم آثار تاریخی موجب شده که محلات قدیمی بدل به کوچه های مرگ شوند و عملا از حیز انتفاع خارج گردند. جای ساختمان های زیبای قجری و پهلوی را آپارتمان های زشت جمهوری اسلامی گرفته و بدون هیچ تحقیق و طرحی شهرهای تاریخی ایران در حال نابودی آثار تاریخی هستند. مسئله در درون وزارتخانه هم به شرایط بحرانی رسیده است. کاوش ها بسیار کمتر شده و حقوق ها در این نهاد با بسیاری از نهادهای دولتی دیگر زمین تا آسمان فرق می کند و کارشناسان خبره ای که نگهبانان فرهنگ و هویت ایرانی هستند برای امرار معاش ناچار به اتخاذ شغل های دوم و
سوم شده اند. مشکلات ضرغامی تنها به روشنفکران و اهالی فرهنگ و تاریخ باز نمی گردد بلکه هم حزبی هایش نیز با او در مجلس به مشکل خورده اند، زیرا توقع دارند ضرغامی آبرویی را که از طریق میانه روی برای خودش جمع کرده در تشت تندروی ریخته و آن را یکباره به باد دهد. یعنوان مثال؛ ضرغامی در یک توییت با اشاره به وقایع پیش آمده بعد از فوت خانم امینی در پلیس امنیت اخلاقی نوشت: «مدتي پیش در مورد ستاد امر به معروف توییتی زدم و مورد گله قرار گرفتم که چرا این نهاد مقدس را تضعیف می‌کنم؟ امروز که ظاهرا همه‌ی آن دوستان به همین نتیجه رسیده‌اند، می‌گم: «باباجون مردم اگر نخوان امر به معروف بشن باید کیو ببینن؟» این توییت به مذاق تندروها خوش نیامد و محمدتقی نقدعلی نماینده خمینی شهر در تذکری گفت: ما در قدیم کفترباز داشیم که خیلی هم به کفتربازی علاقه داشتند؛ امروز هم عده‌ای توییت باز داریم که نمونه‌های آن را در دولت قبل دیدیم و متاسفانه در دولت فعلی هم شاهد نمونه‌هایی از آن هستیم. این افراد به جای رسیدگی به امورات وزارتخانه تحت امرشان، شب و روز در حال توییت بازی هستند.اخیرا یکی از وزرا توییتی منتشر کرده که در آن یکی از ضروریات دین را به شکل التزامی زیر سوال برده است.آقای رییس جمهور به این وزیر بگویید که به حوزه کاری خودش همچون میراث فرهنگی رسیدگی کند نه اینکه شب و روز مشغول توییت بازی باشد آن هم توییت های که مربوط به حوزه کاری خودش نیست.وی در پایان با استفاده از این عبارت که «چون قافیه تنگ آید، شاعر به جفنگ آید» گفت: با این وضعیت کم کم به «جوک و جفنگ» می‌افتید و شروع به خاطره تعریف کردن می‌کنید! سه سال دیگر زمان انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم است پس برخی از آقایان این کارها را انجام ندهند. اما ضرغامی سعی کرد با حضور در برنامه جهان آرای شبکه افق که مخصوص حزب اللهی ها در جمهوری اسلامی است از کارنامه خود دفاع کند. ضرغامی با بیان اینکه من بارها از جمله زیر میز زدن استفاده کرده ام، گفت: ما این وزارتخانه را براساس نظام مسائل تعقیب می‌کنیم. برای مسائل مدیریتی نگاه پروژه‌ای داریم. ۲۰ مسئله اصلی و مهم را مشخص کرده ایم. در یک سالگی دولت کارنامه خود را ارائه کرده ایم. ۳۰ اقدام نیز بر این اساس انجام داده ایم. وی در این گفتگو سعی کرد به بسياري از انتقادها از جمله انتصاب چلمن سیزدهم به عنوان مدیر موزه ملی فرش پاسخ دهد و بگوید درحال اجرای برنامه ای بلندمدت است و وضعیت وزارتخانه خیلی خوب شده. اما نمونه هایی که در این گفتگو ذکر کرد در واقع ادامه کارهای کم اثر و روتینی است که بسیاری از وزرای دولت سیزدهم جای آن را با وظیفه عوض کرده و وظیفه خود را به عنوان دستاورد جا می زنند.
اخبار رسیده به جمله حکایت از آن دارد که وضعیت ضرغامی در مجلس اصولگرا چندان مناسب نیست و حتی این مجلس که با رای حداقلی بر سركار آمده و هم پیمان رییسی است نیز از انفعال در میراث فرهنگی گلایه دارد. به نظر می رسد ادامه این روند چاره‌ای برای ضرغامی باقی نخواهد گذاشت تا مثل عبدالملکی و قاسمي با اتخاذ بهانه‌ای خودش از جمع دولتی ها جدا شود. شاید هم ورق برگردد و او بتواند در این مدت کوتاه دست به کاری بزرگ بزند. اتفاقی که بعید به نظر میرسد و بيش از همه احتمال خداحافظی او مطرح است تا ماندنش . باید ديد آیا رییسی تا پیش از پایان سالجاری دست به تغییراتی جدی در کابینه ها خواهد زد یا با ادامه همین روش لنگان لنگان راه خود را در این مسیر پر پیچ و خم و سنگلاخی ادامه خواهد داد. مسیری که حالا با اعتراضات و ناآرامی های چند هفته اخیر صعب العبورتر هم شده است.
