آرمن ساروخانیان / کمتر از یک هفته بعد از آقای گلی سردار آزمون در لیگ روسیه، مهدی طارمی هم موفق شد بهترین گلزن لیگ پرتغال شود. دو مهاجم تیم ملی در جمع بهترین گلزنان فوتبال اروپا هستند؛ دستاوردی که در فوتبال ایران بیسابقه است و حتی برای ژاپن و کره جنوبی که لژیونرهای […]
آرمن ساروخانیان /
کمتر از یک هفته بعد از آقای گلی سردار آزمون در لیگ روسیه، مهدی طارمی هم موفق شد بهترین گلزن لیگ پرتغال شود. دو مهاجم تیم ملی در جمع بهترین گلزنان فوتبال اروپا هستند؛ دستاوردی که در فوتبال ایران بیسابقه است و حتی برای ژاپن و کره جنوبی که لژیونرهای زیادی دارند هم حسرتبرانگیز. تیم ملی روی کاغذ بهترین خط حمله آسیا را دارد، هرچند نتیجه گرفتن از این پتانسیل نیاز به طراحی دقیق کادر فنی دارد.
آرسن ونگر چند سال قبل در پاسخ به این سؤال که چرا هیچ وقت پیشنهاد مربیگری تیم ملی فرانسه یا انگلیس را نپذیرفته، گفت: «برای موفقیت در تیم ملی نیاز به یک نسل خوب دارید و بدون بازیکنان خوب کار زیادی از مربی ساخته نیست.»
مربیگری در تیم ملی هنر ساختن یک پازل با قطعات محدود و در کمترین زمان است و مربی باید نقشه تیمش را طوری طراحی کند که بازیکنان کلیدی و آماده در بهترین موقعیت قرار بگیرند و بالاترین کارآیی را داشته باشند. اسکوچیچ حداقل از نظر مهاجم کمبودی ندارد و انتظار میرود سیستمی برای تیم ملی انتخاب کند که بر مبنای همکاری زوج سردار – طارمی باشد.
کیروش اصرار داشت تیمش با تک مهاجم بازی کند و آزمون گزینه اصلی برای این پست بود، ولی با استفاده از طارمی در گوش چپ توانست زوج خوبی از آنها بسازد. این روش مرسومی است که مربیان به جای دو گوش و یک مهاجم نوک از خط حمله سه نفره نامتقارن استفاده میکنند. در تیم ملی هم طارمی معمولاً در حملات به سمت مرکز حرکت میکرد یا با عقبنشینی آزمون جای او در نوک حمله را میگرفت. آنها به درک خوبی از یکدیگر رسیده بودند و گلهای تیم ملی هم بین آنها تقسیم میشد.
همکاری این دو مهاجم اما در دوره ویلموتس از بین رفت. آنها در زمین فاصله زیادی از یکدیگر داشتند و در دو شکست تیم ملی مقابل بحرین و عراق این زوج هیچ وقت تشکیل نشد. طارمی در کنار خط فاصله زیادی با دروازه داشت و آزمون اصلاً تغذیه نشد تا این زوج خطرناک کمترین کارآیی را داشته باشد. حالا اسکوچیچ باید تیم ملی را از نو بسازد و باید دید چه نقشهای برای این دو مهاجم دارد.
در فوتبال جهان نمونههای جالبی وجود دارد که مربیان تیم ملی چگونه توانستند با داشتن چند مهاجم آماده بهترین فرمول را برای موفقیت پیاده کنند. اروگوئه در جام جهانی ۲۰۱۰ فورلان، سوارز و کاوانی را در خط حمله داشت و اسکار تابارز برای اینکه هر سه را در زمین داشته باشد، کاوانی را به هافبک چپ میفرستاد. این تغییر پست فشار بدنی زیادی روی این بازیکن وارد میکرد، ولی کاوانی جوان هم میتوانست به دفاع کمک کند و هم به خط حمله اضافه میشد. اروگوئه که خط میانی و دفاعش وزن خط حمله را نداشت، با تکیه بر این سه مهاجم و نقشه دقیق تابارز توانست به نیمهنهایی برسد و فورلان آقای گل مشترک شود. فرانسه در جام جهانی ۲۰۱۸ با ژیرو به عنوان تک مهاجم بازی میکرد، ولی او تلهای برای مدافعان حریف بود تا امباپه و گریزمان از فضای به وجود آمده استفاده کنند و گل بزنند. در این تورنمنت هرچند ژیرو گلی نزد، ولی فرانسه ۱۴ گل زد که ۴ تای آن در فینال بود. اسکوچیچ برای دور برگشت مقدماتی جام جهانی راه حلهای پرشماری برای حمله دارد، ولی مهم این است که بهترین فرمول برای استفاده از طارمی و آزمون را پیدا کند. در این صورت این دو گلزن آماده میتوانند پیروزی مقابل عراق و بحرین را آسان کنند.