تنها ۶ ماه از حضور تاتنهام در فینال لیگ قهرمانان اروپا گذشته و حالا اسپرز در اقدامی غیرقابل پیشبینی و شاید بی‌رحمانه، «مائوریسیو پوچتینو» را از کار برکنار و «ژوزه مورینیو» را جانشین او کرد. دو چهره‌ای که داستان‌شان می‌توانست کاملاً برعکس باشد. همین اقدام باعث شده که هیچ مربی دیگری خود را در سایه […]
تنها ۶ ماه از حضور تاتنهام در فینال لیگ قهرمانان اروپا گذشته و حالا اسپرز در اقدامی غیرقابل پیشبینی و شاید بی‌رحمانه، «مائوریسیو پوچتینو» را از کار برکنار و «ژوزه مورینیو» را جانشین او کرد. دو چهره‌ای که داستان‌شان می‌توانست کاملاً برعکس باشد. همین اقدام باعث شده که هیچ مربی دیگری خود را در سایه امنیت نبیند و خطر اخراج را احساس کند؛ از جمله «اونای امری» که شرایطش روی نیمکت آرسنال به شدت پیچیده شده و آینده سرمربی اسپانیا را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. آرسنال در هفته دوازدهم لیگ برتر انگلیس باز هم با ارائه یک بازی ضعیف تن به شکست داد تا هواداران متعصب توپچی‌های لندن بیش از پیش نسبت به آینده تیم احساس یاس و ناامیدی کنند. حالا دیگر نتیجه دیدار هفته سیزدهم برابر ساوتهمپتون برای هواداران اهمیتی ندارد چرا که آنها تحت هر شرایطی خواستار تغییر هستند، تغییری که از دید آنها نه با ارائه فرصت بیشتر به امری بلکه با اخراج سرمربی اسپانیایی میسر خواهد شد. اما سوال مهم و کلیدی اینجاست؛ «اگر اونای امری از هدایت آرسنال کنار گذاشته شود، سران این باشگاه باید چه شخصی را استخدام کنند؟» برای یافتن پاسخ این سوال، بد نیست با هم نگاهی به نظرات برخی روزنامه‌نگاران صاحب‌نام درباره این موضوع بیاندازیم:
برکناری امری وسط فصل
غیر ممکن است
جان کراس: به نظر می‌رسد که امری همان «دیوید مویس» آرسنال باشد. باید حقیقت را پذیرفت؛ «آرسن ونگر» احساس می‌کرد که در آرسنال به بن‌بست رسیده و به همین جهت از تیم جدا شد اما جانشینی ونگر افسانه‌ای برای امری یک ماموریت دشوار و شاید غیرممکن بود. مشکل اصلی او عقب ماندن از کورس قهرمانی و فاصله ایجاد شده تا صدر جدول نیست، مشکل اصلی اینجاست که او به طور کامل اعتماد هواداران را از دست داده! به نظر من سران باشگاه دشواری این مسئله را درک کرده و می‌خواهند به اونای فرصت دهند و اصلاً قصد ندارند به راحتی مربیان خود را جایگزین کنند. اما خواست هواداران و سهام‌داران نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. باید دید آنها ریسک عدم حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا را حداقل برای یک فصل دیگر خواهند پذیرفت یا خیر؟
این یک قمار بزرگ از سوی سران باشگاه خواهد بود چرا که اگر چنین ریسکی را بپذیرند شاید حتی یک فصل دیگر گزینه‌های موجود در بازار جهت جانشینی امری را نیز از دست بدهند. اگر توپچی‌ها واقعاً تصمیم به قطع همکاری با سرمربی فعلی‌شان را دارند به نظر من باید سریعاً به سراغ گزینه‌های خود در سال ۲۰۱۸ بروند؛ آرسنالی‌ها در تابستان سال گذشته قصد داشتند از میان «براندن راجرز» یا «مایکل آرتتا» یکی را جانشین ونگر کنند اما در نهایت به سراغ امری رفتند. با این حال فاکتورهایی همچون جوانی، شجاعت و جاه‌طلبی برای برون رفت از بحران می‌تواند موثر باشد و به همین دلیل شاید به کارگیری گزینه‌ای جوان از بین اسطوره‌های قدیمی باشگاه همچون استفاده چلسی از «فرانک لمپارد»، به بار بنشیند.
با تمام این اوصاف برکناری امری در میانه فصل را گزینه‌ای غیر ممکن می‌دانم. «ماکسیمیلیانو آلگری» در سال ۲۰۱۸ خواهان هدایت آرسنال بود اما مذاکرات با او به شکل خوبی پیش نرفت. گفته می‌شود در آن مقطع امری نسبت به آلگری اطلاعات دقیق‌تری در خصوص بازیکنان تیم ارائه داد که به نظرم قطعاً او به زبان انگلیسی صحبت نکرده و بروز چنین اتفاقی از طریق کمک مترجم سخت است. «ژوزه مورینیو» نیز تا مدتی پیش به سران آرسنال چراغ سبز نشان می‌داد اما حالا او از دسترس خارج و در عوض پوچتینو به لیست اضافه شده است ولی او قطعاً به این سرعت نه به نیمکت بازمی‌گردد و نه به لندن. از طرفی «پاتریک ویرا» در نیس با مشکلات خاصی دست و پنجه نرم می‌کند و همین باعث شده به این نتیجه برسم که جانشین مناسبی برای امری در بازار وجود ندارد و به نظر من این دلیل دیگری‌ست که باید به امری زمان بیشتری داد.
کاش مورینیو به امارات می‌آمد
جیمز نرسی: من به شدت علاقه داشتم که «ژوزه مورینیو» را در ورزشگاه امارات ببینم؛ آقای خاص می‌توانست استحکام دفاعی و نظم تیمی ویژه‌ای به آرسنال ببخشد و از قدرت هجومی فوق‌العاده آنها نهایت بهره را ببرد. مو عاشق لندن بود اما سران تاتنهام پیش‌دستی کردند و بهترین گزینه موجود در بازار را به چنگ آوردند. این انتقال برای لیگ برتر، شخص آقای خاص و تاتنهام یک اتفاق جذاب بود و سر توپچی‌های لندن در این وسط حسابی بی‌کلاه ماند. شاید حتی سپردن مجدد سکان هدایت آرسنال به ونگر بهتر از سایر سناریوهای موجود باشد.
خدا را شکر که مورینیو رفت!
مارک جونز: خدا را شکر که مورینیو از بین گزینه‌ها کنار رفت. اگر ژوزه در آرسنال روی کار می‌آمد، طی دو سال تمام آینده تیم نابود میشد. مگر می‌شود اخراج‌های او از تیم‌های تحت رهبری‌اش را نادیده گرفت؟ «رومن آبراموویچ» عاشق مورینیو بود اما حتی او نیز سرمربی پرتغالی را کنار گذاشت و حالا با لمپارد به روزهای اوج خود بسیار نزدیک شده است.
به نظر من انتصاب آرتتا می‌تواند روح تازه‌ای به تیم تزریق کند. ضمن اینکه او رابطه بسیار خوب و گرمی را نیز با هواداران آرسنال دارد که فاکتور بسیار مهمی در «امارات» محسوب می‌شود. یادتان باشد که آرسنال سال ۲۰۱۸ با دلایلی موجه از انتصاب «میکل آرتتا» صرف‌نظر کرد اما آنها اکنون به اعتماد به او و بازیکنان جوان خود نیاز دارند.
آرتتا به دلیل هم‌بازی بودن با «پر مرته‌ساکر» و هم‌دوره بودن با «فردی لیونبرگ» برای دریافت مدرک مربیگری خود، با اعضای رختکن نیز رابطه بسیار خوبی دارد و می‌تواند آنچه را که در سال‌های اخیر از «پپ گواردیولا» آموخته به شاگردان جوان خود تعلیم دهد. توپچی‌ها دیگر چه می‌خواهند؟
ساوتگیت؛ گزینه غیر ممکن برای توپچی‌ها
اندی دان: اول و مهم‌تر از هر نکته‌ای باید به این مسئله حیاتی اشاره کرد که زمان مناسبی برای اخراج امری نیست. او باید تا پایان فصل فرصت داشته باشد و مدیران در پایان فصل می‌توانند در خصوص آینده او تصمیم‌گیری کنند اما اگر توپچی‌ها در چنین مقطعی دست به برکناری او بزنند قطعاً پشیمان خواهند شد. کدام گزینه می‌تواند تیم را به شرایط آرمانی برگرداند؟ اصلاً کدام مربی طی این سال‌ها سران این باشگاه را تحت تاثیر قرار داده است؟ شاید «گرت ساوتگیت» گزینه بسیار مناسبی برای توپچی‌های لندن باشد اما آیا او در آستانه یورو ۲۰۲۰، نیمکت تیم ملی انگلیس را ترک خواهد کرد؟ پاسخ به این سئوال کاملاً مشخص است.چ
سیمئونه، راجرز یا هاو؟
تام هاپکینسون: اخراج امری؟ شوخی می‌کنید؟ مگر عقل‌شان را از دست داده‌اند؟ آرسنال هر مربی دیگری را نیز استخدام می‌کرد باید برای گذر از دوران «پسا ونگر» دو یا سه فصل به او زمان می‌داد. توپچی‌های لندن به مدت ۲ دهه با یک فلسفه کار کردند و تغییر چنین فلسفه‌ای قطعاً زمان‌بر خواهد بود. البته «دیگو سیمئونه» یک گزینه رویایی و فوق‌العاده به حساب می‌آید اما مثل روز برای من روشن است که او پا به آرسنال نخواهد گذاشت. حتی «براندن راجرز» نیز اکنون حاضر نیست لسترسیتی را به قصد آرسنال ترک کند. با این وجود اگر اصرار بر تغییر کادر فنی باشد به نظرم «ادی هاو» گزینه ایده‌آلی است اما با این شرط که شخص و یا اشخاص باکیفیتی در کادرفنی کنارش باشند.
راجرز بهترین گزینه است
مایک والترز: اگر آرسنال در اندیشه ارائه فوتبالی روبه‌جلو و پیشرفت است نباید راجرز را نادیده بگیرد؛ براندن معمار سلتیک نوین است و اکنون در لسترسیتی هم عملکرد خوبی برجای گذاشته. آلگری هم گزینه خوبی برای رساندن توپچی‌ها به عناوین و جام‌های مختلف به حساب می‌آید اما هنوز نمی‌تواند به راحتی انگلیسی صحبت کند. به همین دلیل همچنان راجرز را بهترین گزینه ممکن می‌دانم.
