معلوم نیست که چه کسی ظاهرا به دونالد ترامپ دستور اکید داده است که در جریان دیدارش از بریتانیا، در مورد انتخابات عمومی قریب‌الوقوع این کشور حرف نزند؛ البته بیشتر به این «امید» که به این دستور عمل شود، نه این که «انتظار» آن برود که آقای ترامپ در آن مورد سکوت کند. آخرین باری […]
معلوم نیست که چه کسی ظاهرا به دونالد ترامپ دستور اکید داده است که در جریان دیدارش از بریتانیا، در مورد انتخابات عمومی قریب‌الوقوع این کشور حرف نزند؛ البته بیشتر به این «امید» که به این دستور عمل شود، نه این که «انتظار» آن برود که آقای ترامپ در آن مورد سکوت کند. آخرین باری که چنین تلاش اهانت‌آمیزی برای جلوگیری از شرمندگی سیاسی انجام گرفت، کیم کارداشیان اینترنت را به توپ بست.
آن بار، دقیقه‌ای طول نکشید که آقای ترامپ، که گویا قول داده بود در مورد انتخابات بریتانیا اظهار نظر نکند، از مردم خواست به بوریس جانسون رای بدهند.
چه کسی می‌توانست چنان چیزی را پیش‌بینی کند؟! از زمانی که گروه راک «خشم علیه ماشین» در جریان اجرای بهترین ترانه کریسمس خود بر خلاف قولی که به مقامات بی بی سی داده بود، عبارت« «لعنتی، من آن کاری را نمی‌کنم که تو به من می‌گویی» را خواند، هیچ آمریکایی دیگری در سفر کریسمس به بریتانیا چنین نگرانی‌ای به دل ناظران نینداخته است.
چه جالب! در آن زمان بدترین چیزی که باید علیه آن اعتراض می‌کردیم، جو مک الدری (خواننده پاپ بریتانیایی) بود. حال اما، رهبران جهان به بریتانیا پرواز می‌کنند تا اتحادی که بیش از پنجاه سال مردمشان را در امنیت نگاه داشته است، لگدمال کنند. فرانسه و آمریکا، در لندن ایستاده‌اند و یکدیگر را تکه تکه می‌کنند.
متاسفانه، بوریس جانسون و دونالد ترامپ در یک کنفرانس خبری مشترک شرکت نکردند. برای آن گروه از ما که فکر می‌کردیم این تنها رویدادی است که در این چند ماه ملال‌آور ارزش صبر کردن دارد، اسباب تاسف فراوان بود. رویدادی بود که می‌توانستیم در آن این دو را کنار یکدیگر در جایگاه مخصوص در سالن کنفرانس خبری ببینیم و ناظر واکنش ترامپ به اظهارات مردی باشیم که او را «نادان احمق» و «ناکارآمد برای احراز مقام ریاست جمهوری آمریکا» خطاب کرده است.
البته این اظهارات آقای جانسون به سال ۲۰۱۶ برمی‌گردد. به نظر می‌رسد که در آن روزها، بوریس جانسون چیزهایی می‌گفت که واقعیت داشت. این اشتباهی است که گمان نمی‌کنم بار دیگر مرتکب شود.
در مورد نکته مهمی هم که اذهان را مشغول کرده است، آقای ترامپ لابد به خبرنگاران خواهد گفت، «اگر (مالکیت) سازمان بهداشت عمومی بریتانیا را در یک سینی نقره تقدیمش کنند، آن را رد خواهد کرد.»
او در این بازی منصفانه رفتار می‌کند. بریتانیا هم‌اکنون در مرکز کارزار انتخاباتی‌ای مملو از دروغ است و او در این مرحله به آن پیوسته است. جانسون تظاهر می‌کند که برگزیت را به انجام خواهد رساند. کوربین (رهبر حزب مخالف او، حزب کارگر) دوست دارد فکر کند که برگزیت هیچ ربطی به خروج کشور از اتحادیه اروپا ندارد و فقط در مورد فروش سازمان بهداشت عمومی بریتانیا به دونالد ترامپ است؛ ادعایی که هیچگونه تحقیقی در مورد آن نشده است، اما اگر مصمم باشید که در انتخابات از موضوع برگزیت، چیزی جز برگزیت خلق کنید، دستاویز خوبی است.
و بی‌تردید به نفع آرمان کوربین است که تنها آدم روی کره زمین که کمتر از او این مسائل را درک می‌کند، دونالد ترامپ باشد که ناغافل به ما می‌گوید که نمی‌خواهد کاری به کار سازمان بهداشت عمومی داشته باشد، هرچند که متن نشت کرده گفت‌وگوها در جلسات مختلف، خلاف آن را ثابت کند.
بزرگترین دروغ در این بازی چیست؟ سیاه سفید است، سفید سیاه، و هیچکس برای آن اهمیتی قایل نیست. در پنج سال آینده فرصت فکر کردن به آن را خواهیم داشت.
