مسجد سلجوقی زواره ایزوگام شد و گچبریهای حدودا هزارساله آن با میخ زخمی شد. زواره از توابع شهرستان اردستان در استان اصفهان و در مجاورت کویر مرکزی ایران است که دو مسجد باارزش تاریخی دارد، مسجد جامع و پامنار که مسجد پامنار یا «بنکویه» زواره یکی از گنجینههای ارزشمند و بینظیر در دوران سلجوقیان معرفی […]
مسجد سلجوقی زواره ایزوگام شد و گچبریهای حدودا هزارساله آن با میخ زخمی شد. زواره از توابع شهرستان اردستان در استان اصفهان و در مجاورت کویر مرکزی ایران است که دو مسجد باارزش تاریخی دارد، مسجد جامع و پامنار که مسجد پامنار یا «بنکویه» زواره یکی از گنجینههای ارزشمند و بینظیر در دوران سلجوقیان معرفی شده که بنای آن ـ طبق مستندات میراث فرهنگی ـ به سال ۴۶۱ هجری قمری ساخته شد و در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
با وجود ارزش و قدمت تاریخی مسجد زواره، اما مراقبت از آن بهدرستی انجام نمیشود؛ براساس اطلاعات منتشرشده از اداره میراث فرهنگی استان اصفهان، حدود سال ۱۳۵۹ بخشهایی از این مسجد شامل گچبریهای نفیس بر اثر بیتوجهی تخریب شد و به جای آن سالن اجتماعات ساخته شد. مسجد پامنار دارای هفت محراب تزیینشده با گچبریهای نفیس بود که سه محراب آن زیر گچ پنهان کرده بودند و شبستان زیرزمین مسجد نیز پر شده بود، فقط یک محراب از این مسجد باقی مانده بود.
سال ۱۳۹۷ پس از اعتراض مردم زواره نسبت به وضعیت این مسجد و خرابی آن، اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان اردستان برای احیا و بازسازی آن به سبک قدیمی اقدام کرد و با انجام مطالعات باستانشناسی و بیرون آوردن دو محراب تخریبشده و همچنین حذف الحاقات در سالن جدید مسجد، دو محراب زیر گچ رفته در آن سالن نیز بهدست آمد و در حال حاضر هر شش محراب در مسجد قابل مشاهده است. مسؤلان محلی میراث فرهنگی بعدها، تکمیل ساختمان مسجد پامنار زواره را وابسته به تامین اعتبارات ملی دانستند.