خبر بخشش محرومیت شجاع خلیل زاده در آستانه‌ی بازی پرسپولیس با پیکان در هفته‌ی هفتم لیگ برتر یکبار دیگر ثابت کرد که محرومیت‌هایی که کمیته‌ی انضباطی فدراسیون برای متخلفان برخی از تیم‌ها در نظر می‌گیرد بیشتر به یک مانور و نمایش مضحک شبیه است تا درمان بی اخلاقی و تنبیهی کارآمد و مفید،با انتشار این […]
خبر بخشش محرومیت شجاع خلیل زاده در آستانه‌ی بازی پرسپولیس با پیکان در هفته‌ی هفتم لیگ برتر یکبار دیگر ثابت کرد که محرومیت‌هایی که کمیته‌ی انضباطی فدراسیون برای متخلفان برخی از تیم‌ها در نظر می‌گیرد بیشتر به یک مانور و نمایش مضحک شبیه است تا درمان بی اخلاقی و تنبیهی کارآمد و مفید،با انتشار این خبر منجر به اعتراض گسترده‌ی آبی‌ها شد که چرا فدراسیون فوتبال برای پرسپولیس منفعلانه عمل می‌کند؟ با بالا گرفتن اعتراضات استقلالی‌ها یکی از اعضای کمیته‌ی کمیته‌ی استیناف فدراسیون فوتبال اعلام کرد که استقلال هم می‌تواند مدارک محرومیت عارف غلامی را برای بررسی به این کمیته بفرستد در صورت بررسی و نداشتن مشکل محرومیت این بازیکن هم به صورت تعلیقی در می‌آید تا استقلال هم بتواند عارف غلامی را برای بازی با نارنجی‌پوشان سایپا در اختیار داشته باشد! حالا با این اتفاقات آنچه به ذهن‌ها متبادر می‌شود واقعاً فدراسیون فوتبال با این نوع مدیریت و دیدگاه عجیب می‌خواهد چه چیزی را ثابت کند؟ شاخ و شانه کشیدن‌های ابتدای فصل برای چیست؟ سخنرانی و تهدید کردن باشگاه‌های فوتبال به چه منظوری صورت می‌گیرد؟ اگر قرار بر این است که هر دفعه محرومیتی به بهانه‌ای بخشیده شود پس چرا جلسات رسیدگی به جرایم و تخلفات انضباطی در کمیته‌ی انضباطی فدراسیون برگزار می‌شود؟ آیا بهتر نیست که کمیته‌ی انضباطی فدراسیون تعطیل شود و به جای آن کمیته‌ی بخشش و رأفت فوتبالی ایجاد گردد؟ فدراسیون فوتبال پیشتر هم از این تصمیم‌گیری‌های عجیب و غریب و به نوعی حاتم بخشی ها در مورد پرسپولیس و بعضاً سایر تیم‌های متنفذ در فدراسیون انجام داده وبا وجود انتقادات شدیدی که از سوی رسانه‌ها، کارشناسان و تیم‌های ضعیف به این بخشش های بی مورد صورت گرفته متاسفانه فدراسیون فوتبال همچنان بر موضع غلط خود پا فشاری می‌کند. برای هواداران و اهالی فوتبال کمیته‌ی استیناف هم جزو لاینفک فدراسیون فوتبال است و این کمیته بدون چراغ سبز فدراسیون هیچ وقت تصمیم به بخشش و یا تشدید آرای کمیته‌ی انضباطی نمی‌گیرد. مطمئناً اگر بازیکن x به دلیل انجام رفتارهای خارج از عرف و نقض مقررات محکوم شده و طبق آیین‌نامه‌های انضباطی مصوب فدراسیون باید محرومیت چند جلسه‌ای را بگذراند لزومی ندارد که پس از مدتی دوباره رای به کمیته‌ی استیناف برود تا در آنجا با کلاه توجیه و تفسیر به رای غلط محرومیت قطعی تبدیل به محرومیت تعلیقی شود.با این تصمیم‌گیری های آبکی نه تنها کمکی به سالم سازی محیط فوتبال ایران نمی‌شود بلکه به نوعی شرایط برای بروز بی اخلاقی‌های بیشتر هم فراهم می‌گردد. امروز به پرسپولیس امتیاز داده می‌شود فردا به استقلال و پس فردا هم باید با سپاهان کنار آمد. برای ساکت کردن و جلوگیری از اعتراض سایر تیم‌ها باید این زنجیره‌ی ظلم و اجحاف همچنان ادامه داشته باشد. مدیریت منفعلانه وعدم قاطعیت فدراسیون فوتبال در برخورد با کسانی که پول و قدرت را ابزار رسیدن به اهداف غلط خود برشمردند منجر به این بلبشو سازمان یافته در بدنه‌ی فوتبال ایران شد. اگر عارف غلامی استقلال بخشیده نشود مطمئناً تأثیرات منفی این اتفاق تا پایان فصل گریبانگیر فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ خواهد بود چون هواداران استقلال مطمئن می‌شوند که فدراسیون در صدد ایجاد شرایطی برای موفقیت پرسپولیسی‌ها است. حتی این قصه با بخشش عارف غلامی و شجاع خلیل زاده هم به پایان نخواهد رسید چون سپاهان و سایر تیم‌های لیگ برتری هم به نحوی دیگر از فدراسیون التماس دعا خواهند داشت. مخلص کلام فدراسیون فوتبال ایران در شرایط فعلی بیشتر به یک بنگاه معاملاتی شبیه این است تا یک نهاد اداری مقتدر و مستقل، چون در این بنگاه هرکسی با شرایط خاص می‌تواند به راحتی به آنچه نیاز دارد دسترسی پیدا کند. همان روزی که حسین هدایتی دولابی علنا فدراسیون فوتبال را به رشوه گرفتن بابت اجازه‌ی ورود او به اردوی تیم ملی و بستن قرارداد با دو بازیکن ملی‌پوش متهم کرد اگر با عاملان این اتفاق نامبارک برخورد شدیدی صورت گرفته بود امروز حداقل فدراسیون نشین‌ها می‌توانستند با اقتدار بیشتری امورات فوتبال را جلو ببرند. درماندگی نهادهای قضایی فدراسیون فوتبال در برابر فشار برخی از تیم‌ها و افراد واقعاً نگران کننده است و باید حتماً برای برون رفت از این شرایط فکری اساسی صورت گیرد.
