سرویس اجتماعی پلاستیک همه زندگی ما را فراگرفته است. از بزرگترین وسایل تا کوچکترین ابزار زندگی، به هر گوشه‌ای که بنگریم، وسیله‌ای را خواهیم یافت که تمامیت یا بخشی از آن با پلاستیک ساخته شده است.اما پلاستیک، یکی از مضرترین عناصر زیست محیطی است. در سال ۱۹۰۷ همراه با اختراع باکلیت انقلابی نو در تولید […]
سرویس اجتماعی
پلاستیک همه زندگی ما را فراگرفته است. از بزرگترین وسایل تا کوچکترین ابزار زندگی، به هر گوشه‌ای که بنگریم، وسیله‌ای را خواهیم یافت که تمامیت یا بخشی از آن با پلاستیک ساخته شده است.اما پلاستیک، یکی از مضرترین عناصر زیست محیطی است.
در سال ۱۹۰۷ همراه با اختراع باکلیت انقلابی نو در تولید رزین های پلاستیکی و ساخت محصولات پلاستیکی به وجود آمد. اما تنها چند سال بعد کافی بود تا پلاستیک‌ها در اواخر قرن۲۰ ام به عنوان مقاوم ترین آلودگی در سراسر دنیا شناخته شوند و معایب آن برای همگان آشنا گردد. آلودگی‌های این ماده زمانی بیشتر آشکار گردید که پلاستیک‌ها به اشتباه توسط موجودات زنده به عنوان غذا مصرف گردیدند و علاوه بر ان سطوح انباشته‌ای از این مواد بر روی اقیانوس‌ها، جنگل‌ها و حتی کوه‌ها پدید آمد.
پلاستیک‌ها موادی پلیمری هستند که از مولکول‌های بزرگ، زنجیره‌های طویل و با پیوندهای به ظاهر بی پایان تشکیل شده‌اند. این مواد به دو صورت طبیعی و مصنوعی یافت می گردند. دسته طبیعی این ترکیبات مانند ابریشم و لاستیک‌ها در طبیعت پایدار نمی‌باشد و نمی‌توانند آلودگی جدی ای برای طبیعت پدید آورند.
اما امروزه مصرف کنندگان با انواع مختلف این ماده اعم از مصنوعی و طبیعی سر و کار دارند. نوع مصنوعی این دسته از پلاستیک‌ها در برابر تجزیه پذیری مقاومت می‌نمایند و می‌توانند سال‌های سال بدون تغییر در طبیعت به شکل اولیه خود باقی بمانند. بنابراین بیشتر آلودگی‌های به وجود آمده ناشی از نوع مصنوعی این مواد به حساب می‌آید.
چند سالی است که پای ظروف یکبار مصرف پلاستیکی به سفره‌های مردم باز شده، البته از این فراتر رفته و به جایگاه ثابتی در مراسم عزا و شادی تبدیل شده است به طوری که بعد از پایان هر مراسم سینه زنی و دسته، حجم زیادی از این ظروف در کف خیابان‌ها دیده می‌شود که برای محیط‌زیست و منابع آبی بسیار خطرناک است.
در ایام محرم صدای طبل و زنجیر در خیابان‌های شهر شور و غوغایی برپا می کند، بزرگواری و معرفت امام مظلوم را به رخ جهانیان می کشد و یادآور می شود آزادگی و مردانگی فراموش شدنی نیست، حافظه تاریخ بسیار قوی است و هر ریز و درشتی را به یاد می آورد، دشمنان زیادی در چند قرن اخیر تلاش کردند تا شور و اشتیاق به امام مظلومان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در جهان اسلام کم رنگ شود اما هرگز موفق نشدند چون جایگاه این امام همام در دلهاست و هیچگاه
فراموش شدنی نیست.
هنوز هم مراسم عزاداری و سینه‌زنی در ایام محرم، شور و شعف خاصی به کوچه پس‌کوچه‌های شهرها می بخشد و یادآور روزهایی است که برای پوشیدن لباس مشکی و قرار گرفتن در دسته‌های سینه زنی روزشماری می کردیم؛ حالا هم با صدای طبل و سنج مانند همان روزهای گذشته بی‌تاب حضور در دسته های سینه زنی می شویم، این روزها آیین های زیبایی دارد که یکی از آیین های پسندیده آن توزیع غذاهای نذری، چای و شربت در میان خیل عزاداران است.
در گذشته چای در استکان‌های چینی کمر باریک به عزاداران داده می شد و بعد از شستن برای گروه بعدی مورد استفاده قرار می گرفت، غذا هم همین‌طور معمولا در بشقاب‌های لعابی و ملامین پخش می شد و برای اینکه به دور بعدی برسد زنان محله با بستن چادر به کمر دور هم در کنار شلنگ آب اقدام به شستن این ظرف‌ها می کردند تا گروه بعدی زیاد معطل نشود؛ این خود شوری به همراه داشت که شاید نسل امروز آنرا درک نکند چون دیگر اثری از آن ظروف و آن دسته به اصطلاح ظرف شوی‌ها نیست، تمام آن استکان‌ها و بشقاب ها جای خود را به ظروف پلاستیکی یکبار مصرف داده اند که هیچ روحی ندارد.
برای همین است که در پایان هر شب عزاداری حجم زیادی از انواع لیوان، ظرف غذا، قاشق و چنگال‌های یکبار مصرف کف خیابان ها، داخل جوی های آب، باغچه‌ها و پیاده‌روها به چشم می‌خورد که علاوه بر نازیبا کردن چهره ظاهری شهر موجب آسیب به محیط زیست هم می شود. حتما بعد از هر بارندگی دیده اید که حجم زیادی از این ظروف از راه آبهای داخل شهر به سطح خیابان می آید و راه را بند می آورد؛ حالا باید پاکبانان زحمتکش تا کمر وارد این کانال‌ها شوند تا مسیر را از این زباله ها پاکسازی کنند.
با یک نگاه اجمالی می توان دید که از پیدایش و شروع استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در کشور بیش از ۳۰ سال می گذرد اما در مدت این چند دهه سرعت تولید این ظروف آنچنان سرسام آور بالا رفته است که میزان تولید آن به بالای صدها هزار تن در سال می رسد، با یک حساب سر انگشتی به ازای هر ایرانی در سال تقریبا ۱۰ کیلو مواد نفتی به پلاستیک یکبار مصرف تبدیل می شود که با توجه به جدی نگرفتن بازیافت پسماند، میزان خیلی زیادی از این مواد پس از مصرف در طبیعت رها می شود و هر ساله به همین مقدار یا بیشتر ظروف پلاستیکی به مواد باقیمانده در طبیعت اضافه می شود، طبق پیش بینی کارشناسان محیط زیست در صورتی که روند تولید ظروف پلاستیکی همچنان ادامه داشته باشد در چند سال آینده یک قشری از خاک سطح زمین های کشاورزی به این مواد آغشته می شود که می تواند باعث خسارت های غیر قابل جبران به محیط زیست، منابع طبیعی و سلامت مردم شود.
استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در کشور بیش از ۳۰ سال می گذرد اما در مدت این چند دهه سرعت تولید این ظروف آنچنان سرسام آور بالا رفته است که میزان تولید آن به بالای صدها هزار تن در سال می رسد.
حسین عبیری گلپایگانی فعال محیط زیست و به عنوان فردی که سالهاست در این زمینه کار می‌کند می‌گوید: چند سالی است پای ظروف یکبار مصرف پلاستیکی به صورت میهمان خوانده یا ناخوانده بر سفره و زندگی مردم باز شده است و سال به سال بیشتر می شود، حتی امروزه در میهمانی های خانوادگی هم این ظروف به وفور دیده می شود، علاوه بر این پای این ظروف به مراسم شادی و عزا هم باز شده به طوری که در ایام محرم و پس از مراسم مذهبی این ایام از نزدیک شاهد حجم زیادی از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی مانند بطری های نوشابه، لیوان، ظرف غذا، قاشق و چنگال در پیاده رو، کوچه، خیابان و جوی آب هستیم.
وی افزود: اگر تا چند سال پیش به علت فانتزی بودن ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، مردم فقط در موارد خاص از آنها استفاده می کردند اما در چند سال اخیر به علت استفاده آسان از آنها میزان تقاضا برای تولید بالا رفت از این رو ظروف پلاستیکی در مدل های جدید با تنوع و اندازه های مختلف اما با کاربرد یکسان تولید شد و روز به روز هم بر میزان تولید آن اضافه می شود. تا چند سال پیش فقط برای ظروف غذا تولید می شد اما امروزه قاشق، چنگال، سفره حتی ظرف پنیر و شیر هم به آن اضافه شده است.
عبیری به اجرای طرح حذف و ساماندهی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در توزیع نذورات و در مراسم ملی و جشن ها از ایده تا عمل اشاره کرد و گفت: در سال ۱۳۸۷ فعالان محیط زیست تصمیم به اجرای طرح فرهنگی حذف و ساماندهی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی گرفتند آنان بهترین ایام برای اجرای این طرح را ماه های محرم و صفر در نظر گرفتند چون در این روزها مصرف این ظروف برای نذری زیاد است، لذا با کمک گرفتن از تشکل های زیست محیطی و سازمان های دولتی مرتبط با محیط زیست مانند شهرداری ها، شورای شهر، سازمان محیط زیست، سازمان بازیافت، دانشگاه های علوم پزشکی، وزارت بهداشت و نهادهای مذهبی و دینی مانند سازمان تبلیغات اسلامی و ستاد امور مساجد و هئیت های عزاداری
و مردم عملیاتی شد.
وی افزود: ابتدا فعالیت ها بر روی موارد حذف این ظروف آغاز شد لذا از مردم درخواست شد با مصرف نکردن و یا کاهش مصرف خود و یا با جایگزینی ظروف گیاهی و یا ظروف چند بار مصرف در این طرح فرهنگی شرکت کنند اما ظروف پلاستیکی چنان در زندگی مردم وارد شده بود که حذف آن در کوتاه مدت ممکن نبود، همچنین در کشور میزان تولید ظروف گیاهی نسبت به ظروف پلاستیکی کم است یعنی ۵ درصد به ۹۵ درصد است لذا بحث ساماندهی استفاده از این ظروف نیز در دستور کار قرار گرفت.
با وجود تمام تلاش هایی که در راستای فرهنگ سازی و آگاه سازی در میان مردم و مسوولان انجام شد اما موفق نشدیم که شهروندان و نهادهای حاکمیتی (قوه مجریه، قوه قضاییه و قوه مقننه) را نسبت به خطرات این روال و کاهش ظروف یکبار مصرف پلاستیکی مسوولیت پذیر کنیم.
این فعال محیط زیست به ساماندهی به عنوان مرحله بعدی طرح اشاره کرد و گفت: در این مرحله از طریق کار اجرایی از قبیل تفکیک، جمع آوری، بازیافت و استفاده مجدد به ساماندهی و استفاده از ظروف پلاستیکی مصرفی پرداخته شد، در این مرحله از مردم خواسته شد به جای ریختن این ظروف در میان زباله های دیگر و یا در معابر عمومی و جوی آب که در نهایت از زمین های کشاورزی سر در می آورد و باعث آلودگی محیط زیست مناطق کشاورزی می شود، این ظروف را از زباله های معمولی جدا کرده و به سازمان بازیافت تحویل دهند چون با بازیافت مجدد هم از حجم تولید سالانه این ظروف کاسته می شود و هم مفهوم کلمه طلای کثیف درباره آنان تحقق می یابد.
عبیری درباره نتیجه این طرح گفت: با وجود این اقدامات و تلاش ها اما هنوز مشکلات ظروف یکبار مصرف امروزه تقریبا همان مشکلات ظروف یکبار مصرف پلاستیکی ۱۴ سال پیش است، با وجود تمام تلاش‌هایی که در راستای فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی در میان مردم و مسوولان انجام شد اما موفق نشدیم که شهروندان و نهادهای حاکمیتی (قوه مجریه، قوه قضاییه و قوه مقننه) را نسبت به خطرات این روال و کاهش ظروف یکبار مصرف پلاستیکی مسوولیت پذیر کنیم بنابراین معضلات استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی هنوز یک معضل تقریبا ملی است که اگر به موقع برطرف نشود، می تواند صدمات سنگینی را به محیط زیست و سلامت کشور وارد کند که عواقب آن گریبانگیر همه ملت و دولت و بدتر از همه نسل های آینده خواهد شد، بنابراین با توجه به اهمیت موضوع دولت ها و مردم باید دست به دست هم این مشکل را پیش از آنکه بیشتر از این خطر آفرین شود مهار کنند.
پیش بینی می شود حدود ۱۰ میلیون تن پلاستیک هر ساله وارد اقیانوس ها می شود.
مصرف این مواد توسط جانداران دریایی که توسط انسان به عنوان غذا مصرف می شوند می تواند سبب ورود میکروپلاستیک ها به بدن آن ها شود. تأثیر مصرف انسان در خوردن ماهی حاوی پلاستیک تا حد زیادی ناشناخته است.
اما در سال ۲۰۱۶ سازمان ایمنی و سلامت مواد غذایی اروپا هشدار های جدی ای در به خطر افتادن سلامتی انسان در اثر مصرف گوشت های حاوی میکروپلاستیک ها صادر
نموده است.
از آنجایی که پلاستیک ها را از موادی مانند گاز ، طبیعی نفت ، سلولز و … (پلیمرها که عمده مواد تشکیل دهنده پلاستیک هستند را عموما از ترکیبات نفتی و هیدروکربنی تولید می کنند) تولید می کنند ، حضور آنها در محیط زیست می تواند مخرب و آسیب رسان باشد.
به مناسبت روز خبرنگار؛
خبرنگاران فریاد بی صدای مردم، که هیچگاه صدای مظلومیت خودشان شنیده نمی شود
شیرین شریفی
خبرنگاران و روزنامه نگاران در واقع همان‌هایی که با از خودگذشتگی، سختی‌ها را به جان می خرند و با نوشته های خود درد و رنج مردم را بازتاب می‌دهند؛ حال در این میان سوال این است که آیا تا به حال کسی هم به فکرمشکلات و هزاران سختی که بر سر راه این قشر فرهیخته در جامعه وجود دارد بوده اند؟!
در واقع خبرنگاران منعکس کننده صداهای خاموش جامعه خود هستند و اگر قلم خبرنگاران در عصر کنونی نباشد بسیاری از صداهای مردم و واقعیت های جامعه زیر سایه قدرتمندان و زورگویان تاریخ مدفون می ماند.
خبرنگاران به عنوان نمایندگان حفظ آزادی بیان در کشور دو وظیفه مهم بر عهده دارند؛ بیداری جامعه و انعکاس دغدغه های مخاطبان؛ اما باید گفت چه کسی مشکلات و دغدغه های خود این نمایندگان را می شنود و آیا گوش شنوایی برای رفع دغدغه ها و مشکلات این قشر از جامعه وجود دارد؟
از مهم‌ترین مشکلات خبرنگاران می توان به نبود امنیت و ثبات شغلی اشاره کرد؛ چرا که اکثر آنها بدون داشتن قرارداد رسمی و حتی برگه کتبی برای رسانه‌ها مشغول به فعالیت هستند؛ در واقع درآمد بسیاری از خبرنگاران استان ناچیز بوده و به همین خاطر نمی‌توان به حرفه خبرنگاری لقب یک شغل داد.
خبرنگار اگر از لحاظ معیشی تامین نباشد به دنبال رپورتاژگیری می رود و میرزا بنویس ادارات و نهادهای دولتی می شود و این امر در رسالت خبرنگاری او خلل وارد می کند، در واقع جهت تامین معیشت خود نیز چاره ی جز این کار ندارد.
متأسفانه امروزه بسیاری از نشریات و رسانه ها به بولتن‌های دولتی تبدیل شده و ضرورت دارد مسئولان استان به جایگاه و نقش روزنامه نگاران در توسعه استان توجه ویژه نمایند.
بیشتر آنها فاقد بیمه درمانی و بیمه تکمیلی بوده و اگر به دردی مبتلا شوند مشکلات و چالش‌های زیادی را پیش روی خود دارند.
آری خبرنگاران درد بسیار دارند، درد‌هایی که در جدول آمار توسعه و بیکاری و و رتبه ناخوشایند آذربایجان غربی کاملا نمایان است.
خبرنگاران این مرز و بوم با آنکه کوهی از مشکلات بر سر راهشان وجود دارد و در مسیر کاری خود بارها تهدید و گاها از آنها شکایت می‌شود و بارها و بارها بخاطر بیان واقعیات و مشکلات مردم مورد توهین واقع شده اند؛ اما این مشکلات هیچگاه نتوانسته کوچکترین خللی در راستای رسالتشان ایجاد نماید و همواره استوار و محکم در راستای روشنگری جامعه قلم می‌زنند.
متاسفانه با این همه دغدغه و پیگیری جهت حل مشکلات مردم، تا کنون آستینی برای رفع نیازهای آنها بالا زده نشده و مشکلات تمام نشدنی این قشر مظلوم همواره از سوی مسئولان، از سالی به سال بعد موکول می‌شود.
به جرات می‌توان گفت خبرنگاران جز کم درآمدترین قشر جامعه هستند که بعضی روزها درآمدی برای آوردن به خانه ندارند. اما با این حال و به واسطه‌ی علاقه‌ی وافر به این حرفه، هیچگاه دست از کار بر نمی‌دارند و باعشق و علاقه قلبی خود همواره مشکلات جامعه را انعکاس می‌دهند.
به گفته بسیاری از روزنامه نگاران و خبرنگاران استان، متأسفانه در شرایط فعلی مشکلات ناشی از رکود اقتصادی بر این قشر نیز تاثیر زیادی گذاشته است و از طرفی افزایش قیمت کاغذ، کم شدن میزان آگهی ها و نبود منابع درآمد ثابت برای رسانه های خبری، آن ها را در مقابل کوهی از مشکلات قرار داده است که پرداختن به آن ها و دست و پنجه کردن با این ناملایمات، اکثر این رسانه ها را از پرداختن به وظیفه اصلی خود تا حدودی
بازداشته است.
آری امروز می خواستم تنها از درد‌های خبرنگاران بنویسیم، اما این قلم را یارای نوشتن تک به تک مشکلات این قشر مظلوم اعم از معیشت، بیمه، مسکن و ده‌ها مشکل دیگر نبود و امید آن داریم که مدیران ومسئولان گرامی از شعار‌های رنگارنگ در وصف خبرنگاران پرهیز کنند و در عمل جایگاه واقعی خبرنگار را تکریم نمایند.
رعایت تقوا در قوه قضائیه ضروری است
رئیس قوه قضائیه گفت: رعایت تقوا در قوه قضائیه و از جانب مسوولان و کارکنان قضایی مقوله‌ای ضروری و حیاتی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین «غلامحسین محسنی اژه‌ای» طی پیامی روز حفاظت اطلاعات قوه قضائیه را گرامی داشت.
در متن این پیام آمده است: نقش قوه قضائیه در تحقق عدالت و صیانت از سلامت کل نظام، نقشی بی‌بدیل است؛ با عنایت به این مهم و توجه به اثرگذاری برجسته قاضی و مسوول قضایی عادل، کارآمد و پرهیزگار در عدالت‌گستری، جایگاه حساس و خطیر مرکز حفاظت اطلاعات قوه قضائیه در حراست و محافظت از سلامت قضات و کارکنان دستگاه قضایی و پیشگیری از آلودگی، نفوذ و انحراف مجموعه، بیشتر نمود می‌یابد.در این پیام تاکید شده است: بر این اساس، دستگاه حافظ و صیانت‌کننده از قضات نیز باید به مراتب از تقوا و وَرع بیشتری محظوظ و بهره‌مند باشد؛ بر همین مبناست که اتخاذ رویکرد و نگاه ویژه به مرکز حفاظت اطلاعات قوه قضائیه، امری واجب و الزامی است.
نیروها و عوامل حفاظت اطلاعات قوه قضائیه تاکنون ضمن تلفیق تدبیر و اقتدار و عطوفت، با رویکرد پیشگیرانه و طبیب‌گونه، خدمات ارزنده و مجاهدت‌های صادقانه و خالصانه‌ای در ایفای ماموریت‌های خطیر خود عرضه داشته‌اند و امید است با عنایات ویژه امام زمان (عج) و در پیروی از منویات رهبر معظم انقلاب (مدظلّه‌العالی)، این خدمات و مجاهدت‌های مخلصانه استمرار یابد تا شاهد کوچکترین لغزش فکری و فعلی در دستگاه قضایی نباشیم.
کشف جسد آخرین مفقودی سیل در فیروزکوه
مرادی پور از کشف جسد آخرین مفقودی سیل در فیروزکوه خبر داد.مرتضی مرادی‌پور، معاون عملیات سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر گفت: عملیات جست‌وجو در مناطقی از استان تهران، لرستان و خوزستان همچنان ادامه دارد. در حال حاضر ۵ نفر دیگر مفقود هستند که عملیات برای پیدا شدن این افراد ادامه دارد.
او افزود: آخرین مفقودی سیلاب در مزداران فیروزکوه کشف شد. این آخرین مورد مفقود شده در سیل این منطقه بود که گزارش آن ثبت شده و جست‌وجوها برای یافتنش ادامه داشت.مرادی پور تصریح کرد: با پیگیری تیم‌های جست‌وجو، سگ‌های آنست و.. محورها و مسیل‌ها بررسی شد و امروز جسد این فرد که آخرین مفقودی سیلاب مزداران بود کشف شد.معاون عملیات سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر گفت: عملیات جست‌وجو در مناطقی از استان تهران، لرستان و خوزستان همچنان ادامه دارد. در حال حاضر پنج نفر دیگر مفقود هستند که عملیات برای پیدا شدن این افراد ادامه دارد.مرادی پور بیان کرد: نیروهای ما در حال حاضر با تیم‌های محلی در حال همکاری هستند. آواربرداری سنگین است و باید انجام شود تا حین آواربرداری مفقودی‌ها را پیدا کنیم.
کیفیت خودرو هیچ تفاوتی با گذشته نکرده است
جانشین رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی فراجا گفت: وزارت صنعت اعلام کرده در حال افزایش کیفیت خودرو است، اما این ها داستان و ادعایی بیش نیست.
سردار تیمور حسینی اظهار کرد: کیفیت خودرو‌های تولید داخل هیچ تفاوتی با گذشته نکرده است و از نظر پلیس کماکان مشکل کیفیت وجود دارد.
وی افزود: موضع ما همان است که در قبل اعلام کردیم و خودروی تولید داخل همچنان مشکلات ایمنی دارد و نیاز به ارتقاء دارد و هیچ اتفاق خاصی در این حوزه رخ نداده و اگر وزارت صنعت ادعا کرده است در حال افزایش کیفیت است این‌ها داستان و ادعایی بیش نیست و هیچ اتفاقی نیفتاده و رانت و مافیا همچنان با قوت کار خود را پیش می‌برد و به کسی پاسخ‌گو نیست و همچنان شاهد مشکلات کیسه هوا در خودرو‌ها هستیم.وی در خصوص از سرگیری شماره گذاری دو خودرو سمند و تیبا که به دلیل مسائل ایمنی متوقف شده بود گفت: پلیس نباید پاسخ این را بدهد بلکه باید سازمان استاندار اعلام کند چه اتفاقی افتاده است که خودرو‌هایی که پیشتر اعلام کردند فاقد استاندار است حالا استاندار گرفت.تداوم این وضعیت در حالی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی (یکشنبه ۱۰ بهمن ماه ۱۴۰۰) در دیدار جمعی از تولیدکنندگان و فعالان صنعتی گفتند: «ما در برخی از محصولات داخلی متأسّفانه شاهد این هستیم که به کیفیّت توجّه نمی‌شود؛ این خیلی بد است. این همه حمایت در این سال‌ها از صنعت خودرو در کشور شده، امّا کیفیّت خودرو خوب نیست، مردم ناراضی‌اند، درست هم می‌گویند، حق با مردم است.در ادامه وزیر صنعت معدن تجارت نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری صدا سیما تاکید کرد: گام‌هایی برای ارتقای کیفیت خودرو‌ها برداشته شده، اما ممکن است هنوز برای مردم واضح نباشد و با اقداماتی که امسال صورت گرفته به تدریج ارتقای کیفیت خودرو‌ها برای مردم آشکار می‌شود.
