اکبر رادی در روز دهم مهرماه ۱۳۱۸ش در رشت پا به عرصه وجود گذاشت. وی، فرزند سوم از یک خانواده شش نفره بود. نام پدرش حسن بود که با ۹ کلاس سواد، به زبان‌های فارسی و ترکی و فرانسوی و روسی تسلط داشت. حسن رادی به‌همراه برادرش کارخانه قندریزی داشت و سخت […]
اکبر رادی در روز دهم مهرماه ۱۳۱۸ش در رشت پا به عرصه وجود گذاشت. وی، فرزند سوم از یک خانواده شش نفره بود. نام پدرش حسن بود که با ۹ کلاس سواد، به زبان‌های فارسی و ترکی و فرانسوی و روسی تسلط داشت. حسن رادی به‌همراه برادرش کارخانه قندریزی داشت و سخت گرفتار معاملات بود که این موضوع، مجالی برای پرداختن به فرزندان نمی‌گذاشت. مادر اکبر، ام‌البنین، زنی بی‌سواد اما بااحساس، دانا و شایسته بود. رادی چند سال اول زندگی خود را در رفاه نسبی گذراند. وی، چهار سال اول دوران تحصیل را در دبستان عنصری سپری کرد اما در سال ۱۳۳۹ش به‌علت ورشکستگی پدرش به تهران آمدند و فقر به‌شدت آن روی خود را به رادی نوجوان نشان داد تا جایی که برای تهیه نیاز‌های اولیه خود دچار سختی فراوان بود. رادی، دو سال آخر ابتدایی را در دبستان صائب تهران گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان فرانسوی رازی به پایان رساند. وی که دانش‌آموخته رشته علوم اجتماعی از دانشگاه تهران بود، تحصیل در دوره کارشناسی ارشد این رشته را نیمه‌کاره گذاشت و پس از طی دوره تربیت معلم در سال ۱۳۴۱ش، به شغل معلمی روی آورد. رادی، معلمی را از کلاس سوم دبستان مدرسه بامشاد و سپس ششم دبستان مدرسه شهرام در جنوب شهر تهران آغاز کرد و طی سی و دو سال، به تدریس ادبیات در سال چهارم دبیرستان، ادبیات نمایشی انستیتو مربیان امور هنری، نمایشنامه‌نویسی مقطع کارشناسی دانشگاه تهران و نمایشنامه‌نویسی پیشرفته کارشناسی ارشد دانشگاه هنر پرداخت تا اینکه در سال ۱۳۷۳ش بازنشسته شد. در سال ۱۳۴۱ش، نمایشنامه «روزنه آبی» را با هزینه شخصی و در سال ۱۳۴۳ش نیز نمایشنامه «افول» را با سرمایه گروه ادبی طرفه منتشر کرد. رادی در سال ۱۳۴۴ش با یکی از هم‌رشته‌ای‌هایش به‌نام حمیده عنقا ازدواج کرد که حاصل این ازدواج، دو پسر به نام‌های آریا و آرش می‌باشد. شاید مهمترین اتفاق زندگی هنری رادی، آشنایی او با شاهین سرکسیان در سال ۱۳۳۹ش بود. سرکسیان بعد از خواندن «روزنه آبی» و تحسین فراوان رادی جوان، تصمیم به اجرای آن گرفت و مصرانه از رادی خواست که جز نمایشنامه چیز دیگری ننویسد. اکبر رادی، سرانجام در تاریخ پنجم دی‌ماه سال ۱۳۸۶ هجری شمسی در سن شصت و هشت سالگی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد. وی یکی از تأثیرگذارترین افراد در حیطه هنر‌های نمایشی بود که شاخه ادبیات نمایشی در ایران تا حد زیادی مرهون این نمایشنامه‌نویس بزرگ است.
تأسيس «بنگاه گالوپ» معتبرترين مؤسسه آمارگيري جهان
از جمله روشهاي آماري در روانشناسي اجتماعي، مراجعه به عقايد و آراء عمومي است. روانشناسان اجتماعي تلاش كردهاند با استفاده از فنون و روشهاي آزمايشي، راههايى براي اندازهگيري و توجيه رفتار انسانها به دست آورند. در اين راستا، منشاء پيدايش و چگونگي شكلگيري عقايد و افكار، تأثير روابط بينالمللي بر افراد و مسائلي از اين قبيل مورد توجه قرار ميگيرد. به عبارت ديگر، امور اجتماعي، سياسي و اخلاقي به طور عام و يا وضعيت رفتار و اخلاق يك فرد، به طور خاصْ ضمن مراجعه به مردم آن جامعه مورد بررسي قرار ميگيرد. استخراج عقايد و آراء عمومي به اين صورت، به ويژه در امور سياسي و تجاري، رواج يافته و فراگير شده است. بر اين اساس، جورج هاوس گالوپ يكي از متخصصين استفاده از روشهاي آماري در مطالعه افكار و عقايد عمومي، در ۲۷ دسامبر ۱۹۳۵م مؤسسه استخراج عمومي را بنياد نهاد كه به نام خود وي گالوپ خوانده ميشود. مخارج اين مؤسسه از حق اشتراك مؤسسات تبليغاتي و توليدي در ايالات متحده امريكا تأمين ميشود. بسياري از كشورهاي جهان در مواردي گوناگون، جهت اطلاع از افكار عمومي به اين مؤسسه مراجعه ميكنند. با اين حال گالوپ به عنوان بزرگترين و معتبرترين مركز آمارگيري جهان در رابطه با افكار عمومي، غالباً در خدمت اهداف و منافع قدرتهاي سياسي و اقتصادي امريكا قرار گرفته و در جهت مطامع آنان گام برميدارد.
