پیر بوردیو در اول اوت ۱۹۳۰م در دنگین که شهرک کوچکی در منطقه بی‌آرن از بخش باسه-پیرنه در جنوب شرقی فرانسه است، به‌دنیا آمد. پدر او یک کارمند دولتی بود و محل زندگی آنها ناحیه‌ای روستایی و نزدیک به دهات بود. بوردیو در دهه ۱۹۵۰م در اکول نرمال سوپریور در پاریس به تحصیل […]
پیر بوردیو در اول اوت ۱۹۳۰م در دنگین که شهرک کوچکی در منطقه بی‌آرن از بخش باسه-پیرنه در جنوب شرقی فرانسه است، به‌دنیا آمد. پدر او یک کارمند دولتی بود و محل زندگی آنها ناحیه‌ای روستایی و نزدیک به دهات بود. بوردیو در دهه ۱۹۵۰م در اکول نرمال سوپریور در پاریس به تحصیل مشغول شد. بنا به گفته خودش با اینکه با درجه عالی در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد، برای اعتراض به ماهیت خشک، بی‌روح و اقتدارطلبانه آموزش‌هایی که ارائه می‌شد، از نوشتن رساله امتناع کرد. وی در ۱۹۵۶م به خدمت نظام فراخوانده شد و دو سال در الجزایر در خدمت ارتش فرانسه بود. بوردیو، بعدها و در سال ۱۹۸۵م، کتاب «جامعه‌شناسی الجزایر» را به چاپ رساند و دو سال نیز در دانشگاه الجزایر به تدریس پرداخت. او پس از بازگشت به فرانسه در سمینارهای کلود لوی استروس شرکت می‌جست و همچنین، به‌عنوان دستیار با ریمون آرون همکاری می‌کرد. در سال ۱۹۶۸م «مرکز جامعه‌شناسی اروپایی» را تأسیس کرد و تا پایان عمر مدیریت آن را بر عهده داشت. در سال ۱۹۸۱م و در پی بازنشستگی ریمون آرون، کرسی او در کولژ دو فرانس به بوردیو اعطا شد. بوردیو، جامعه‌شناسی سنتی را با نظریه خود درآمیخت و همواه در پی ارتباط مفاهیم نظریه‌شناختی خود با تحقیق تجربی بود. وی آثار خود را که حوزه گسترده‌ای از علوم، فلسفه و نظریه ادبی تا جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی را در بر می‌گرفت، «تئوری عمل» می‌خواند. از جمله کتاب‌ها و مقالات مهم بوردیو می‌توان به «تمایز»، «سلطه مذکر»، «خانه قبایلی یا جهان واژگون»، «تجرد و موقعیت روستایی» اشاره کرد. «تمایز» کتابی است که در آن بوردیو کوشیده تا احکام زیباشناسی را با موقعیت‌های موجود در فضای اجتماعی مرتبط سازد و از مهمترین آثار او به‌شمار می‌آید. پیر بوردیو، جامعه‌شناس و مردم‌شناس مشهور، سرانجام در تاریخ بیست و سوم ژانویه سال ۲۰۰۲ میلادی در سن هفتاد و دو سالگی درگذشت. وی خالق مفاهیمی همچون سرمایه فرهنگی و عادت‌واره می‌باشد. از بوردیو، «عکاسی: هنر میان‌مایه»؛ «نظریه کنش، دلایل عملی و انتخاب عقلانی»؛ «درسی درباره درس»؛ «درباره تلویزیون و سلطه ژورنالیسم» و «تمایز» به فارسی ترجمه شده‌اند.
تولد ماري هانري بيل معروف به استاندال
ماري هانري بيل معروف به استانْدالْ، داستاننويس فرانسوي در ۲۳ ژانويه ۱۷۸۳م در خانوادهاي متوسط به دنيا آمد. وي در كودكي مادرش را از دست داد، از اين رو به پدر و نزديكان كه ميخواستند جاي مادر او را بگيرند كينه شديد يافت. همين محروميت، موجب سرخوردگي و طغيان روحش گشت، چنانكه محيط شهرستان و طبقات مختلف جامعه و مذهب و سياست، همه مورد نفرت و كينهورزي او قرار گرفت. هانري در نوجواني به تحصيل رياضي پرداخت و پس از ورود به عالم موسيقي و سپس ارتش، وارد دنياي ادبيات شد. وي پس از مدتي كتاب گردش در رم را در ۲ جلد نگاشت كه مورد استقبال قرار گرفت. اين كتاب به سبب صحت مشاهده هانري، به ويژه احساس مستقيم نويسنده، يكي از بديعترين و گوياترين آثار زمان شناخته شد. استاندال در سالهاي بعد، مسافرتهاي متعددي به انگلستان، ايتاليا، اتريش و… كرد و تجارب خود را در كتابهايش مورد استفاده قرار داد. وي در يكي از آثارش به نام زندگي هانري برولار در واقع زندگي خود را به نگارش درآورد. در اين كتاب نه تنها ميتوان به منابع قصهها، حكايتها و اصول افكار و عقايدي كه در رمانهايش وجود دارد پي ببريم، بلكه به قلب و روح و افكار استاندال نيز دست مييابيم. در روش رماننويسي استاندال، وسواس و دقت در كار و وجدان نويسندگي و روح انتقاد هرگز جدا نميشود. وي در برخي آثار خويش، تجزيه و تحليلهاي بسيار ظريف و نظرهاي فلسفي، اخلاقي و روحي را در رؤيايي تغزلي قرار داده كه به داستان، حال منظومهاي غنايي بخشيده است. از ديگر آثار استاندال، ميتوان به ژولين سورل، وقايع تاريخي ايتاليا و يادداشتهاي روزانه اشاره كرد. ماري هانري بيل سرانجام در ۲۳ مارس ۱۸۴۲م در ۵۹ سالگي درگذشت.
