مطابق انتظار باز هم فرهاد مجیدی نه در نشست خبری قبل و نه در کنفرانس بعد از بازی استقلال و نساجی شرکت نکرد تا همچنان اینطور به نظر برسد که سرمربی محبوب آبی‌ها پاسخگویی به سوالات خبرنگاران را دور از شأن خود می‌داند. هر هفته این مسوولیت به عهده مجید نامجومطلق، دستیار محجوب […]
مطابق انتظار باز هم فرهاد مجیدی نه در نشست خبری قبل و نه در کنفرانس بعد از بازی استقلال و نساجی شرکت نکرد تا همچنان اینطور به نظر برسد که سرمربی محبوب آبی‌ها پاسخگویی به سوالات خبرنگاران را دور از شأن خود می‌داند. هر هفته این مسوولیت به عهده مجید نامجومطلق، دستیار محجوب مجیدی گذاشته می‌شود؛ انچه نه حرفه‌ای است و نه می‌تواند برای وجهه آقا مجید جالب باشد. مشکل شاید اینجاست که فرهاد هنوز احساس می‌کند بازیکن است و می‌تواند فقط وقتی با رسانه‌ها گفتگو کند که دلش بخواهد. او در دوران بازی‌اش کم‌حرف بود و این موضوع نه تنها اشکالی نداشت، بلکه حتی می‌توانست برای آن مقطع یک حسن و امتیاز هم به شمار بیاید. حالا اما شرایط عوض شده و مجیدی به عنوان سرمربی باید شخصا پاسخگوی عملکرد تیمش باشد. طبیعی است که رسانه‌ها علاقه دارند پرسش‌های اساسی را از کسی بپرسند که مسوولیت اصلی اداره تیم بر عهده اوست، اما حتی بدون در نظر گرفتن این نکته هم حضور در نشست‌های خبری طبق یک عرف محکم بین‌المللی جزو وظایف سرمربیان است. آیا اصلا تا به حال شنیده‌اید که زیدان، گواردیولا یا یورگن کلوپ دستیاران‌شان را برای مصاحبه با خبرنگاران بفرستند؟
حتی در همین ایران هم بسیاری از سرمربی‌ها به این عرف محکم پایبند هستند. امیر قلعه‌نویی با پنج قهرمانی، در سخت‌ترین شرایط و بعد از پرفشارترین بازی‌ها هم شخصا راهی نشست‌های خبری می‌شود. سرمربیان خارجی مثل کالدرون، استراماچونی یا برانکو هم همیشه مقید به این رسم بوده‌اند. همین الان آدمی در سطح لوکا بوناچیچ که این همه انتقاد از انتخابش وجود دارد، باز خودش جوابگوی سوالات است. بعد از این همه مقدمه و مثال، خوشحال می‌شویم بدانیم فرهاد مجیدی چرا خودش را تافته جدا بافته می‌داند؟ سابقه و موفقیت‌های خارق‌العاده‌ای دارد یا کلاسش از بقیه بالاتر است؟ این هم شد شبیه ماسک نزدن فرهاد در خیلی از محافل عمومی؟
به نظر می‌رسد دست‌کم دو قسمت از مصاحبه دیروز محمود فکری حاوی طعنه‌هایی به فرهاد مجیدی بوده است. سرمربی نساجی در یک بخش مدعی شده: «مایلم زمانی سرمربی استقلال شوم که تجربه کافی را کسب کرده باشم» و در بخشی دیگر هم گفته: «چه بعد از برد و چه بعد از باخت، حتما به سمت سرمربی حریف می‌روم.» اگر ما این نقدها را می‌نویسیم، به خاطر آن است که فرهاد چنین طعنه‌هایی از دوست و دشمن نخورد.
استقلالِ مجیدی جنبه گل زدن ندارد!
دیدار استقلال و نساجی پنجمین مسابقه ظرف مدت زمانی بود که شاگردان فرهاد مجیدی پس از گلزنی به حریفان نتوانستند از آن مراقبت کنند و پس از دقایقی کوتاه دروازه‌شان را باز شده دیدند. مشکلی که کم‌کم به حربه حریفان استقلال برای جبران گل خورده تبدیل شده و حتی با زدن شوتهای از راه دور هم برای تلافی گل خورده اقدام می‌کنند. به این ۵ مسابقه و دقایقی که شاگردان مجیدی نتوانستند از گل‌شان مراقبت کنند، دقت کنید.
نساجی مازندران؛ ۲ دقیقه
در آخرین دیدار استقلال در دقیقه ۴۰ دروازه نساجی را باز کرد ولی درست ۲ دقیقه بعد در حالی که هنوز تیم تحت تأثیر فضای شاد درون و بیرون زمین سرگرم بود با یک شوت از راه دور گل مساوی را خورد!
فولاد خوزستان؛ ۱۵ دقیقه
در دیدار هفته هفدهم و عقب افتاده لیگ نوزدهم باز هم استقلال گل اول را در دقیقه ۱۲ توسط روزبه چشمی زد ولی درست ۱۵ دقیقه بعد فولادی‌ها گل خورده را تلافی کردند و بازی یک – یک و در پایان با شکست استقلال (۲ بر یک) همراه شد.
پرسپولیس؛ ۵ و ۳۷ دقیقه
شهرآورد حساس برگشت لیگ نوزدهم هم با چنین وضعیتی همراه بود. استقلال در دقیقه ۲۴ توسط مطهری به گل رسید ولی ۵ دقیقه بعد علی علیپور دروازه حسینی را باز کرد و در دقیقه ۵۲ دومین گلش را هم به ثمر رساند ولی در دقیقه ۸۹ و ۳۷ دقیقه بعد باز هم گل خورد تا تاب حفظ گلش را نداشته باشد.
الدحیل؛ ۲ دقیقه
در مراحل گروهی دیدارهای فصل ۲۰۱۹ لیگ قهرمانان آسیا هم تیم فرهاد مجیدی از این بابت لطمه خورد. دیدار با الدحیل یک – یک شد. استقلال در دقیقه ۵۳ توسط روزبه چشمی به گل رسید ولی درست ۲ دقیقه بعد در دقیقه ۵۵ ادمیلسون جونیور گل تساوی را به ثمر رساند!
استقلال خوزستان؛ ۲ و ۱۱ دقیقه
در اولین دیداری که فرهاد مجیدی هدایت تیم استقلال را پس از وینفرد شفر در دست گرفته بود استقلال با همنام خوزستانی اش دیدار داشت که ایسما در دقیقه ۲۵ گل زد ولی باز هم ۲ دقیقه بعد امیری دروازه استقلال را گشود! علی کریمی هم در دقیقه ۶۸ گل زد ولی بار دیگر خلعتبری ۱۱ دقیقه بعد دروازه استقلال را گشود. گرچه در نهایت استقلال با گل‌های تبریزی (۸۶) و علی کریمی (۹۰) ۴ بر ۲ شد.
